Γιατί «ξέφυγε» ο αστυνομικός που πυροβόλησε τον νεαρό μαύρο στο Φέργκιουσον

16:23 25/11/2014 - Πηγή: Antinews

Ο Ντάρεν Γουίλσον απέφυγε την ποινική δίωξη για τη δολοφονία του Μάικλ Μπράουν στο Φέργκιουσον. Ο αστυνομικός είχε το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει το όπλο του για δύο λόγους, αλλά και οι δύο έρχονται σε αντίθεση με τις καταθέσεις των αυτοπτών μαρτύρων. Με ποια κριτήρια λοιπόν αποφάσισε η Δικαιοσύνη;

Το μη επαρκές κατηγορητήριο του αστυνομικού δείχνει ότι τουλάχιστον τέσσερα μέλη της δωδεκαμελούς επιτροπής των ενόρκων που εξετάζουν την υπόθεσή του δεν πίστεψαν πως ο Μάικλ Μπράουν σταμάτησε και παραδόθηκε με τα χέρια ψηλά, όπως ισχυρίζονται πολλοί μάρτυρες και διαδηλωτές

στο Φέργκιουσον. Ο Γουίλσον είχε το δικαίωμα, βάσει του νόμου του Μισούρι, να χρησιμοποιήσει το όπλο του για δύο βασικούς λόγους: αν πίστευε ότι ο Μπράουν αποτελούσε θανάσιμη απειλή γι’ αυτόν ή για άλλους, ή αν πίστευε ότι ο Μπράουν προσπαθούσε να διαφύγει θέτοντας κάποιους σε θανάσιμη απειλή. Αλλά καμία από αυτές τις κρίσεις δεν αναφέρθηκε από τον Ντόριαν Τζόνσον, τον φίλος του Μπράουν που ήταν μαζί του όταν ο Γουίλσον τους σταμάτησε στις 9 Αυγούστου, ούτε από πολλούς άλλους ανθρώπους που δήλωσαν δημοσίως ότι είχαν δει τον πυροβολισμό του 18χρονου.

Ο Τζόνσον, μαζί με άλλους μάρτυρες, όπως η Τίφανι Μίτσελ, ο Πιάτζετ Κράνσο και ένας αγνώστων στοιχείων εργάτης, είπαν ότι όταν ο Γουίλσον σταμάτησε τον Μπράουν είχε μια στάση η οποία αργότερα έμεινε στην ιστορία «χέρια ψηλά- μην πυροβολείτε» που έγινε το σύνθημα των διαδηλώσεων μετά τον θάνατό του. Είναι δύσκολο να πούμε πώς η επιτροπή των ενόρκων δεν αποδέχθηκε αυτή την εκδοχή των γεγονότων, αλλά αυτή του 28χρονου αστυνομικού που κατέθεσε και επίσης είχε πολλούς μάρτυρες υποστήριξης.

Η υπεράσπιση της ανθρώπινης ζωής

Ο νόμος του Μιζούρι ορίζει ότι ο καθένας, συμπεριλαμβανομένων και των αστυνομικών, μπορεί να χρησιμοποιήσει θανάσιμη βία ενάντια σε κάποιον άλλο αν «αυτός ή αυτή εύλογα πιστεύει» ότι αυτό είναι «αναγκαίο για να προστατεύσει τον εαυτό του, ή τον εαυτό της ή το αγέννητο παιδί της, ή κάποιον άλλον από θάνατο, σοβαρό τραυματισμό, ή οποιοδήποτε βίαιο κακούργημα». Παρόμοιοι νόμοι σε πολιτείες, που έχουν τις ρίζες τους στο αγγλικό κοινό δίκαιο, υπάρχουν παντού στις ΗΠΑ. Αστυνομικοί φέρεται να δήλωσαν στον ομοσπονδιακό ερευνητή ότι ο Μπράουν επιτέθηκε επανειλημμένα στον Γουίλσον, «τον γρονθοκόπησε και τον χτύπαγε», ενώ έψαχνε το πιστόλι του. Ιατροδικαστικά στοιχεία δείχνουν ότι ο Μπράουν πυροβολήθηκε στο χέρι από κοντινή απόσταση.

