Η... «ειρηνοποιός» Τουρκία σε ρόλο διακινητή-εκβιαστή

17:12 14/11/2021 - Πηγή: Antinews

Το ότι η Τουρκία είναι ένα κράτος-διακινητής και εκβιαστής μαζί είναι παγκοίνως γνωστό. Το ζούμε, το βιώνουμε καθημερινά στην Ελλάδα με την εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού της στρατού, τον οποίο χρησιμοποιεί μεθοδευμένα και υπολογιστικά στοχεύοντας στην παραβίαση της ακεραιότητας των συνόρων μας στη Θράκη και το Αιγαίο.

Το βλέπουν και οι Ευρωπαίοι, γιατί η Τουρκία χρησιμοποιεί εξακολουθητικά τους πρόσφυγες και

τους μετανάστες ως μέσο εκβιαστικό προς τα κράτη-μέλη της ΕΕ (''χθες'' [Μάρτιος του 2020] για να παραβιάσει τα ελληνικά σύνορα στον Έβρο και σήμερα για να προωθήσει χιλιάδες μετανάστες, μέσω Λευκορωσίας, στα σύνορα με την Πολωνία).

Κι αφού το βλέπουν οι Ευρωπαίοι στο μέτωπο του μεταναστευτικού, θα έπρεπε ήδη να έχουν καταλάβει το διπλό προσωπείο της και σε επίπεδο διπλωματίας και γεωπολιτικής. Το προσωπείο της αμφίθυμης και απρόβλεπτης συμπεριφοράς της, που την θέλει να φορά στο εξωτερικό το κοστούμι της Δύσης και στο εσωτερικό το κοστούμι του Ισλαμοφασιστικής Ανατολής, με απώτερο στόχο της την μετατροπή της χριστιανικής Ευρώπης σε μουσουλμανική -- νεο-Οθωμανική.

Θα έπρεπε ήδη να έχουν καταλάβει το διπλό προσωπείο της Τουρκίας και σε διπλωματικό επίπεδο, στο επίπεδο της Εξωτερικής πολιτικής της. Αρχής γενομένης απ' το παρασκηνιακό παιχνίδι που έπαιξε ''χθες'' (2010-'14) με το Ισραήλ (εμπαίζοντας τους ''Άραβες αδελφούς'' της), παιχνίδι που έληξε άδοξα με την ισραηλινή επιχείρηση στην Γάζα το '14 η οποία επανέφερε το... ''προϊστορικό'' κλίμα έντασης και εχθρότητας μεταξύ Ισραήλ-Τουρκίας.

Μέχρι να φτάσει σήμερα να εμφανίζει πρόσωπο Ιανού στις σχέσεις της με την Ουκρανία και τη Συρία. Κι αυτό γιατί, στην πρώτη περίπτωση, ενώ η Τουρκία επιθυμεί να συσφίξει την αμυντική συνεργασία της με την Ουκρανία (μέσω των πωλήσεων drones ή της αγοράς απ' το Κίεβο μαχητικών αεροσκαφών) και υπερασπίζεται την ουκρανική εδαφική ακεραιότητα (προκαλώντας την οργή της Ρωσίας που κατέχει απ' το '14 την μέχρι πρότινος ουκρανική [Κριμαία), επιτρέπει το παράνομο εμπόριο προς τις κατεχόμενες από την Ρωσία περιοχές της Αμπχαζίας και της Κριμαίας, Γίνεται, δηλαδή, κράτος - διακινητής (μεσάζοντας) λαθρεμπορίου στην Κριμαία.

Στην περίπτωση πάλι της Συρίας -- την ίδια στιγμή που η Τουρκία υποστηρίζει τους αντάρτες οι οποίοι βρίσκονται σε πόλεμο με τον συριακό στρατό -- επιτρέπει στην κρατική, κυβερνητική SYRIAMAR να κερδίζει χρήματα απ' το λαθρεμπόριο μέσω των λιμανιών της.

Των τουρκικών λιμανιών από τα οποία τα τρία συγκεκριμένα πλοία της συριακής ναυτιλιακής εταιρείας (που τελεί υπό καθεστώς αμερικανικών κυρώσεων) μεταφέρουν -- με άδεια της τουρκικής κυβέρνησης και παρά τις περί του αντιθέτου υποσχέσεις του Ερντογάν στην Ουκρανία και τη Γεωργία -- οικοδομικά υλικά σε λιμάνια της Κριμαίας ή σε άλλα λιμάνια.

Σημειωτέον ότι τελικός προορισμός των πλοίων της SYRIAMAR είναι η Αμπχαζία (η αποσχισθείσα από τη Γεωργία περιοχή που ελέγχεται από την Ρωσία). Από εκεί τα εν λόγω πλοία φορτώνουν παράνομα σιτηρά ή ανακυκλωμένα μέταλλα και επιστρέφουν στον μεγάλο λαθρο-διακινητή, την Τουρκία...

Πέρα απ' τον ρόλο του διακινητή-εκβιαστή όμως, η Τουρκία πρωταγωνιστεί διαχρονικά και σε ρόλο... ''ειρηνοποιού'' της περιοχής. Τα νεότερα ''Παράσημα'' βουλιμίας και επιθετικότητας που πάνε κόντρα με τον φιλειρηνισμό της τα αποκόμισε -- σαν συνέχεια εκείνων της τουρκικής εισβολής και κατοχής στην Κύπρο το '74 -- απ' την εισβολή στη Συρία (2019), τον Καύκασο (Ναγκόρνο-Καραμπάχ, 2020), το Ιράκ και τη Λιβύη (2021).

