Η «Δημιουργία ξανά»… του νεοφιλελευθερισμού!

08:33 22/5/2012 - Πηγή: Antinews

Μπορεί να μην κατάφερε να μπει στη Βουλή, το βράδυ τις 6ης Μαΐου, όμως ήταν ξεκάθαρα ένας από τους νικητές της βραδιάς. Μιλάμε για τον Θάνο Τζήμερο και το κόμμα του Δημιουργία Ξανά, που έλαβε μέρος στις εθνικές εκλογές και συγκέντρωσε ποσοστό της τάξης του 2,15%, με 135.932

συμπολίτες μας να τον στηρίζουν.

Στις 12 Μαρτίου του 2012, ο Θάνος Τζήμερος προχώρησε στην ίδρυση ενός νέου κόμματος με διακηρυγμένο νεοφιλελεύθερο προσανατολισμό, έχοντας την πεποίθηση πως είναι σε θέση να εμβολίσει τους παραδοσιακούς, φθαρμένους εκφραστές του. Είναι αλήθεια πως το περιβάλλον για τη νομιμοποίηση ενός αμιγώς νεοφιλελεύθερου κόμματος είχε διαμορφωθεί αρκετά καλά, όταν όλες οι συνιστώσες του μνημονίου απαξίωναν τον δημόσιο λόγο με κάθε λογής επιχειρήματα εναντίον του κοινωνικού κράτους και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, ενώ, ταυτόχρονα, οι ίδιοι είχαν αναδειχθεί σε πρωταθλητές της κλεπτοκρατίας κατά την τελευταία 35ετία.

Σε αυτό το πλαίσιο, μια δύναμη εκτός των φθαρμένων προσώπων του πολιτικού προσωπικού της μεταπολίτευσης δεν θα ήταν δύσκολο να συγκροτηθεί και να καταφέρει την επιτυχία αυτή, πλάι στον νεκραναστημένο από το ΣΚΑΪ Στέφανο Μάνο και στη δικτυωμένη με τα κάθε λογής συμφέροντα Ντόρα.
Σε αυτή την εξέλιξη, βέβαια, αξίζει να συνυπολογίσουμε το ιδιαίτερο πλεονέκτημα του κυρίου Τζήμερου, ο οποίος, όντας διαφημιστής σε πολυεθνική εταιρεία για αρκετά χρόνια, γνωρίζει να πλασάρει τον εαυτό του και το κόμμα του με ιδιαίτερη μαεστρία. Επένδυσε πολύ στο διαδίκτυο, εμφανιζόμενος μόνο σε ραδιοφωνικές εκπομπές του Θέμου ή του Χατζηνικολάου. Για τον δε προεκλογικό του αγώνα, υιοθέτησε μια τακτική που θυμίζει πολύ τη δομή «αεροπλανάκι», του τύπου «ο καθένας οργανώνει δύο φίλους», που παραπέμπουν στις αμερικάνικες, πόρτα-πόρτα, εταιρείες προώθησης προϊόντων.

Αξίζει, όμως, να σταθούμε σε ορισμένα σημεία των διακηρυγμένων θέσεων του σχήματος.
Εντύπωση προκαλεί καταρχήν η εν λευκώ υιοθέτηση ορισμένων μνημονιακών επιταγών, όπως η πλήρης απελευθέρωση όλων των επαγγελμάτων, οι δραστικές περικοπές των μεγάλων συντάξεων και η μείωση των «ληστρικών» (sic) εργοδοτικών εισφορών στο ΙΚΑ. Πλάι σε αυτά, προβλέπεται πως διατηρείται η Εθνική Σύμβαση Εργασίας, ενώ, ταυτόχρονα, έχει το δικαίωμα ο εργοδότης, σε συνεννόηση με τον εργαζόμενό του, να κάνει ατομική σύμβαση εργασίας, άσχετη με το περιεχόμενο της Ε.Σ.Ε.! Τάσσεται ανοιχτά εναντίον της μεγάλης φορολογίας στα υψηλά εισοδήματα, πράγμα εντελώς παράδοξο, γιατί στην Ελλάδα τα τεκμήρια των μεγάλων ιδιωτικών περιουσιών είναι ο μόνος τρόπος να στριμωχτούν οι κλεπτοκράτες και οι νομείς του δημόσιου πλούτου. Αυτούς τους περνά στο απυρόβλητο, ενώ ταυτόχρονα μιλά ανοιχτά για απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, ως πανάκεια που θα καταπολεμήσει τις πελατειακές σχέσεις. Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και οι θέσεις για άμεση ιδιωτικοποίηση όλων των ΔΕΚΟ ή την προώθηση της λογικής των εργολαβιών, όπως την ανάθεση της υπηρεσίας καθαριότητας των δήμων σε ιδιώτες.

Γενικά, με άλλοθι την καταγγελία της κλεπτοκρατίας, προσπαθεί να