«Η ευκαιρία του Ισραήλ»

15:03 9/5/2015 - Πηγή: Antinews

Η νέα κυβέρνηση συνασπισμού στο Ισραήλ κάτω από την ηγεσία του Μπενιαμίν Νετανιάχου παρέλαβε το χρίσμα της εξουσίας από τον πρόεδρο Ρεουβέν Ρίβλιν την Πέμπτη. Η οριακή πλειοψηφία των 61 από τις 120 έδρες στην ισραηλινή Κνεσέτ (κοινοβούλιο) σηματοδοτεί την απαρχή μιας νέας εποχής κατά την οποία ο ισραηλινός πρωθυπουργός θα αναγκαστεί να υιοθετήσει πιο διαλλακτικές θέσεις συγκριτικά με την προηγούμενη θητεία του. Η μεγαλύτερη πρόκληση εντοπίζεται στην εκμετάλλευση των αναδυόμενων ευκαιριών στο ευμετάβλητο περιβάλλον

της Μέσης Ανατολής.

Εκ πρώτης όψεως, οι τωρινές συγκυρίες στην περιοχή δεν φαίνεται να ευνοούν τα γεωπολιτικά συμφέροντα του Ισραήλ. Η Μέση Ανατολή είναι βυθισμένη σε καθεστώς πολιτικής αναρχίας εξαιτίας της ισλαμικής ριζοσπαστικοποίησης των κοινωνιών, η οποία με την σειρά της έχει αποσαθρώσει όλα τα πρώην-σταθερά κράτη στην περιοχή. Παράλληλα, υπάρχουν ακόμα ενεργοί θύλακες της λιβανέζικης Χεζμπολάχ και παλαιστινιακής Χαμάς οι οποίοι πυροδοτούν την περαιτέρω αποσταθεροποίηση της εύθραυστης πολιτικής ισορροπίας στον μεσανατολικό χάρτη, ενώ υπάρχει ακόμα ο κίνδυνος ενός πυρηνικού Ιράν. Τέλος, η παρουσία έκδηλου αντισημιτισμού σε πολλές κοινωνίες του κόσμου ολοκληρώνει το πλαίσιο των κινδύνων που καλείται να αντιμετωπίσει η νέα ισραηλινή κυβέρνηση. Όλα αυτά τα γεγονότα επεξηγούν σε κάποιο βαθμό την πρόσφατη άποψη του Νετανιάχου ότι οι παρούσες συνθήκες στην Μέση Ανατολή δεν επιτρέπουν τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους.

Παρόλα αυτά, μια προσεκτικότερη ματιά στο παρασκήνιο μαρτυρά την μεταστροφή του γεωπολιτικού κλίματος προς όφελος του Ισραήλ. Καταρχήν, η αραβική απειλή για πρώτη φορά στην ιστορία της έχει σχεδόν εκμηδενιστεί. Από την πρώτη μέρα ύπαρξής του, το ισραηλινό κράτος προετοιμάζεται για το ενδεχόμενο μιας συντονισμένης αραβικής επίθεσης στα εδάφη του. Εντούτοις, οι στρατιωτικές δυνάμεις των Ιράκ, Συρίας και Αιγύπτου βρίσκονται σε κατάσταση αναδιοργάνωσης την ώρα που ο ισραηλινός στρατός καταγράφει την μια επιτυχία μετά την άλλη στην περιοχή. Πάνω από όλα όμως, η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία και μικρότερα κράτη του Περσικού Κόλπου έχουν επισυνάψει μια ιδιότυπη συμφωνία κυριών με το Ισραήλ απέναντι στην απειλή του Ιράν. Τέλος, στο πρόσωπο του αιγύπτιου προέδρου Αμπντέλ Φατάχ αλ-Σίσι, το Ισραήλ βλέπει τον πιο στενό σύμμαχο και σφοδρό πολέμιο της Χαμάς στην ιστορία της γειτονικής χώρας.

Για να καταλάβει κανείς το εύρος της στρατηγικής μεταστροφής αρκεί να λάβει υπόψιν του το γεγονός ότι τα αραβικά κράτη σχεδιάζουν να δημιουργήσουν μια ενιαία στρατιωτική δύναμη. Τις δύο προηγούμενες φορές που αυτό συνέβη, το 1948 και το 1967, ο σκοπός ήταν να εξαφανίσουν το ισραηλινό κράτος από τον χάρτη. Σήμερα ωστόσο, ένας αραβικός στρατός θα συμπράξει με το Ισραήλ εναντίον ενός του κοινού εχθρού: της Τεχεράνης.

