Η δολοφονία του Φύσσα ήταν η αρχή του τέλους της Χρυσής Αυγής;

19:55 16/9/2014 - Πηγή: Antinews

Ένας χρόνος έχει περάσει από την φρικτή δολοφονία του Παύλου Φύσσα, μια δολοφονία που με πολλούς τρόπους άλλαξε την πορεία της ιστορίας. Προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο θα το δούμε, άλλωστε η γραφή των ιστορικών γεγονότων συνεχίζεται και έχει ακόμη πολύ δρόμο.

Μέσα σε ένα χρόνο έγιναν τόσα πολλά που δημιουργούν την αίσθηση ότι πέρασαν δεκαετίες. Σίγουρα η Ελλάδα είναι διαφορετική από πέρυσι και σίγουρα έχει κάνει πολλά λάθη αλλά και πολλές σοβαρές προσπάθειες το πολιτικό σύστημα.

Θα πρέπει

να θυμηθούμε ότι ένα χρόνο πριν η λάμα από το μαχαίρι του Χρυσαυγίτη μπράβου της Νίκαιας καρφωθεί –κατά παραγγελία- στο στήθος ενός νέου παιδιού που δεν είχε πειράξει κανέναν- στην Ελλάδα όλοι ζούσαν σε μια νιρβάνα σχετικά με το τι είναι η Χρυσή Αυγή.

Η Ντόρα Μπακογιάννη άγγιζε το χέρι του Παναγιώταρου στη Βουλή και έλεγε ότι της φέρονται με ευγένεια. Κάποιοι δημοσιογράφοι έλεγαν ότι δεν θα είχαν πρόβλημα από την «καλή» Χρυσή Αυγή να βγει μπροστά στο πολιτικό σύστημα.

Κάποιοι άλλοι τόνιζαν ότι είναι λίγο οξύθυμοι αλλά είναι καλά παιδιά, ολίγον γραφικά αλλά δεν έγινε και κάτι. Ενώ κάποιοι άλλοι έτρωγαν κι έπιναν μαζί τους και συζητούσαν στα σοβαρά για το μέλλον της χώρας. Μάλιστα, τύποι σαν τον Μπαλτάκο –και άλλους από κόμματα όπως τον ΣΥΡΙΖΑ- συνέχισαν τις κουβεντούλες τους και μετά τη δολοφονία.

Μήπως να θυμίσουμε τι έλεγαν και ορισμένοι ιεράρχες όπως ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος που τους χαρακτήριζε «γλυκιά ελπίδα» ενώ ο Πειραιώς Σεραφείμ υποδέχονταν όλος χαρά τον Χρ. Παππά, αλλά λίγο αργότερα ξέχασε τις φιλοφρονήσεις μαζί του.

Υπήρχε δε και μια πλειάδα βουλευτών απ’ όλα τα κόμματα που κρυφογελούσαν με τις σφαλιάρες στην Κανέλλη και τη Δούρου ή που έκρυβαν κάτω από το χαλάκι τις καταγγελίες ότι «κάτι γίνεται τις νύχτες στο κέντρο της Αθήνας».

Τέλος μια σειρά από δημοσιεύματα και μεγάλων εφημερίδων ανακάλυπταν την… καλή πλευρά του Κασιδιάρη και της παρέας του. Γυμνασμένα κορμιά, ξανθιές γκόμενες δίπλα, success story από φτωχόπαιδα και κοινωνικός ακτιβισμός. Δωρεάν τρόφιμα στους φτωχούς, βοήθεια στους γέροντες να παίρνουν τη σύνταξη από τα ATM, προστασία από τους μετανάστες.

Κι όταν ερχόταν κάποιες στιγμές που η κατάσταση ξέφευγε, όταν ο Καιάδας τραβούσε όπλο εναντίον του Καμίνη, όταν το όπλο του Γρέγου εκπυρσοκροτούσε στο αεροδρόμιο, όταν γίνονταν επεισόδια στη Βουλή με ύβρεις και απειλές για ξυλοδαρμό βουλευτών, απλά ακούγαμε διάφορες αμπελοφιλοσοφίες για το πώς θα αντιμετωπιστεί το φαινόμενο.

Μια δολοφονία τη νύχτα εκείνη της 17ης -18ης Σεπτεμβρίου ξύπνησε τους Έλληνες και κυρίως το κοιμισμένο πολιτικό σύστημα που έλεγε όπως πάντα «δε βαριέσαι, φαινόμενο είναι θα περάσει».

