Δυο χρόνια από την κυβέρνηση Παπαδήμου

14:46 7/11/2013 - Πηγή: Antinews

Αυτές τις ημέρες συμπληρώνονται ακριβώς δυο χρόνια από την ημέρα που ο Αντώνης Σαμαράς συμφώνησε για να σχηματισθεί η κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμο και να ανοίξει ο δρόμος για να γίνει πρωθυπουργός ο ίδιος, ενώ σε τρεις εβδομάδες κλείνει τέσσερα χρόνια στην προεδρία της ΝΔ.

Σε

αυτά τα τέσσερα χρόνια έγιναν πολλά που θα μας απασχολήσουν σε άλλο σημείωμα, αλλά έχει σημασία να σημειώσουμε εδώ πως ο ίδιος ο Σαμαράς στην πρόσφατη συνέντευξη του στο Mega αιτιολόγησε την συμμετοχή του στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Μια συμμετοχή που ως γνωστόν κόστισε πολλά και στον ίδιο και στη Νέα Δημοκρατία.

Γ. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ: Τώρα μια ιστορική ερώτηση. Ως αντιπολίτευση είχατε κάνει κριτική στο Μνημόνιο, το ’10. Είχατε πει και δικαιωθήκατε εκ των υστέρων ότι το Μνημόνιο είναι ένα σχέδιο ύφεσης, το οποίο δεν θα βγάλει τη χώρα από την κρίση και θα τη βουλιάζει όλο και πιο πολύ στην ύφεση. Τρία χρόνια μετά υλοποιείτε το Μνημόνιο, αυτό που είναι ο μηχανισμός ύφεσης. Που είναι. Έχετε δίκιο σε αυτό και είναι, πολλοί το είχαν πει τότε. Πέστε μου εάν θεωρείτε ότι είχατε δίκιο τότε ή ότι έχετε δίκιο τώρα.

Α. ΣΑΜΑΡΑΣ: Υπάρχει μια διαφορά. Τότε ήταν στην έναρξη και ήθελα να προλάβουμε αυτό που μόλις είπατε: την κορυφαία ύφεση, που ήρθε δυστυχώς. Δεύτερον, είναι επίσης ξεκάθαρο ότι όπως είπαμε στην αρχή ήρθε το ίδιο το ΔΝΤ και είπε «με συγχωρείτε έκανα λάθος». Δεύτερη δικαίωση. Από εκεί και πέρα το τρίτο αποφασιστικό σημείο, ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου όταν έβαλε σε κίνδυνο το ευρώ και την Ευρώπη. Εκεί παρενέβην, είπα αυτό που το έχουμε έτσι κι αλλιώς τώρα –με συγχωρείτε για την έκφραση- «φάει», να το κάνουμε όσο το δυνατό πιο γρήγορα και πιο καλά να τελειώσουμε. Και αυτή τη δουλειά κάνω έκτοτε, προσπαθώντας συνέχεια να διορθώνω ό,τι μπορεί να διορθωθεί.

Με άλλα λόγια ο Αντώνης Σαμαράς “έβαλε το κεφάλι του στον ντορβά“, που λέει ο λαός, τα έπαιξε όλα για όλα, μην λογαριάζοντας πολιτικό κόστος, για να σώσει την πατρίδα. Αυτή είναι η μοναδική αλήθεια και όλα τ΄ αλλά που ψελλίζουν ψεκασμένοι, καμένοι και συριζαίοι είναι παραμύθια της Χαλιμάς