Για την ανάγκη μιας εθνικής αστικής πρωτοπορίας

14:00 9/1/2013 - Πηγή: Antinews

Έχω την άποψη ότι συγκεκριμένες «ακατανόητες» κινήσεις τής σημερινής κυβέρνησης γίνονται από ανάγκη, σκοπιμότητα πολιτικής επιβίωσης μιας ομάδας ατόμων εθνοκεντρικής ριζοσπαστικής προοδευτικότητας και αποτελούν μέρος μιας τακτικής επιβίωσης της και προσεκτικής αποδόμησης σκληρών και ισχυρών εξουσιαστικών συντεχνιακών κυκλωμάτων, εχόντων μιγάδικη υπόσταση, ήτοι συνάφεια με επιδιώξεις και στόχους εξωελληνικών εξουσιαστικών κέντρων.

Έτσι τουλάχιστον θέλω να πιστεύω. Αν υπάρχει ρεαλιστικός στρατηγικός σχεδιασμός, εμπρόθεσμη,

μεσοπρόθεσμη και ριζοσπαστική πολιτική ρήξης με το σαθρό πολιτικοικονομικό κατεστημένο πού αναπτύχθηκε με τον παπανδρεϊσμό ως μόνιμα ηθελημένη αναπηρία ευχαριστηριακής λοβοτομής μαστουρωμένων επιρρεπών υπάρξεων, έχοντας λοβοτομήσει, σχεδόν, το σύνολο τής οικονομικής, πνευματικής και πολιτικής ελίτ και «σαλέψει» τα λογικά τού πόπολου από τις πολλές αναθυμιάσεις, θα φανεί μέσα στα επόμενα δύο χρόνια.

Αυτή η αποδοχή τής ευχαριστηριακής λοβοτομής είχε στόχευση και το πέτυχε με τις κατάλληλες δόσεις παραισθητικών να ελέγξει το πιο ενεργό και δυναμικό ανθρώπινο δυναμικό αυτής τής χώρας, πού αποτελούσε πιθανό κίνδυνο τοπικής και διεθνούς αταξίας. Ήταν τα παιδιά των «χαμένων» τού μεγάλου πολέμου, των «σοσιαλιστοσοβιετικά» λοβοτομημένων από τους επιτήδειους επαγγελματίες τού ΚΚΕ, πάλαι ποτέ ανήσυχων και επικίνδυνων γόνων μιας προηγούμενης «χαμένης» εθνικά γενιάς τής μικρασιατικής καταστροφής, τής εθνικής γενοκτονίας, τής οικονομικής καταλήστευσης από ισχυρά εξωελληνικά και τοπικά «πεφωτισμένα» κέντρα εξουσίας.

Πάντοτε οι «πεφωτισμένοι», από ιστορική εμπειρία, διαλέγουν τα φυντάνια τους από τα προεξέχοντα στον κάμπο πού ανθίζει το πόπολο. Αυτά «ποτίζουν» για να αφήσουν καχεκτικά τα υπόλοιπα. Ποτέ δεν κάνουν την επιλογή τους από αστικά ανεξάρτητα τζάκια και από τζάκια πού δεν ανάβουν εύκολα. Ξέρουν τι κάνουν. Είτε «καλλιεργούν», είτε «κόβουν».

Ο κίνδυνος για εξωεθνικούς και εντόπιους μιγάδες είναι πάντοτε η συνειδητοποιημένη αστική πρωτοπορία. Αυτή είναι η προοδευτική δύναμη ενός εθνικού κράτους και η ύπαρξή της είναι η αναγκαία προϋπόθεση εθνοκρατικής ισχύος. Μια συνειδητοποιημένη αστική πρωτοπορία καταλαβαίνει τον κίνδυνο πού επιφέρει η απραξία και η απάθεια και βρίσκεται συνεχώς σε εγρήγορση διατήρησης και πιστοποίησής της. Η συνειδητοποιημένη αστική πρωτοπορία χρωστά την ύπαρξή της στο ισχυρό εθνικό κράτος και συνδέει την ύπαρξή της με την πορεία του. Άρα κατ’ ανάγκη με το σύνολο των πολιτών τού έθνους. Η συναμφοτερικότητα αυτής τής σχέσης είναι αναγκαία και για την ύπαρξή της και για την περαιτέρω δυνάμωσή της και για την μελλοντική της συγκρουσιακή επικράτηση με υπαρκτές και αναδυόμενες εθνικές και διεθνικές, αστικού ή εγκληματικά συνωμοτικού τύπου παγκόσμιες εξουσιαστικές ομάδες εθνικών και υπερεθνικών συμφερόντων.

Αυτή την συνειδητοποιημένη αστική πρωτοπορία πάντα πρώτα εξοντώνουν με την επιστράτευση τού άπειρου, διψασμένου για οικονομική αποκατάσταση ενεργού δυναμικού τής λαϊκής μάζας. Το «μαστουρώνουν», έντεχνα κατευθύνουν, αποκόβουν, ευδαιμονικά αποστειρώνουν και λοβοτομημένο πια το αφήνουν να διαχειρισθεί την πρώην σκιά του. Το πόπολο.

Το έχουν κάνει πολλές φορές μέχρι τώρα. Και το ξαναεπαναλαμβάνουν.

Το «πρόγραμμα» δεν βγαίνει πάντα. Στην πυραμίδα τής παγκόσμιας ισχύος για να ανέβεις βαθμίδα χρειάζεται όνειρο, στρατηγική και τόλμη. Πάντα μπορείς να αποτύχεις και να βρεθείς στον πάτο τής πυραμίδας. Τον πάτο τής πυραμίδας τον αποτελούν συνήθως τα κράτη όπου εξουσιάζουν οι μιγάδες και οι λοβοτομημένοι. Η αναπαραγωγή τους εξασφαλίζει και την στασιμότητα.

Προσοχή στην εύκολη μαστούρα. Σε ξαποστέλνει «προοδευτικά» στην ανυπαρξία τής μιζέριας και στην αναγκαστική επαιτεία. Ιδιαίτερα όταν οι έμποροι ελπίδων σου δίνουν την πρώτη δόση χαλάρωσης τζάμπα.
Αυτοί ξέρουν.

Ιαπετός