Φουλ... Επίθεση!

13:36 21/10/2017 - Πηγή: Antinews

Τώρα αρχίζει να αποκαλύπτεται η τεράστια διαφορά ανάμεσα στην κατάσταση που παρέδωσε ο Σαμαράς στα τέλη του 2014 από τη μία, και τα αδιέξοδα στα οποία οδήγησε ο Τσίπρας από την άλλη (Κι αυτά από τις επίσημες εκτιμήσεις των δανειστών, έτσι;).

Σύμφωνα με το ΔΝΤ λοιπόν, στα τέλη του 2014, η Ελλάδα είχε ήδη μπει στην ανάπτυξη

(και με το βούλα της ΕΛΣΤΑΤ πλέον), ενώ τα επόμενα χρόνια επρόκειτο να αναπτυχθεί με ρυθμούς (προσέξτε):

--2,9% το 2015,

--3,7% το 2016

--3% κατά μέσον όρο ως το 2021

--Και 2% κατά μέσον όρο (1,9% για την ακρίβεια) τα επόμενα χρόνια...

Αυτοί οι ρυθμοί αποκαθιστούσαν πλήρως τη βιωσιμότητα του χρέους, την κανονικότητα της οικονομίας, την πλήρη επιστροφή της στις αγορές, την αναπτυξιακή προοπτική της - κι έτσι σηματοδοτούσαν την πλήρη έξοδό της από την κρίση (και τα μνημόνια).

Σήμερα από την άλλη, οι ίδιοι δανειστές και κυρίως το ΔΝΤ, διαπιστώνουν πως επί Τσίπρα και εξ αιτίας του, η χώρα μπήκε σε ύφεση ξανά - και το 2015 και το 2016 - θα αναπτυχθεί με μικρότερους ρυθμούς φέτος και του χρόνου (1,8% για φέτος και 2,6% για το 2018) κι από κει και ύστερα θα αναπτύσσεται με ρυθμό …«στασιμότητας», μόλις 1% το χρόνο κατά μέσον όρο, τις επόμενες δεκαετίες! Μ’ άλλα λόγια, σήμερα η Ελληνική οικονομία έχει μεγαλύτερο χρέος απ’ ό,τι είχε επί Σαμαρά και απ’ ό,τι θα είχε αν δεν είχε αλλάξει η πολιτική Σαμαρά, το οποίο χρέος όμως, πρέπει να το εξυπηρετήσει με πολύ πιο αδύναμη «ανάπτυξη» στο εξής!

Αδυνάτισαν την ανθεκτικότητα της οικονομίας και αύξησαν τα βάρη της!

Κι αυτό σημαίνει πως το χρέος της χώρας είναι τώρα εξαιρετικά ΜΗ βιώσιμο, ενώ τα «πλεονάσματα» που απαιτούνται για την ομαλή αποκλιμάκωσή του είναι πια ΜΗ ρεαλιστικά!

Αυτές είναι διαπιστώσεις του ίδιου το ΔΝΤ της κας Λαγκάρντ, που ο Τσίπρας μας είπε προχθές πως τα λόγια της τα άκουσε ως… «μουσική στα αυτιά του»!

«Μουσική» ήταν, πράγματι!

Αλλά περισσότερο για… «Πένθιμο Εμβατήριο» έμοιαζε!

Πιο ενδιαφέρον όμως έχει το εξής ερώτημα:

Γιατί το ΔΝΤ προέβλεπε επί Σαμαρά υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης μεσοπρόθεσμα (για τα χρόνια 2015-16), αλλά και αρκετά υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης μακροχρόνια (2%), ενώ τώρα προβλέπει πολύ πιο μέτρια ανάπτυξη μεσοπρόθεσμα (για τα χρόνια 2017 και 2018) και εντελώς «αναιμική» (στα μισά της προηγούμενης πρόβλεψης) μακροχρόνια;

Για τέσσερις λόγους:

--Πρώτον, διότι επί Σαμαρά είχαν γίνει μεταρρυθμίσεις που αργότερα ακυρώθηκαν ή αντιστράφηκαν: Για παράδειγμα ο επαναστατικός αδειοδοτικός νόμος του 2014 και η σταδιακή μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων με εφαρμογή του κανόνα 1 προς 5…

Συν βέβαια οι πολλαπλές φορολογικές μειώσεις – αυτές που είχαν ήδη γίνει τότε κι αυτές που προγραμματίζονταν!

