Φαήλος Κρανιδιώτης: Η θέση μου

12:05 10/5/2012 - Πηγή: Antinews

Nα προσελκύσουμε πάλι την λαϊκή δεξιά, τον κορμό της παράταξης

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη.

Μια γνώμη έχω κι εγώ, θα σας την πω. Ήμουν κατά του πρώτου Μνημονίου. Μην σας κουράζω, πλήθος κειμένων μου εδώ στο Antinews και στη «Δημοκρατία» αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Εισέπραξα την μήνι ποικιλόχρωμων «τυφεκιοφόρων του εχθρού», κυρίως με τον ανδρείο τρόπο των παραπολιτικών και των διαρροών. Ένα κείμενο με υπογραφή δεν βρήκα.

Πίστευα και

πιστεύω ότι όχι μόνο η βάση της παράταξης μας αλλά η πλειοψηφία του Λαού μας είναι κοινωνικά φιλελεύθερη, λαϊκή και πατριωτική. Περπατείστε στις γειτονιές και τα χωριά για να το μάθετε, όσοι δεν το ξέρετε από την Ιστορία.

Η στην πλειοψηφία της παρασιτική «αστική» μας τάξη δεν γεμίζει ούτε δέκα λεωφορεία. Οι αποδέκτες του μηνύματος μας έπρεπε να είναι η λαϊκή δεξιά, το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ και οι έντιμοι άνθρωποι της αριστεράς, που δεν είναι «κολλημένοι». Οι νοικοκυραίοι πατριώτες, η συντριπτική πλειοψηφία του Λαού. Η βάση μας είναι πατριώτες, λαϊκοί, άνθρωποι του μόχθου κι όχι μπιζιμπόντηδες του Κολωνακίου και οι λίγοι πραγματικοί αστοί – δημιουργοί, που έχουν κοινωνική συνείδηση κι όχι ανακλαστικά βαμπίρ. Οι δε «γόνοι», ίσα που γεμίζουν ένα σχολικό λεωφορείο. Τα απλά μαθηματικά λοιπόν υποδεικνύουν ότι πρέπει να απευθυνόμαστε και να πείθουμε αυτούς, τους πολλούς.

Δεν χρειάζεται μεταπτυχιακό στα οικονομικά και στην  κοινωνιολογία, για να καταλάβεις ότι το κοινωνικό σώμα και η χώρα, η μία και μόνη Πατρίδα που έχουμε, δεν θα άντεχε μια πολιτική συνεχών οριζόντιων περικοπών και βαθιάς ύφεσης, με κατεστραμμένη την παραγωγική της βάση από την βαλκανικού τύπου «σοσιαλιστική» διαχείριση της επί 30 χρόνια.

Ορθά λοιπόν ο Αντώνης καταψήφισε το Μνημόνιο την Άνοιξη του 2010, όταν ακόμη η Ελλάδα ήταν εντός αγορών. Ορθή όλη η κριτική του στην εφαρμοσθείσα πολιτική του ΠΑΣΟΚ και δυστυχώς δικαιώθηκε. Την στήριξα με εκατοντάδες άρθρα και δημόσιες παρεμβάσεις, στο υστέρημα του χρόνου μου από τον αγώνα για επιβίωση.

Ήμουν, ως ταπεινό απλό μέλος της ΝΔ, κατά της συμμετοχής στην κυβέρνηση «ειδικού σκοπού», επειδή έτσι απωλέσαμε, τον αντισυστημικό και αντιμνημονιακό χαρακτήρα μας και μπήκαμε στην «εικόνα».

Την επόμενη ημέρα στην ΕΤ3, ως όφειλα, βγήκα και υπερασπίστηκα την επιλογή του Αρχηγού μας, λέγοντας αυτό που πιστεύω εκ βαθέων: ότι πήρε μια απόφαση πολιτικής αυτοθυσίας, ξέροντας το πολιτικό κόστος, θεωρώντας υπαρκτό, πιθανό τον κίνδυνο ενδεχόμενης άτακτης χρεοκοπίας. Έβαλε δεύτερο τον εαυτό του και το κόμμα και πρώτη την χώρα. Γι’ αυτό το έκανε.

Η συμμετοχή κορυφαίων στελεχών μας στην κυβέρνηση Παπαδήμου επικοινωνιακά και πολιτικά μας έβλαψε, αφού ήταν ακατονόητη στον πολύ κόσμο η έστω και για λίγους μήνες και για τρεις ειδικούς σκοπούς «συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση». Το ΠΑΣΟΚ προσπαθούσε και κατάφερε σε κάποιο βαθμό να μας ταυτίσει με την πολιτική του και τα αποτελέσματα της.

Πίστευα τον Φεβρουάριο του 2012, το έγραφα και το έλεγα, ότι η ελληνική χρεοκοπία ήταν μια άγνωστη