Για όλα φταίει ο… Σύριζας!

19:34 8/4/2021 - Πηγή: Antinews

«Εμείς χάος παραλάβαμε από τους προηγούμενους, και προσπαθούμε να βάλουμε μια τάξη…»

«Μα εσείς ήσασταν οι προηγούμενοι κ. υπουργέ!»

«Αυτό που λέτε δεν έχει καμία σημασία…»

Κάπως έτσι είχε σατιρίσει, αν θυμάμαι καλά, ο ανεπανάληπτος Χάρι Κλιν την τακτική της πελαγωμένης νέας κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ του 1985, που όμως μόλις είχε διαδεχτεί τον… εαυτό της.

Ακούγεται υπερβολικό, αλλά εκτός από αστείο είναι και πραγματικότητα, αφού κάθε κυβέρνηση είθισται να τα ρίχνει όλα στους προηγούμενους, ακόμη κι αν οι προηγούμενοι

είναι οι ίδιοι… ή σχεδόν ίδιοι στην ουσία, αν κρίνουμε από αυτά που βλέπουμε από πλευράς της κυβερνητικής ΝΔ, και που σε μεγάλο βαθμό θυμίζουν… Σύριζα.

Αυτό λοιπόν το έργο, του να τα ρίχνεις όλα στους προκατόχους σου, το βλέπουμε και σήμερα, όπου το τελευταίο 20μηνο και βάλε, αν πιστέψουμε τους κυβερνητικούς παράγοντες και τα τρολ τους, για όλα τα δεινά φταίει ο Σύριζας.

Ο οποίος παρεμπιπτόντως είναι σε κατάσταση πολιτικής βυθιότητας, ανυποληψίας, και μονίμως στα τέσσερα.

Γιατί; Διότι έχει χάσει κάθε έξωθεν καλή μαρτυρία, ακόμη κι από εκείνους τους άδολους ψηφοφόρους που πίστεψαν στα φληναφήματά του.

Και όχι μόνο είναι στα τέσσερα, αλλά η κυβερνητική του θητεία έχει συντελέσει και στην γενικότερη απαξίωση της έννοιας της αριστεράς από μεγάλη μερίδα του πληθυσμού.

Κατάφεραν δηλαδή οι συριζαίοι να ακούει ο μέσος απολιτίκ (και όχι μόνο) νεαρός «αριστερά», και να χαχανίζει.

Πως άκουγαν οι παλαιότεροι «Μητσοτάκης» και έφτυναν τον κόρφο τους; Κάπως έτσι…

Παρ’ όλα αυτά, ένας ισχυρός Σύριζας, έστω και κατά φαντασία, βολεύει πολλούς.

Ειδικά τους σημερινούς υπουργούς, και όλους όσοι ποντάρουν (πάντα δια ίδιον όφελος) στην μακροημέρευση της κυβέρνησης, έτσι ώστε να έχουν δικαιολογία για τα καθημερινά ατοπήματά τους.

Να υλοποιούν τα ιδιοτελή σκοτεινά τους σχέδια, να κάνουν την μια πατάτα μετά την άλλη, και ο κοΖμάκης να ασχολείται με τον… Σύριζα.

Έτσι, καλημέρα τους λες, φταίει ο Σύριζας σου απαντούν (από κεκτημένη ταχύτητα).

Το βλέπω καθημερινά στις φίλα προσκείμενες στην κυβέρνηση ιστοσελίδες, στα ΜΜΕ, και κυρίως στους χρήστες του φέσιμπουκ, αυτού του καθρέφτη της σύγχρονης κοινωνίας.

Τι βλέπω;

Δυο σχεδόν χρόνια μετά τον εκλογικό καταποντισμό του, ο Σύριζας ζει και βασιλεύει σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα από τότε που κυβερνούσε.

Γίνονται πράγματα και θαύματα, τόσο στο εσωτερικό πολιτικό μέτωπο, όσο και στα εξωτερικά μας θέματα, αλλά οι περισσότεροι ακόμη ασχολούνται κατακεραυνώνοντας τον ψόφιο Σύριζα.

Ακόμη και πολλοί που επί παντοδυναμίας του έκαναν μόκο, και το πολύ να ανέβαζαν στα προφίλ τους κουτάβια και … Τσαλίκη.

Τώρα όμως έχουν γίνει μαινόμενοι «συριζοφάγοι».

Αν δεν ήξερα θα έλεγα ότι τον φοβούνται, και μάλλον τον βλέπουν ακόμη στον ύπνο τους.

Αλλά επειδή ακριβώς τόσο ο Σύριζας όσο και ο (γλωσσομαθής) αρχηγός του είναι πλέον ανύπαρκτοι και ανυπόληπτοι, μάλλον κάτι άλλο παίζει.

Τι; Μια εντολή, μια γραμμή, φερ’ ειπείν, από τους ειδικούς (κυριολεκτικά δεκάδες) μετακλητούς επικοινωνιολόγους του Μαξίμου, προς τους απανταχού «φίλους» της κυβέρνησης, έτσι ώστε να παραμένει ζωντανός ο μπαμπούλας της Πρώτη Φορά Αριστεράς, και να υπάρχει εγρήγορση και συσπείρωση.

Χώρια ο αποπροσανατολισμός από τα καίρια ζητήματα, στα οποία κάθε άλλο παρά καλά τα πάνε οι άριστοι.