--Δεύτερον, γιατί επί Σαμαρά πληρώνονταν κανονικά τα ληξιπρόθεσμα του δημοσίου (σε δυόμιση χρόνια μειώθηκαν από τα 9 και πλέον, στα 3,5 δισεκατομμύρια περίπου), ενώ τώρα αυξάνονται συνεχώς και ιλιγγιωδώς τα νέα ληξιπρόθεσμα…

--Τρίτον, διότι είχαν αρχίσει να έρχονται επενδύσεις τότε και επιταχύνονταν οι αποκρατικοποιήσεις, ενώ τώρα έχουν ακυρωθεί κι έχουν βαλτώσει και οι προηγούμενες επενδύσεις που είχαν ξεκινήσει και οι αποκρατικοποιήσεις…

--Και τέταρτον, διότι οι ελληνικές τράπεζες ήταν τότε πλήρως κεφαλαιοποιημένες και αύξαναν οι καταθέσεις συνεχώς. Ενώ τώρα έχουν καταρρεύσει οι καταθέσεις, έχουν επιβληθεί capital controls, ενώ χρειάζεται ξανά μεγάλη ανακεφαλαίωση των τραπεζών (κατά το ΔΝΤ πάντα)…

Έτσι από το σύνολο πραγματικής ανάπτυξης 6,7% της διετίας 2015-16 που προεξοφλούσε στα τέλη του 2014 το ΔΝΤ, ένα ελάχιστο ποσοστό θα οφειλόταν σε αποπληρωμή των (λίγων) ληξιπροθέσμων που είχαν απομείνει.

Το υπόλοιπο θα γινόταν από πραγματικές επενδύσεις που είχαν τότε ξεμπλοκάρει για τα καλά.

Αντίθετα, σήμερα, το σύνολο σχεδόν της ανάπτυξης που προβλέπει το ΔΝΤ για φέτος και του χρόνου, οφείλεται αποκλειστικά στην αποπληρωμή ληξιπροθέσμων! Που ακόμα δεν άρχισε, ουσιαστικά. Και που η κυβέρνηση Τσίπρα διστάζει να την προχωρήσει, γιατί φοβάται ότι σε λίγους μήνες θα «στεγνώσει» το δημόσιο ταμείο (ήδη η τρύπα εσόδων διευρύνεται κάθε μήνα).

Άρα, επί Σαμαρά και εξ αιτίας της πολιτικής του, το ΔΝΤ προέβλεπε στα τέλη του 2014 μια επιταχυνόμενη και υγιή ανάπτυξη για πολλά χρόνια στο μέλλον.

Ενώ σήμερα προβλέπει πως μόλις μοιράσει ο Τσίπρας το «υπέρ-πλεόνασμα» που μάζεψε πέρσι, θα εξαντληθεί κάθε αναπτυξιακά ικμάδα και στη συνέχεια η οικονομία θα σέρνεται για χρόνια.

Ο Τσίπρας, λοιπόν, οδήγησε την χώρα και την οικονομία της σε πλήρες αδιέξοδο! (Δεν χρεοκοπήσαμε ακόμα γιατί μας κρατάνε στην «εντατική» μέχρι τον επόμενο Ιούλιο. Μετά;).

Η Ελλάδα χρειάζεται άλλο πρόγραμμα κι άλλη κυβέρνηση!

--Άλλο πρόγραμμα, που να ξαναβάζει την οικονομία σε αναπτυξιακή τροχιά (αφού έγινε μια φορά στη διετία 2012-14, μπορεί, θεωρητικά τουλάχιστον να ξαναγίνει).

--Κι άλλη κυβέρνηση, που να έχει την «ιδιοκτησία» του Προγράμματος και να το εφαρμόζει. Γιατί η σημερινή ούτε το σημερινό Πρόγραμμα εφαρμόζει, ούτε έχει δυνατότητα να το αλλάξει.

Αυτά υπονοούν οι ίδιοι οι δανειστές, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, για όποιον «ακούει».

Συμπέρασμα: Ο Τσίπρας μετρήθηκε, ζυγίσθηκε και βρέθηκε «λειψός»!

Είναι ΤΟ πρόβλημα πια! Όχι μέρος της «λύσης» του.

Και η παράταση του προβλήματος αυξάνει πια τους κινδύνους για την Ελλάδα - αλλά πολλαπλασιάζει το κόστος για τα ρίσκα και για τους δανειστές.

Το 2018, «έρχεται η ώρα της αλήθειας» (λόγω και τυπικά ολοκλήρωσης του τρέχοντος Προγράμματος), και κανείς δεν μπορεί να… κλωτσήσει πια το «τενεκεδάκι λίγο πιο κάτω». Κινδυνεύουμε να επανέλθουμε σε κρίση τύπου 2015, μέσα σε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον πολύ δυσμενέστερο για την Ελλάδα, αφού συντελείται πια παντού στροφή στα δεξιά κι έρχονται στην εξουσία κυβερνήσεις πολύ αρνητικά διατεθειμένες για τον Τσίπρα και την κυβέρνησή του.

