Επιστροφή στα βασικά

07:38 4/1/2014 - Πηγή: Antinews

Πολλοί υποστηρίζουν ότι αρχές όπως η Αξιοπρέπεια δεν έχουν χώρο στην Πολιτική. Αυτό, όμως, αποτελεί ομολογία του χυδαιότερου κυνισμού… Η έλλειψη Αξιοπρέπειας και Αξιοπιστίας στην Πολιτική, οδηγεί στην αποδυνάμωση της εμπιστοσύνης των πολιτών και στην υπονόμευση της ίδιας της Δημοκρατίας. Ο Αντώνης Σαμαράς θυσίασε αξιώματα, θώκους και ηγετικές προοπτικές μέσα στο παλαιοκομματικό κατεστημένο, γιατί διέβλεψε εγκαίρως ότι δεν μπορούσε να το υπηρετήσει χωρίς να χάσει την αξιοπιστία του.

Κι όσοι τον ακολούθησαν προτίμησαν το δύσκολο δρόμο της σύγκρουσης με το κατεστημένο και τα διαπλεκόμενα παρακλάδια του, παρά τον «εύκολο δρόμο» της υποταγής σε αυτά.

Πολλοί υποστηρίζουν σήμερα ότι πρέπει να θυσιάσουμε την Κοινωνική Δικαιοσύνη στο βωμό της Ανάπτυξης. Μια Δημοκρατία δεν μπορεί να αντέξει, όταν οι μισοί θυσιάζονται για να πλουτίσουν οι άλλοι μισοί. Αυτό δεν είναι «λογική αγοράς». Αυτό είναι απλώς αγοραία λογική. Δεν είναι Φιλελευθερισμός. Είναι ασυδοσία. Κι είναι κρίσιμο να αντιληφθούμε ότι Φιλελευθερισμός δεν σημαίνει ασυδοσία… Δικαιοσύνη δεν σημαίνει εξίσωση στη μιζέρια, αλλά ισότητα ευκαιριών για όλους, κίνητρα για τους ικανούς και αίσθημα ασφάλειας για τους αδύναμους. Αυτή, άλλωστε, είναι η «συνταγή» που ακολούθησαν όλα τα σύγχρονα κράτη που έκαναν προκοπή. Όπου υπήρξε μακροχρόνια Ανάπτυξη συνοδεύτηκε κι από Ευημερία. Κι όπου υπήρξε Ευημερία, ενισχύθηκε – δεν υπονομεύθηκε – η Κοινωνική Δικαιοσύνη.

Πολλοί υποστηρίζουν, τέλος, ότι ο εκσυγχρονισμός προϋποθέτει την εγκατάλειψη όλων των εθνικών μετώπων. Ότι πρέπει, τάχα, να «εκσυγχρονιστούμε», έστω και με κόστος την εθνική συρρίκνωση, την αποδοχή «τετελεσμένων», την συνθηκολόγηση με επεκτατιστές γείτονες, την ενθάρρυνση αντιπάλων που συνεχώς αποθρασύνονται σε βάρος μας. Αλλά ο Εκσυγχρονισμός δεν προϋποθέτει τη Συρρίκνωση, όπως η Ανάπτυξη δεν προϋποθέτει την Αδικία, όπως η Πολιτική δεν στηρίζεται στον Κυνισμό και την Εξαπάτηση. Ο Εκσυγχρονισμός είναι απολύτως συμβατός με την Εθνική επιβίωση, όπως η Ανάπτυξη είναι απολύτως συμβατή με την Κοινωνική Δικαιοσύνη, όπως η Πολιτική είναι απολύτως συμβατή με την Αξιοπρέπεια και την Αξιοπιστία.

Η Ευρώπη δεν μπορεί να υπάρξει ως…γερμανική Αυτοκρατορία. Μπορεί, ωστόσο, να υπάρξει ως σύνθεση των εθνικών ταυτοτήτων και των πολιτισμών όλων των λαών της. Ως Ευρώπη των εθνών, ως Ευρώπη των λαών, όχι ως Ευρώπη των ευρω-γραφειοκρατών…

Γι’ αυτό και σήμερα παραμένουν επίκαιρα όσο ποτέ τα λόγια του στρατηγού Ντε Γκώλ. Ο οποίος οραματιζόταν «την Ευρώπη των πατρίδων» και κατήγγειλε «την Ευρώπη των απάτριδων»…

Αν απορρίψουμε σήμερα τη μεγάλη Ευρωπαϊκή κληρονομιά του Ντε Γκώλ και του Αντενάουερ, που έθεσαν τα θεμέλια της σημερινή Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης, τι απομένει άραγε, από το Ευρωπαϊκό όραμα; Η Ευρώπη των αλλεπάλληλων…πακέτων, της «δημιουργικής λογιστικής», και των καυγάδων για το ποιος θα προεδρεύει στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα!

Προτείνουμε ως λύση σε όλα τα προβλήματα του τόπου την ανταγωνιστικότητα παντού:

Ανταγωνιστικότητα παραγωγική στην οικονομία και στο διεθνές εμπόριο.

Ανταγωνιστικότητα ισχύος στις διεθνείς σχέσεις.

Και ανταγωνιστικότητα πνευματικών προτύπων στον Πολιτισμό.

Και το σύνθημα «ανταγωνιστικότητα παντού» είναι ιδιαίτερα επίκαιρο σε μιαν Ελλάδα που πάσχει από συρρίκνωση, ή από απειλούμενη συρρίκνωση, παντού: Συρρίκνωση οικονομική, δημογραφική, παραγωγής, εξαγωγών και ευημερίας. Συρρίκνωση ισχύος και απειλούμενη συρρίκνωση εθνικού χώρου. Συρρίκνωση παιδείας, γλώσσας, πολιτισμού…

Στην Ελλάδα της Συρρίκνωσης η πρόταση της Ανταγωνιστικότητας παντού είναι μοναδική διέξοδος επιβίωσης προκοπής και ελπίδας.

Γιατί η Ιστορία δεν σταματά. «Σε τούτα ’δώ τα μάρμαρα, κακιά σκουριά δεν πιάνει»…

Jim Bim