Έξι πράγματα που πρέπει να προσέξουμε στις ισπανικές εκλογές

14:29 26/6/2016 - Πηγή: Antinews

Για πρώτη φορά στη σύντομη δημοκρατική ιστορία της, η Ισπανία διεξάγει επαναληπτικές εκλογές, έξι μήνες αφού οι ψηφοφόροι γκρέμισαν το δικομματικό σύστημα, στερώντας τη νίκη από τον Μαριάνο Ραχόι.

Ιδού τα έξι πράγματα που θα παίξουν ιδιαίτερο ρόλο:

1) Συνδυασμένη Αριστερά

Η κύρια πρόκληση θα είναι το ποσοστό της συμμαχία του Podemos με την κομμουνιστική Ενωτική Αριστερά. Το "Unidos Podemos" (Ενωμένοι Μπορούμε) περιλαμβάνει και άλλους περιφερειακούς και κοινωνικούς συμμάχους -συνολικά 16 συμμετέχοντες. Το εκλογικό σύστημα που βασίζεται στις επαρχίες, το οποίο επιβραβεύει τις ισχυρές συγκεντρώσεις των ψηφοφόρων, είναι ένας παράγοντας που έχει τη δυνατότητα να αλλάξει το status quo. Αν τα δύο κόμματα είχαν κατέβει μαζί τον Δεκέμβριο, το 24,33 τοις εκατό του ποσοστού τους θα είχε αποδώσει 85 έδρες στο Κογκρέσο, αντί των 71 που πήραν ξεχωριστά. Αυτό θα μπορούσε να δώσει στο συνδυασμό PSOE και αριστερών δυνάμεων 173 βουλευτές στο Κογκρέσο - πολύ κοντά στην απόλυτη πλειοψηφία των 176 εδρών.

Οι περισσότερες δημοσκοπήσεις προβλέπουν ότι το Podemos και οι συνεργάτες του θα περάσουν το PSOE σε ψήφους, αμφισβητώντας σημαντικά την άποψη των εδρών στο Κογκρέσο. Έτσι, το συνδυασμένο κεντροαριστερό μπλοκ θα μπορούσε ακόμη και να συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία.

Οι Unidos Podemos, ως εκ τούτου, πηγαίνουν στην ψηφοφορία της Κυριακής σε καλύτερη κατάσταση από ό,τι το Δεκέμβριο. Η επιτυχία ή η αποτυχία τους εξαρτάται από την ικανότητά τους να κρατήσουν τις ψήφους που κέρδισαν πριν από έξι μήνες. Το PSOE, το PP και το Ciudadanos, από την άλλη πλευρά, επιδιώκουν το ίδιο αποτέλεσμα για να διατηρήσουν τα ίδια ποσοστά και τις έδρες τους στο Κογκρέσο.

2) Ισορροπία Αριστεράς-Δεξιάς

Κατά τις εκλογές του Δεκεμβρίου, το κεντροδεξιό μπλοκ PP/Ciudadanos κέρδισε 163 έδρες έναντι 161 για το συνδυασμένο αριστερό μπλοκ, με τις υπόλοιπες έδρες να διατίθενται στα περιφερειακά κόμματα, όπως τους Βάσκους και τους Καταλανούς. Η ιστορική εχθρότητα -η κληρονομιά του εμφυλίου πολέμου (1936-1939) που κέρδισε ο Φράνκο- καθιστά δύσκολο να ξεπεραστεί το χάσμα Αριστεράς-Δεξιάς, αν και το PSOE του Πέδρο Σάντσες προσπάθησε να σπάσει το αδιέξοδο με μια συμφωνία με το Ciudadanos. Το Podemos, ωστόσο, κατάφερε να την παρουσιάσει ως προδοσία των Σοσιαλιστών ψηφοφόρων.

Θα πρέπει να υπάρχει ευκολία σχηματισμού ενός συνασπισμού μεταξύ του ΡΡ και του Ciudadanos, εάν κερδίσουν τους αριθμούς. Στην Αριστερά, όμως, η δημιουργία συνασπισμών θα μπορούσε ακόμα να αποδειχθεί δύσκολη. Ο Κίκο Γιανέρας, ο οποίος αναλύει τις δημοσκοπήσεις για την online εφημερίδα El Español, δίνει στο κεντροδεξιό μπλοκ 28 τοις εκατό πιθανότητες να κερδίσει 170 έδρες και στο κεντροαριστερό 45 τοις εκατό, με 27 τοις εκατό πιθανότητα να καταλήξουν σε παρόμοιο αδιέξοδο με τον Δεκέμβριο.

3) "Προσπέραση"

Αυτό που έχει σημασία για την Κυριακή δεν είναι μόνο ποιος θα έρθει πρώτος -είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα είναι το PP του Ραχόι- αλλά επίσης και ποιος θα καταλήξει δεύτερος. Τόσο το Podemos όσο και το PSOE φιλοδοξούν να κερδίσουν τη δεύτερη θέση, στη μάχη τους για την ηγεσία της ισπανικής Αριστεράς. Ο στόχος που όρισε ο Πάμπλο Ιγκλέσιας είναι να αναγκάσει τους Σοσιαλιστές να επιλέξουν μεταξύ του να υποκύψουν στην ηγεσία του ή να κάνουν χαρακίρι.

Μέχρι στιγμής, το ριζοσπαστικό κίνημα που ιδρύθηκε το 2014, έχει ξεπεράσει το PSOE σε όλα. Η παλιά φρουρά των Σοσιαλιστών, όπως ο πρώην πρωθυπουργός Φελίπε Γκονζάλες, δεν εμπιστεύεται το Podemos και θα προτιμούσε να διευκολύνει κάποιο είδος συμφωνίας με το PP, κάτι που μπορεί να απαιτήσει την παραίτηση του Ραχόι ώστε να τη δεχτούν οι Σοσιαλιστές ψηφοφόροι. Αυτό θα μπορούσε επίσης να είναι και η προτιμώμενη επιλογή της πιο ισχυρής μορφής του PSOE τώρα, της ηγέτιδας της Ανδαλουσίας Σουζάνα Ντίας.