Αλλιώς δεν εξηγείται όλος αυτός ο ορυμαγδός για τους… τελειωμένους.

Βέβαια σίγουρα παίζουν και κάποιο ρόλο οι κρυφές δημοσκοπήσεις πρεσβειών (και άλλων), όπως μου λέει ο φίλος μου ο Μήτσος, που έχει κονέ στο Μαξίμου, τις οποίες μελετάει ενδελεχώς κάθε πρωί με τον καφέ και το περγαμόντο του ο Κυριάκος, και οι στενοί του συνεργάτες.

Δημοσκοπήσεις, που αν πιστέψω τον Μήτσο, κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικές είναι για τους άριστους και το νέο επιτελικό κράτος.

Οπότε τι κάνουμε όταν βλέπουμε τα ποσοστά μας να πέφτουν;

Τι κάνουμε όταν θυμόμαστε τον ΓΑΠ, και το 44% του;

Αν δεν υπάρχει εχθρός τον δημιουργούμε. Τεχνητά.

Παλιά δοκιμασμένη συνταγή.

Τον δημιουργούμε, και στη συνέχεια τον εκτρέφουμε, τον κρατάμε ζωντανό, έτσι ώστε να επικρέμεται ως απειλή… άσχετα αν δεν είναι.

Κάθε φορά λοιπόν που στριμώχνεται η κυβέρνηση τα ρίχνει στους προηγούμενους.

Π.χ. αποδείχθηκε βιαστής ανηλίκων ο διάσημος σκηνοθέτης που έλυνε και έδενε στο υπουργείο Πολιτισμού επί Μενδώνη;

Ναι, αλλά ήταν κάποτε ο σκηνοθέτης μιας παράστασης στην οποία έπαιζε η υπουργός Πολιτισμού του Σύριζα… άρα;

Στενάζει η χώρα από τα μιλιούνια των «προσφύγων πολέμου» από χώρες που δεν έχουν πόλεμο;

Ναι, μα ο Σύριζας άνοιξε τα σύνορα…

Δέρνουν αδιάκριτα τα ΜΑΤ και οι αστυνομικοί πολίτες χωρίς μάσκα, ή ακόμη και ειρηνικούς διαδηλωτές;

Ναι, αλλά τα ΜΑΤ επί Σύριζα έδερναν συνταξιούχους.

Βέβαια, για να τα λέμε όλα, επί Σύριζα τα ΜΑΤ έδερναν και νοικοκυραίους που διαδήλωναν κατά της Συνθήκης των Πρεσπών, υπό την καθοδήγηση μεγαλοστελεχών της ΝΔ, αλλά αυτό παραλείπεται σήμερα τεχνηέντως…

Όσο για την εν λόγω Συνθήκη, ο Σύριζας φταίει και όχι εμείς, επαναλαμβάνουν καθημερινά οι μέχρι χθες «μακεδονομάχοι».

Θεριεύει η εγκληματικότητα;

Ο Σύριζας ξεδόντιασε την αστυνομία…

Κλείνει η χώρα και καταρρέουν τα πάντα λόγω χιονιά;

Ναι, αλλά ο Σύριζας στο Μάτι…

Παταγώδης αποτυχία τα μέτρα κατά της πανδημίας;

Ο Σύριζας φταίει που βγάζει τον κόσμο στους δρόμους.

Κλατάρισαν τα νοσοκομεία μας;

Ο Σύριζας διέλυσε το ΕΣΥ…

Και ούτω καθ’ εξής…

Ό,τι στραβό και να γίνει, η απάντηση είναι μία: Ο Σύριζας φταίει.

Ακόμη και για τον Μένιο, σύμφωνα με τα παπαγαλάκια, ο Σύριζας φταίει λόγω… Βρυώνη!

Καλή τακτική, δεν λέω.

Αλλά όπως έλεγε κι ο Λίνκολν δεν μπορείς να τους ξεγελάς όλους όλη την ώρα.

Κάποιους ναι, ή όλους για λίγο. Μέχρι εκεί…

Κάποτε έρχεται η ώρα του λογαριασμού.

Όπου, ακόμη κι αν είσαι λαοπρόβλητος πρωθυπουργός, από σπουδαία πολιτική οικογένεια, βρίσκεσαι ενώπιος ενωπίω με τα πεπραγμένα σου.

Και σε αυτό η ιστορία είναι αμείλικτη.

Άσχετα αν όσο είσαι κυρίαρχος σε περιβάλλει η κολακεία και το γλείψιμο των χειροκροτητών σου.

Άσχετα αν οι κάλπες σε στηρίζουν (προσωρινά).

Γι’ αυτό και η ανάληψη των ευθυνών, και όχι η μετακύλισή τους σε άλλους, αποτελεί ένα βασικό στοιχείο της προσωπικότητας του πραγματικού χαρισματικού ηγέτη.

Το έλεγε ο Μαξ Βέμπερ, το λέει και ο Μήτσος.

Αλλιώς θα ήμασταν όλοι «ηγέτες», άσχετα αν δεν είμαστε γόνοι, και δεν φοράμε κολάν, ποδηλατώντας στην Πάρνηθα…

ΥΓ- Λέτε να απαντήθηκε επιτέλους από τους άριστους το ιστορικό ερώτημα του Χαρίλαου Τρικούπη;

Τις πταίει; Μα ασφαλώς ο… Σύριζας!

Διαβάστε περισσότερα