Για το ζήτημα του εφαρμοστέου δικαίου στα ομόλογα

07:23 20/1/2012 - Πηγή: Antinews

Η σύμβαση έκδοσης του ομολόγου είναι ένα τεχνικό νομικό κείμενο, που έχει πολλούς όρους. Ένας εξ αυτών είναι ο περιβόητος όρος περί «Εφαρμοστέου Δικαίου – Αρμοδιότητα Δικαστηρίων».

Είναι εύλογο και σύνηθες, ο εκδότης του ομολόγου, η χώρα μας στη συγκεκριμένη περίπτωση, να επιδιώκει την σύναψη της σύμβασης, με εφαρμοστέο δίκαιο το ελληνικό και αρμοδιότητα των ελληνικών δικαστηρίων, τόσο ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή της σύμβασης έκδοσης του ομολόγου, όσο και ως προς το δίκαιο της αναγκαστικής εκτέλεσης εις βάρος του οφειλέτη (της χώρας) αν για οποιονδήποτε λόγο από αυτούς που ορίζονται

στη σύμβαση έκδοσης του Ομολόγου ή με βάση το θετό δίκαιο της χώρας του εκδότη, συντρέχει λόγος καταγγελίας της σύμβασης έκδοσης του Ομολόγου και λήψης μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης από το δανειστή προκείμενου να προστατεύσει τα έννομα συμφέροντά του. Είναι απολύτως κατανοητό, ότι ο εκδότης έχει κάθε συμφέρον να επιτύχει την διασφάλιση της ρήτρας δωσιδικίας και εφαρμοστέου δικαίου ώστε αυτή να είναι ελληνική, διότι τα μέσα άμυνας που θα διαθέτει προκείμενου να προστατευθεί έναντι του δανειστή του είναι περισσότερα και ευχερέστερα να ασκηθούν. Στην όλη εξίσωση προσθέστε και το «πυρηνικό» όπλο του εκδότη. Την επίκληση δηλαδή της ρήτρας της ασυλίας του έναντι της τυχόν διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης κατά περιουσιακού του στοιχείου που πηγάζει από την έννοια της άσκησης της κυριαρχίας του.

Τι γίνεται όμως σε μια μη συνήθη διαδικασία όπως αυτή που βιώνει η χώρα μας εδώ και μερικούς μήνες; Θυμίζω εν τάχει, πως με βάση την Απόφαση της Συνόδου Κορυφής 26ης – 27ης 2011, συμφωνήθηκε (α) Η απομείωση της σχέσης του ελληνικού χρέους προς το ΑΕΠ να φτάσει το 120% το 2020, (β) Η εθελοντική συμμετοχή των ιδιωτών επενδυτών, (γ) Η εθελοντική ανταλλαγή ομολόγων με ονομαστική μείωση του 50% επί του θεωρητικού ελληνικού χρέους που κατέχουν ιδιώτες επενδυτές, (δ) Η ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών Τραπεζών με πρόγραμμα ύψους 30 δις Ευρώ και (ε) πληρουμένων των ανωτέρω προϋποθέσεων, η πρόσθετη χρηματοδότηση βάση νέου προγράμματος ύψους 100 δις Ευρώ, συμπεριλαμβανομένης της απαραίτητης ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών Τραπεζών (αρχικώς υπολογιζόμενης σε περίπου 30 δις Ευρώ) από τον επίσημο τομέα (Κράτη, ΔΝΤ, ΕΚΤ, EFSF)

Δείτε όμως πως ορισμένες παράμετροι επηρεάζουν τις διαπραγματεύσεις με τους ιδιώτες επενδυτές. Στο ενδιάμεσο χρόνο μέχρι σήμερα και πριν προλάβει να στεγνώσει το μελάνι της απόφασης του Οκτωβρίου, όχι μόνο συζητείται η διεύρυνση του ύψους της ανταλλαγής ομολόγων από το 50%, σε υψηλότερο ποσοστό της ονομαστικής τους άξιας (60 – 70%), όχι μόνο επιδιώκεται χαμηλότερο τελικό συμβατικό επιτόκιο στα νέα ομόλογα που θα εκδοθούν με τη διαδικασία της ανταλλαγής, αλλά επιπρόσθετα επαπειλείται χρήση Ρητρών Συλλογικής Δράσης (CAC) για όσους ιδιώτες επενδυτές δεν επιδιώξουν τη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων.

Θυμίζω εδώ ότι, από την αρχή της συζήτησης για το κούρεμα του ελληνικού χρέους, με μόνη και αποκλειστική τη συμμετοχή των Ιδιωτών