Δημήτρης Χόρν…

Το 1983 είχαμε πάει να δούμε τον Δημήτρη Χόρν στο έργο του Ίψεν, "Ο Αρχιμάστορας Σόλνες", που έπαιζε στο Θέατρο Διονύσια.

Όπως, το έφεραν τα πράγματα αυτή επρόκειτο να είναι και η τελευταία του θεατρική εμφάνιση.

Μετά το πέρας της συγκλονιστικής παράστασης, οι φίλοι μου πέρασαν από τα καμαρίνια να χαιρετήσουν τον Μεγάλο ηθοποιό.

Μπροστά μας, ομάδα δημοσιογράφων, συνωστιζόταν και ικέτευε για μια δήλωση.

Μια νεαρά ευειδής

ρεπόρτερ, προτάσσοντας τηλεοπτικόν μαρκούτσιον, αποτολμά την ερώτηση:

"Είχατε τράκ κύριε Χόρν!"

Την κοιτάζει με βλέμμα... δολοφονικό.

Τραβάει μια χορταστική ρουφηξιά από το τσιγάρο του, και μία-μία είπε τις λέξεις:

"Μόνον οι ατάλαντοι, χρυσό μου, δεν έχουν τράκ!"

ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ

«Οι ποιητές και οι λογοτέχνες δίνουν την φυσιογνωμία του έθνους.

Αυτήν, λοιπόν, την φυσιογνωμία επιχειρούν σήμερα να την παραμορφώσουν.

Δεν έχουμε φυσιογνωμία ελληνική..

Υπάρχει μια νοοτροπία που θέλει να τα απλοποιήσει όλα.

Κι αναρωτιέμαι, γιατί;

Γιατί οι άνθρωποι δεν πρέπει να μοχθούν;

Γιατί ο καρπός του μόχθου περιφρονείται τόσο πολύ, ενώ τόσο ανάγκη τον έχουμε τώρα ειδικά που ανήκουμε στην Ευρώπη και χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε τα πνευματικά όπλα;

Αυτή η νοοτροπία της απλοποιήσεως μας έχει οδηγήσει στο σημείο να κακοποιούμε και να εκχυδαΐζουμε τα πάντα.

Είναι απελπιστικά οδυνηρό, για να μην πω θανατηφόρο.

Αναρωτιέται, λοιπόν, κανείς, τι θα παραλάβει και από ποιούς η νέα γενιά με την οποία τόσο πολύ ασχολείται η παρούσα κατάσταση.

Τι σκοπό έχουν άραγε οι υπεύθυνοι που μεταχειρίζονται τόσο άσχημα τη γλώσσα;

Τι, τέλος πάντων, θέλουν να παραδώσουν και από ποιους το παρέλαβαν;

Ύβρις και τίποτα άλλο χαρακτηρίζει την παρούσα κατάσταση.

Ύβρις και, δυστυχώς, της ύβρεως, πάντοτε έπεται η Νέμεσις.

Τώρα βέβαια μιλάμε περί πολιτιστικού κόσμου, περί πολιτικών εκδηλώσεων.

Τι θα πει πολιτιστικό;

Παίζουμε με τις λέξεις.

Λέμε λέξεις.

Και βεβαίως πίσω απ’ αυτές τις λέξεις δεν υπάρχει τίποτε άλλο παρά ένας μοναδικός σκοπός: Η ερείπωση της γλώσσας.

Η κατάργηση των εννοιών, ώστε οι άνθρωποι ούτε να συνεννοούνται, ούτε να μπορούν να σκέφτονται.

Γιατί μόνον έτσι θα μπορούν ορισμένοι να κάνουν τη δουλειά τους.

Να θάψουν τον τόπο….

Είμαι Έλληνας, γι’ αυτό πονώ και υποφέρω για ό,τι βλέπω μπροστά μου.

Για ό,τι αισθάνομαι να έρχεται…»

Δημήτρης Χόρν.

Γεννήθηκε, σαν χθες, είναι σαν να μην έφυγε ποτέ!

Διαβάστε περισσότερα

Keywords
Τυχαία Θέματα