Ωστόσο, ένα μεγάλο κομμάτι των Σοσιαλιστών, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων περιφερειακών στοιχείων του PSOE όπως ο Τσίμο Πούιγκ από τη Βαλένθια, ο οποίος κυβερνά με την υποστήριξη του Podemos, μάλλον θα κάνει μια συμφωνία με το Unidos/ Podemos, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι θα γίνει πρωθυπουργός ο Ιγκλέσιας.

4) Πιθανές παραιτήσεις

Η ισπανική πολιτική δεν είναι επιρρεπής σε παραιτήσεις σε σημαντικές στιγμές, με εξαίρεση τον πρώην ηγέτη του PSOE Χοακίν Αλμούνια, ο οποίος παραιτήθηκε το βράδυ των εκλογών, αφού έχασε από το ΡΡ του Χοσέ Μαρία Αθνάρ. Τούτου λεχθέντος, τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί την Κυριακή και του PSOE του Σάντσες μοιάζει ο πιο αδύναμος κρίκος, ο οποίος θα είναι δύσκολο να αντισταθεί στις πιέσεις για να παραιτηθεί αν το κόμμα του έρθει στην τρίτη θέση.

Ο Ραχόι δεν έχει μέλλον αν δεν μπορεί να εξασφαλίσει μια νέα εντολή, αλλά μπορεί να προτιμά να παραμείνει αρχηγός του κόμματος μέχρι το συνέδριο του PP να ορίσει διάδοχο, στον διορισμό του οποίου δεν θα θέλει να έχει λόγο

5) Κέντρο εναντίον άκρων

Ο Ραχόι έχει προσπαθήσει να πολώσει την εκστρατεία, εκμεταλλευόμενος τον φόβο για την ακροαριστερά και προσπαθώντας να συσπειρώσει το Ciudadanos και το PSOE στο κέντρο. Το Podemos ήταν συνένοχο σε αυτή τη στρατηγική, λέγοντας ότι υπήρχαν μόνο δύο πιθανά αποτελέσματα: ηγεσία από το PP ή το Podemos. Το Ciudadanos και το PSOE, τηρώντας ένα σύμφωνο προφανώς μη επίθεσης στο κέντρο, αγωνίστηκαν με μια διαφορετική τακτική: ο Ριβέρα επιτέθηκε στο PP για τη διαφθορά και στο Podemos για τους δεσμούς του με τους αριστερούς στη Βενεζουέλα και στην Ελλάδα. Ο Σάντσες πολιόρκησε τους αριστερούς που είχαν αποστατήσει στο Podemos κατηγορώντας τον Ιγκλέσιας ότι προτιμά να παραμείνει ο Ραχόι στην εξουσία αντί να υποστηρίξει μια κυβέρνηση υπό την ηγεσία του PSOE.

Τα περιφερειακά αποτελέσματα στην Καταλονία θα πρέπει επίσης να παρακολουθούνται στενά για ενδείξεις για μια ψήφο εμπιστοσύνης υπέρ της ανεξαρτησίας που ο πρόεδρος Κάρλες Πουιγκντεμόντ αντιμετωπίζει το Σεπτέμβριο. Στην Ανδαλουσία, αξίζει να προσέξουμε τα περιφερειακά αποτελέσματα στο τελευταίο εναπομείναν προπύργιο του PSOE. Αν η Σουζάνα Ντίας κερδίσει και κρατήσει το Podemos υπό έλεγχο, θα είναι ισχυρότερη υποψήφια για τη Σοσιαλιστική ηγεσία.

6) Brexit, σκάνδαλα και ηλικία

Οι υποψήφιοι έχουν προσπαθήσει να στρέψουν προς όφελός τους τη συζήτηση του Brexit, με τον Ραχόι να προειδοποιεί ότι τώρα δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για περισσότερη αβεβαιότητα στην Ευρώπη, και τον Σάντσες να συγκρίνει το βρετανικό δημοψήφισμα δεσμευτικές με αυτό που προτείνει το Podemos για την ανεξαρτησία της Καταλονίας. Ο Ριβέρα είπε ότι ο "φόβος" είχε κερδίσει στη Βρετανία και ανησυχούσε ότι θα κερδίσει και στην Ισπανία. Ο Ιγκλέσιας υποστήριξε ότι εάν η ΕΕ ήταν πιο δίκαιη, κανείς δεν θα ήθελε να φύγει.

Σε αντίθεση με τη Βρετανία, όπου οι μεγαλύτεροι και λιγότερο μορφωμένοι ψηφοφόροι επέλεξαν την αλλαγή, στην Ισπανία στηρίζουν τον παραδοσιακό δικομματισμό και το status quo. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους το ΡΡ δεν δέχεται μεγάλο πλήγμα από τα σκάνδαλα διαφθοράς του κόμματος. Το PP παραμένει η κορυφαία επιλογή για τους ψηφοφόρους άνω των 65 χρόνων, αλλά έρχεται τέταρτο μεταξύ των νέων. Οι πιστοί του PP είναι απίθανο να αλλάξουν γνώμη την Κυριακή, αλλά μπορεί να είναι δύσκολο για τους συντηρητικούς να ξανακερδίσουν τους απογοητευμένους οπαδούς οι οποίοι κατέφυγαν στο Ciudadanos τον Δεκέμβριο.

politico.eu

Διαβάστε περισσότερα