Αλλά στη συνέχεια ο Μπράουν τράπηκε σε φυγή και τελικά πέθανε σε σημαντική απόσταση από το όχημα του Γουίλσον. Ιατροδικαστικές εκθέσεις κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο Μπράουν πυροβολήθηκε πέντε με επτά φορές από μπρος, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να επέστρεψε για να αντιμετωπίσει τον αστυνομικό. Έτσι, για να αποδείξει ο Γουίλσον ότι βρισκόταν σε αυτοάμυνα, έπρεπε να πείσει τους ενόρκους ότι, αφού γύρισε, ο Μπράουν τον απείλησε και πάλι.

Ένας φίλος του Γουίλσον είπε στον Guardian ότι ο αστυνομικός ήρθε προς τον Μπράουν και δεν σταμάτησε μέχρι το θανάσιμο τραύμα στο κεφάλι. Ο Ντέιβιντ Κλίνγκερ, αναπληρωτής καθηγητής Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μιζούρι στο Σεντ Λούις και ειδικός στους αστυνομικούς πυροβολισμούς, δήλωσε ότι η αυτοψία θα μπορούσε να είναι υπέρ του Γουίλσον - συγκεκριμένα, ότι η μοιραία σφαίρα στο κεφάλι του Μπράουν πήγε προς τα κάτω , γεγονός που υποδηλώνει ότι ένα «σώμα γέρνει προς τα εμπρός από τη μέση». Όπως είπε: «Δεν είναι κατ 'ανάγκην στοιχεία ότι επιτιθόταν, αλλά είναι στοιχεία που δείχνουν ότι δεν στεκόταν με τα χέρια ψηλά». Δικηγόροι της οικογένειας Μπράουν είπαν ότι αυτό δείχνει πως ο 18χρονος έσκυψε το κεφάλι του ενστικτωδώς γιατί είχε πυροβοληθεί.

Αν είχαν πειστεί για την βασική κατάθεση του Γουίλσον, όμως, οι ένορκοι, θα έπρεπε να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι ο Γουίλσον «λογικά» θεωρούσε πως ήταν απαραίτητη η θανάσιμη δύναμη για να σταματήσει τον Μπράουν. Θα είχαν ληφθεί υπόψιν πολλοί παράγοντες. «Ένας από αυτούς θα ήταν το ανάστημα του Μπράουν και του Γουίλσον» λέει ο Κλίνγκερ. «Αν ο Μάικ Μπράουν δεν ήταν μεγαλόσωμος, θα ήταν λογικό να τον πυροβολήσει ένας αστυνομικός ενώ έτρεχε προς τον αστυνομικό χωρίς τίποτα στα χέρια του; Μάλλον όχι».

Ένας άλλος παράγοντας που θα μπορούσε να ληφθεί υπόψιν είναι η σοβαρότητα των τραυματισμών που ο Γουίλσον είχε ήδη υποστεί. «Εάν ένας αστυνομικός έχει ήδη τραυματιστεί, δεν είναι λογικό να καθίσει εκεί και να αφήσει ένας άντρας να τον χτυπά, επειδή δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τίποτα άλλο εκτός από το όπλο του για να υπερασπιστεί τον εαυτό του», δήλωσε ο Κλίνγκερ. Οι διαδηλωτές έδειξαν μια υποτιθέμενη φωτογραφία του Γουίλσον κατά τις ώρες μετά τον πυροβολισμό, στην οποία δεν φαινόταν να έχει υποστεί σοβαρούς τραυματισμούς.

Τελικά, οι αστυνομικοί έχουν μεγάλο περιθώριο για να υπερασπιστούν τη χρήση βίας ως «εύλογη», στο πλαίσιο της τέταρτης τροποποίησης του συντάγματος των ΗΠΑ. Η βασική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου σχετικά με το θέμα, η υπόθεση Γκράχαμ κατά Κόνορ (1989), έκρινε ότι ο υπολογισμός του εύλογου «πρέπει να ενσωματώνει μια πρόβλεψη, εξαιτίας του γεγονότος ότι οι αστυνομικοί αναγκάζονται συχνά να πάρουν αποφάσεις σε κλάσματα του δευτερολέπτου για το ποσό της δύναμης που είναι απαραίτητη σε μία ιδιαίτερη κατάσταση». Στο πλαίσιο της γνωμοδότησής του δικαστηρίου, ο επικεφαλής της δικαιοσύνης William Rehnquist δήλωσε ότι το εύλογο «πρέπει να κριθεί από την προοπτική ενός λογικού αστυνομικού που είναι παρόν στη σκηνή, στην περιοχή, παρά με την όραση 20/20 εκ των υστέρων».

http://www.theguardian.com/us-news/2014/nov/24/how-darren-wilson-avoided-criminal-charges

Διαβάστε περισσότερα