Οι Χρυσαυγίτες έγιναν εγκληματίες, τους αποκήρυξαν μέχρι και οι φίλοι τους στην Εκκλησία ή μέσα στη Βουλή. Οι αποκαλύψεις ραγδαίες και τότε ήρθε και η σύλληψη κορυφαίων στελεχών της. Μέσα στο χρόνο αυτό είδαμε συνταρακτικά στοιχεία, αφενός για την εγκληματική δράση τους, αφετέρου για το πολιτικό τους προφίλ. Αποκαλύφθηκαν οι καταδρομικές επιθέσεις των Ταγμάτων σε βάρος μεταναστών ή πολιτικών αντιπάλων, βγήκαν στο φως με κάθε λεπτομέρεια οι ναζιστικές καταβολές τους αλλά και καταλάβαμε όλοι ότι έχουμε να κάνουμε με μια δράκα ανοήτων, μια συμμορία του κοινού ποινικού δικαίου που είδε φως και μπήκε. Που βρήκε τρύπα στο σάπιο πολιτικό σύστημα και εμφανίστηκε ως «σωτήρας». Πίσω από τα κοστούμια τους δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα μάτσο τσαμπουκάδες, φουσκωτοί από τα αναβολικά ή ψυχάκηδες που δεν είχαν πρόβλημα να τραβήξουν πιστόλι ή να χτυπήσουν στο κεφάλι ανθρώπους και να τους στείλουν στο νοσοκομείο. Αποκαλύφθηκε ότι δεν σέβονταν ούτε τη μνήμη ενός νέου ανθρώπου που του πήρε τη ζωή ένα χρυσαυγίτικο, ένα δικό τους χέρι.

Και τώρα, ένα χρόνο μετά οι περισσότεροι είναι έγκλειστοι στις φυλακές, άλλοι σε κατ’ οίκον περιορισμό και άλλοι ικετεύουν για έλεος παίρνοντας ψυχοφάρμακα. Η φωνή της Χρυσής Αυγής έχει σιγήσει, δεν έχουμε πλέον τις εικόνες ντροπής που είχαμε κάθε μέρα ενώ οι πολιτικοί των κομμάτων και οι δημοσιογράφοι που συναγελάζονταν με το χρυσαυγίτικο ασκέρι, τώρα κάνουν ότι δεν τους ξέρουν.

Ένα χρόνο μετά έχουμε μια διπλή δολοφονία δύο νέων παιδιών ως πράξη αντεκδίκησης για τον Παύλο Φύσσα που και ο ίδιος δεν θα ήθελε. Όμως, ο κόκκινος φασισμός όπως και ο μαύρος δεν έχει πρόβλημα να πάρει τη ζωή δύο Ελλήνων.

Ένα χρόνο μετά η Δικαιοσύνη κάνει αγώνα δρόμου για να ξεκινήσει η δίκη μέχρι τα Χριστούγεννα αλλά σίγουρα πολλοί από αυτούς θα αποφυλακιστούν λόγω παρέλευσης του 18μηνου, εκεί γύρω στον Μάρτιο. Αν θα καταδικαστούν ή όχι για τις πράξεις τους θα το κρίνουν οι δικαστές, αλλά ίσως αυτό είναι το λιγότερο. Το περισσότερο είναι να καταλάβει ο κόσμος που ακόμη και σήμερα τους στηρίζει λες και είναι… σταρ του σινεμά, ότι η φτώχεια, η κρίση, τα μνημόνια, η τρόικα, η κακή κυβέρνηση ή το κακό πολιτικό σύστημα δεν χτυπιούνται με επιστροφή στο… σκοτάδι. Η επιλογή δεν είναι ο φασισμός, δεν είναι η αποθέωση των νεοναζί που ακόμη και σήμερα προσκυνούν εκείνον που σκόρπισε το θάνατο στην Ελλάδα της Κατοχής,

Δεν πολεμούν τους κακούς δεξιούς ή τους άθλιους αριστερούς στηρίζοντας ένα μάτσο αμόρφωτους που σκέφτονται το λαό αλλά από την άλλη παίρνουν άτοκα δάνεια, διορίζουν ημετέρους ή χρησιμοποιούν τα λεφτά που παίρνουν για να καλοπερνάνε.

Ένα χρόνο μετά είναι δύσκολο να ξεριζώσεις το ζιζάνιο που φύτρωσε στην ελληνική γη, αλλά δεν είναι αδύνατο να το κάνεις. Διότι μια Ελλάδα μια πατρίδα σαν κι αυτή που γέννησε τη δημοκρατία (έστω κι αν την κακοποίησε τα τελευταία χρόνια) δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να μην αφήσει να περάσει ο φασισμός.

Διαβάστε περισσότερα