ΕΕ vs ΗΠΑ: Λιτότητα ή δανεισμός και κατανάλωση;

08:07 18/4/2012 - Πηγή: Antinews

Λόγω της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας, όλοι βράζουμε στο ίδιο καζάνι.

Στην Αμερική ανησυχούμε πως η κρίση της ευρωζώνης επέστρεψε, και θα εμποδίσει την εύθραυστη ανάκαμψή μας, ενώ οι Ευρωπαίοι ανησυχούν ότι η αδύναμη αμερικανική οικονομία, με το ασθενικό της δολάριο, θα δυσκολέψουν τον εξαγωγικό τους τομέα.

Οι Αμερικανοί πολιτικοί θεωρούν τους Ευρωπαίους ομολόγους τους «τρελούς», που πιστεύουν ότι η λιτότητα θα φέρει την ανάπτυξη, ενώ οι Ευρωπαίοι πιστεύουν ότι κανένα κράτος δεν ευημέρησε ποτέ, τυπώνοντας χρήμα, δανειζόμενο για να δαπανά, και υποτιμώντας το νόμισμά

του.

Αυτό που ανησυχεί ιδιαίτερα την Ευρώπη είναι η πτώση της αξίας του δολαρίου. Ένα πιο φτηνό δολάριο σημαίνει πως είναι 10% πιο φτηνά, από ότι πριν ένα χρόνο, για τους Ευρωπαίους να επισκεφτούν τις ΗΠΑ, και να αγοράσουν προϊόντα της, ενώ είναι πιο ακριβό για τους Αμερικανούς να κάνουν τουρισμό στην Ιταλία, να αγοράσουν μια Μερσεντές, ή να απολαύσουν ένα μπουκάλι γαλλικού κρασιού.

Δεν είναι μόνο ζήτημα του πως οι οικονομολόγοι ερμηνεύουν την συνταγή θεραπείας. Οι οικονομίες αντανακλούν την ιδιαίτερη ιστορία και την κουλτούρα της κάθε χώρας, κάτι που προκαλεί οδύνη στις χώρες του ευρωπαϊκού πυρήνα. Εκπλήσσονται που οι Έλληνες δεν είναι Γερμανοί. Όμως και οι Ευρωπαίοι δεν είναι Αμερικανοί. Σε γενικές γραμμές, οι Αμερικανοί αποδέχονται την δημιουργική καταστροφή των επιχειρηματιών, ενώ οι Ευρωπαίοι δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στην διατήρηση του υπάρχοντος στάτους κβο.

Η «ένωση» της ΕΕ, είναι διαφορετικής σημασίας  από τον όρο «ηνωμένες» των ΗΠΑ.  Οι διαφορές μεταξύ του συντηρητικού Τέξας και της φιλελεύθερης Νέας Υόρκης δεν είναι σπουδαίες, συγκρινόμενες φερ‘ ειπείν με τις διαφορές μεταξύ Γερμανίας και Ισπανίας, ή ακόμη και μεταξύ Ιταλίας και Ισπανίας.

Οι διαφορές μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ αντανακλώνται στη στάση τους απέναντι στη δημοσιονομική πολιτική και στη μεταφορά κεφαλαίων.

Η αμερικανική οικονομία ανακάμπτει αργά και σπασμωδικά. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Federal Reserve, «ο κατασκευαστικός τομέας επεκτείνεται… η ζήτηση για υπηρεσίες αυξάνεται αργά… η λιανική κατανάλωση είναι θετική… οι πωλήσεις νέων οχημάτων ενισχύονται σε ολόκληρη την χώρα… ο τουρισμός αυξάνεται… υπάρχει κάποια βελτίωση στις αγορές ακινήτων… οι αγροτικές συνθήκες είναι μια χαρά… οι εξορυκτικές δραστηριότητες μεγαλώνουν».

Αυτές είναι καλές, αλλά όχι τέλειες ειδήσεις. Αν η οικονομία αναπτυχθεί κατά 2.5%, όπως υπολογίζεται, αυτό σημαίνει πως 22 εκατομμύρια Αμερικανών θα συνεχίσουν να αναζητούν δουλειά πλήρους απασχόλησης. Η Ευρώπη θα προτιμούσε μια τέτοια ανάπτυξη, παρά την ύφεση που ζει σήμερα. Η γερμανική και η ολλανδική οικονομία δείχνουν σημάδια κόπωσης. Η ανεργία στη Γαλλία γιγαντώνεται. Δυστυχώς, η ευρωπαϊκή και η αμερικανική οικονομία κινούνται προς διαφορετικές κατευθύνσεις.

Αυτή η απόκλιση έχει τις ρίζες της στην ιστορία, και στους θεσμούς. Η Γερμανία ανέκαθεν έτρεμε τον πληθωρισμό. Η Αμερική τον αποπληθωρισμό και την ανεργία. Το αποτέλεσμα είναι