Όμως…

Όμως, παρ’ όλα αυτά ο Τσίπρας εμφανίζεται «ανθεκτικός», παρά το γεγονός ότι είναι περισσότερο ευάλωτος από ποτέ.

Περισσότερο ευάλωτος απ’ ό,τι υπήρξε οποτεδήποτε Πρωθυπουργός στα μισά περίπου της θητείας του.

--Ξανάβαλε τη χώρα στην κρίση την ώρα που έβγαινε. Και τώρα φάνηκε. Και του το λένε απ’ έξω πια.

--Δεν έχει κανένα σχέδιο. Κι αυτό του το λένε απ’ έξω.

--Η χώρα οδηγήθηκε σε αδιέξοδο. Κι αυτό άρχισαν να του το λένε επίσης.

--Τα δεινά που ο ίδιος προκάλεσε (προσέξτε: όχι αυτά που «βρήκε» – αλλά αυτά που ο ίδιος προκάλεσε), παραμένουν και παροξύνονται: Τα capital controls παραμένουν! Η υπέρ-φορολόγηση παραμένει! Η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών παραμένει.

Κι όλα αυτά προκαλούν παρατεταμένη ασφυξία.

--Καμία κυβέρνηση που υπερφορολόγησε στο παρελθόν δεν μακροημέρευσε. Ποτέ και πουθενά! Ιδιαίτερα όταν δεν μπόρεσε να «αναδιανείμει» αυτά που μάζευε.

Όταν μαζεύεις πολλά από τους λίγους για να μοιράσει από λίγα σε πολλούς, μπορείς, ίσως, να «κρατηθείς»! Και τότε ακόμα, μόνον εφ’ όσον δεν πνίγεις την οικονομία (Αυτή υπήρξε παραδοσιακά η «σοσιαλδημοκρατική συνταγή»).

Εδώ τσακίζει τη μεσαία τάξη, χωρίς να τον αφήνουν να «μοιράσει»! Και πνίγει την οικονομία. Κι αυτό τον καθιστά εξαιρετικά ευάλωτο.

-- Πέρα από την υπέρ-φορολόγηση που μεταστρέφει ολόκληρες κοινωνίες, η ασφάλεια είναι επίσης καταλυτική για τις πολιτικές ισορροπίες. Κι εδώ μαντάρα τα έχει κάνει. Οι κουκουλοφόροι, οι λαθρομετανάστες και οι «Ρουβίκωνες» κάνουν ό,τι θέλουν κι είναι εμφανής η «στοργή» που τους τρέφει, η προστασία που τους παρέχει και η αδυναμία της κυβέρνησής του να κάνει το παραμικρό.

--Ακόμα, κυβερνήσεις που βρίσκονται σε δεινή θέση συχνά ανοίγουν ιδεολογικά μέτωπα για να «αγγίξουν» συναισθηματικά την κοινωνική πλειοψηφία.

Εδώ όμως, και τα δύο βασικά «μέτωπα» που άνοιξε η κυβέρνηση τους τελευταίους μήνες (και στο ζήτημα της καταδίκης των εγκλημάτων του Σταλινισμού τον Αύγουστο) και στο ζήτημα της «νομικής αλλαγής φύλου» για τα…15χρονα πριν λίγες μέρες, όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι βρέθηκε στο περιθώριο!

Για την ακρίβεια, η κυβέρνηση συσπείρωσε τη μεγάλη πλειοψηφία εναντίον της!

Για την υπεράσπιση του Σταλινισμού βγήκαν και τον… «ξέχεσαν» δημόσια, πολλές γνωστές προσωπικότητες και διανοούμενοι από τον Κεντρώο χώρο κι από την Κεντροαριστερά και παλιοί Αριστεροί ακόμα.

Αποκαλυπτική ήταν ακόμα η Φώφη Γενηματά προχθές, όταν είπε σε τηλεοπτική της συνέντευξη, πως μεγάλες οργανώσεις γονέων, επέβαλαν στο κόμμα της να αλλάξει την τελική του στάση στη Βουλή (και να μη ψηφίσει τα σχετικό άρθρο στο Νομοσχέδιο Κοντονή).

Φανταστείτε, ακόμα και οι Πασοκογενείς αγανάκτησαν.