Δεύτερον, οι διαφαινόμενοι εχθροί του Ισραήλ αντιμετωπίζουν σήμερα ισχυρές πιέσεις στο γεωπολιτικό περιβάλλον. Το Ιράν και η Χεζμπολάχ του Λιβάνου έχουν διοχετεύσει όλους τους πόρους στην υποστήριξη του πρόεδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ στην Συρία. Η κυβέρνηση του Άσαντ στηρίζεται στη δύναμη των Αλεβιτών, μιας θρησκευτικής σέκτας που αντιπροσωπεύει λιγότερο από το 15% της χώρας. Το εύρος βοήθειας στον Άσαντ είναι σημαντικό. Ο Economist παραδείγματος χάριν υπολογίζει πως πάνω από 15 δις δολάρια έχουν διοχετευτεί σε αμυντικές δαπάνες της Συρίας, ποσό που αντικατοπτρίζει τον ετήσιο προϋπολογισμό της Τεχεράνης στις αμυντικές της δαπάνες. Η Χεζμπολάχ από την άλλη έχει χάσει εκατοντάδες μαχητές στα συριακά πεδία των μαχών. Το τρίγωνο Συρίας, Λιβάνου και Ιράν διαφαίνεται πως θα παραμείνει εγκλωβισμένο στον φαύλο κύκλο της συριακής κρίσης για αρκετό χρονικό διάστημα, γεγονός το οποίο εξυπηρετεί την περαιτέρω γεωπολιτική κηδεμονία του Ισραήλ στην Μέση Ανατολή. Παρατηρώντας κανείς παρόμοιες εξελίξεις στην Υεμένη, το Ιράκ και την Λιβύη, μπορεί εύκολα να συνειδητοποιήσει πως οι κύριοι αντίπαλοι του Ισραήλ είναι απασχολημένοι προς το παρόν στην επίλυση των μεταξύ τους διαφορών.

Παρόλα αυτά, υπάρχει ακόμα η απειλή από το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν το οποίο εντούτοις έχει καταγράψει σημαντική καθυστέρηση στην πρόοδο του. Ανεξαρτήτως από το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων, το Ισραήλ έχει αναπτύξει ένα ισχυρό οπλοστάσιο πυρηνικής αποτροπής, με την παρουσία 200 πυρηνικών κεφαλών σε υποβρύχια της χώρας. Επιπλέον, η ύπαρξη του τείχους της Παλαιστίνης και τα εναέρια συστήματα αντιβαλλιστικής άμυνας έχουν σχεδόν εκμηδενίσει την συχνότητα τρομοκρατικών επιθέσεων στο εσωτερικό της χώρας. Τέλος, η ισραηλινή οικονομία συνεχίζει να ανθεί και να επηρεάζει την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής. Η τεχνολογική ανάπτυξη της χώρας έχει επίσης συνεισφέρει στο άνοιγμα του Ισραήλ σε χώρες όπως η Ινδία και η Κίνα, οι οποίες σταδιακά ενισχύουν τους εμπορικούς δεσμούς τους με την Ιερουσαλήμ.

Η ύπαρξη επομένως αντικειμενικών κινδύνων έχει βοηθήσει το Ισραήλ να αναπτύξει διάφορους μηχανισμούς άμυνας, οι οποίοι στην συνέχεια, διασφαλίζουν τον καίριο ρόλο της χώρας στην Μέση Ανατολή. Ωστόσο, το μεγαλύτερο κίνδυνο που αντιμετωπίζει το ισραηλινό κράτος σήμερα είναι ο πληθυσμός των 4.5 εκατομμυρίων Παλαιστινίων, οι οποίοι είναι στοιβαγμένοι στην Λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική Όχθη και στερούνται θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η αίσθηση της νέας κυβέρνησης είναι πως αν το παλαιστινιακό ζήτημα αφεθεί στην μοίρα του, θα βρεθεί σταδιακά μια ωφέλιμη λύση για όλες τις πλευρές. Η τραγωδία σε αυτό τον τρόπο σκέψης όμως εντοπίζεται στο γεγονός πως τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για το Ισραήλ να έρθει σε ειρήνη με όλους τους γείτονες της και να αναδειχθεί στον αδιαμφισβήτητο ηγέτη της Μέσης Ανατολής. Είναι μια χρυσή ευκαιρία η οποία δεν πρέπει να χαθεί και κοιτάζει κατάματα τα μέλη της νέας κυβέρνησης.

Πηγή: Washington Post

Διαβάστε περισσότερα