--Τέλος η δυνατότητα μιας παραδοσιακής κυβέρνησης να «εξαγοράζει ψήφους» με διορισμούς στο δημόσιο, τώρα πια ουσιαστικά δεν υπάρχει. Η κυβέρνηση Τσίπρα εξαγγέλλει διάφορα, αλλά έχει υπογράψει να μειώσει τον αριθμό των συμβασιούχων κατά 30 χιλιάδες - δηλαδή να απολύσει!

Και τώρα την ελέγχουν αν και πότε θα το κάνει. Πάνε και οι αθρόοι διορισμοί λοιπόν. Σε λίγο θα της ζητήσουν να υπογράψει και απολύσεις μονίμων! Ποτέ δεν υπήρξε τόσο ευάλωτη κυβέρνηση. Κι όμως, μοιάζει να «αντέχει»!

Ο λόγος είναι απλός:

Η μείζων αντιπολίτευση δεν αποφάσισε (ακόμα) να τους την πέσει!

Θεωρητικά ζητάει εκλογές. Αλλά συμπεριφέρεται σαν να μη τις πολύ-θέλει.

--Δεν υπερασπίζεται αποφασιστικά το παρελθόν της – δηλαδή τα πεπραγμένα της κυβέρνησης Σαμαρά, που τώρα δικαιώνονται από όλους τους ξένους αξιωματούχους πλέον, ακόμα και από τον Μοσκοβισί, ακόμα και από την ΕΛΣΤΑΤ!

--Δεν σχεδιάζει νέο «πρόγραμμα προσαρμογής», ακόμα και τώρα που το ΔΝΤ ουσιαστικά ζητάει αναθεώρηση των πάντων. Προτείνει απλές «βελτιώσεις» του τωρινού προγράμματος, που έχει ήδη οδηγηθεί σε πλήρες αδιέξοδο.

--Δεν προτείνει δραστικές μειώσεις φόρων με δραστικές μειώσεις δαπανών! Αυτό θα ήταν λυτρωτικό για την κοινωνία. Και θα αρκούσε να δημιουργήσει αληθινά πλειοψηφικό ρεύμα.

-- Δεν προτείνει αληθινές τολμηρές μεταρρυθμίσεις, που θα μπορούσαν να κερδίσουν και την κοινωνία και τους δανειστές. Όπως η μεταρρύθμιση του δημοσίου, με ταυτόχρονη σοβαρή μείωση του δημοσίου! Χωρίς την οποία, τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει δραστικά στο Πρόγραμμα.

--Και δεν προτείνει πλήρη ατζέντα «νόμου και τάξης», για τα οποία βοά η κοινωνία πλέον! Κι αυτό δεν προσκρούει σε «μνημονιακές υποχρεώσεις»! Μπορεί να το υποσχεθεί η ΝΔ, μπορεί να γίνει, το λαχταρά η κοινωνία και δεν θα είχε κανείς αντίρρηση απ’ έξω.

--Ούτε το «άσυλο παρανομίας» στα Πανεπιστήμια δεν τολμά να πει ότι θα το καταργήσει! Πλήρως…

Κι ας το είχε καταργήσει ήδη από το 2011 μαζί με το ΠΑΣΟΚ! (και το ξανάφερε ο Τσίπρας…).

Ούτε τα ήδη «κατακτημένα» δεν τολμά να ξεστομίσει!

Μοιάζει να διστάζει. Δεν ξέρω γιατί…

Μοιάζει να φοβάται! Δεν ξέρω τι…

Μην την πουν εκείνο ή το άλλο…

Ας την πουν ό,τι θέλουν!

Η κυβέρνηση είναι απολύτως ευάλωτη, απολύτως ξεκρέμαστη, σε απόλυτο αδιέξοδο. Δεν μπορεί να κυβερνήσει, δεν τολμά να δραπετεύσει, δεν ελπίζει σε τίποτε (κι ας λέει διάφορα), την πιστεύουν όλο και λιγότερο και δυσφορεί ήδη και ο κόσμος της.

Φουλ επίθεση χρειάζεται!

Όχι… «επιδείξεις πραότητας» και «αυτοσυγκράτησης».

Η μόνη «πράξη υπευθυνότητας» σήμερα είναι Φουλ Επίθεση!

ΥΓ. Ο καλός στρατηγός φαίνεται και στην άμυνα και στην επίθεση. Αλλά ο μεγάλος στρατηγός - και κυρίως ο μεγάλος ηγέτης - δοξάζεται στην Επίθεση!

Και οι χώρες σώζονται όταν αποτινάσσουν το ζυγό. Όχι όταν περιμένουν υπομονετικά να τους… «χαριστεί» η λύτρωσή τους!

Διαβάστε περισσότερα