Σε καμιά απ' τις περιπτώσεις αυτές δεν ευσταθεί, φυσικά, ο ισχυρισμός της ''αυτοπροστατευτικής εισβολής'' με ειρηνευτικούς στόχους λόγω διακινδύνευσης δήθεν των συμφερόντων της ή καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τουρκογενών πληθυσμών.

Αυτό που κάνει μόνιμα, μεθοδικά και μεθοδευμένα βάσει στρατηγικού σχεδιασμού, είναι να επιβουλεύεται την εθνική ύπαρξη άλλων κρατών και, πιστή καθώς είναι στην επεκτατική πολιτική της, να επιχειρεί ετσιθελικά τετελεσμένα σε βάρος τους.

Στην περίπτωση της Κύπρου ήδη έχει υπερβεί κάθε όριο αυθαιρεσίας, εκβιασμού και επιθετικότητας, αφού με πολιορκητικό κριό τα ερευνητικά πλοία και γεωτρύπανά της κλιμακώνει επικίνδυνα την περικύκλωση της Κυπριακής Δημοκρατίας στη θάλασσα και το έδαφος.

Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ότι, βρίσκοντας αφορμή απ' την ποντιοπιλατική στάση της Ελλάδας στο Κυπριακό (στάση που δεν ανταποκρίνεται στο ρόλο της εγγυήτριας δύναμης και έχει σαν φύλλο συκής το δόγμα ''Η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται''), προχωρά ακάθεκτη στα σχέδιά της για εποικισμό της Αμμοχώστου.

Παράλληλα έχει εγκαινιάσει ήδη βάση για drones στα κατεχόμενα, ενώ κατασκευάζει ναυτική βάση στην Κύπρο και εμμένει αταλάντευτη στην πρότασή της για λύση του Κυπριακού με βάση δύο ανεξάρτητα κράτη (ελληνοκυπριακό--τουρκοκυπριακό) και τη δημιουργία τετελεσμένων, έχοντας σαν απώτερο στόχο της τον πλήρη έλεγχο του συνόλου της Κύπρου πολιτικά, ενεργειακά και γεωστρατηγικά.

Προς ώρας τουλάχιστον η ελληνική κυβέρνηση δεν δείχνει διάθεση να αντιδράσει σε μια τέτοια καταστροφική εκδοχή και φαίνεται ικανοποιημένη από την επίπλαστη ηρεμία στις ελληνοτουρκικές σχέσεις η οποία ανταποκρίνεται στο ''ήσυχο καλοκαίρι'' και ''ήσυχο φθινόπωρο'' που είχε ευχηθεί ο πρωθυπουργός.

Φαίνεται ικανοποιημένη, αλλά παραμένει ανήσυχη στην πραγματικότητα γιατί έχει τρία μείζονα θέματα ανοιχτά μπροστά της:

1. Το υγειονομικό (που άρχισε να λαμβάνει επικίνδυνες διαστάσεις απειλώντας με κατάρρευση το ΕΣΥ λόγω της ραγδαίας αύξησης κρουσμάτων, νοσηλευομένων και θυμάτων του covid 19),

2. Το οικονομικό (με φετινό έλλειμμα στο 12,7), όπου κυριαρχούν: το πρόβλημα ανταγωνιστικότητας λόγω του ελλείμματος στο εμπορικό ισοζύγιο αγαθών, η εκτίναξη των τιμών στην αγορά με ταυτόχρονη άνοδο του πληθωρισμού, η αβεβαιότητα στην εξέλιξη της πανδημίας και τις επιπτώσεις της στον τουρισμό και οι γνωστοί εξωτερικοί γεωπολιτικοί παράγοντες με υπαίτιο την επιθετική και απρόβλεπτη Τουρκία.

3. Το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών (αποστρατιωτικοποίηση την οποία ζητά με αμείωτο και εκβιαστικό ρυθμό η Τουρκία έχοντας συνηγόρους υπεράσπισης του αιτήματός της ΗΠΑ και Γερμανία).

4. Το θέμα της αμφισβήτησης της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ. Ένα θέμα που ξεκινά απ' τη δεκαετία του '70 και στηρίζεται στη θεωρία της Τουρκίας ότι τα νησιά στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο (Δωδεκάνησα – ιδίως η Ρόδος, η Κάρπαθος και το Καστελόριζο – η Κρήτη, η Κύπρος κλπ) δεν έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα και γι' αυτό ''θα πρέπει να χαραχθούν τα όριά τους με βάση τις ηπειρωτικές αρχές, είτε μετρώντας 200 ν.μ. από αυτές είτε με βάση τη μέση γραμμή''.

Ας σημειωθεί στο σημείο αυτό ότι, με βάση τη θεωρία αυτή, η Τουρκία εξέδωσε πριν λίγες μέρες anti-navtex για την περιοχή νότια της Καρπάθου η οποία - όπως ισχυρίζεται - ανήκει στην κυριαρχία της και για τον λόγο αυτό έσπευσε να απαντήσει στην προγραμματισμένη ελληνική navtex με αεροναυτικές ασκήσεις χωρίς πυρά ανατολικά της Κρήτης.

5. Το θέμα των μεταναστών και προσφύγων για το οποίο η Τουρκία μας απειλεί με νέο υβριδικό πόλεμο στα κοινά σύνορά μας στη Θράκη και το Αιγαίο.

Είναι η γνωστή στρατηγική της Τουρκίας να διαμορφώνει συνθήκες για δημιουργία τετελεσμένων σε βάρος μας με όπλα την παραποίηση της αλήθειας και την κουτοπονηριά της. Δείγμα αυτής της συμπεριφοράς της μάς έδωσε πρόσφατα ο Ταγίπ Ερντογάν κατά την διάρκεια κοινής συνέντευξης Τύπου με τον Ούγγρο πρωθυπουργό Βίκτορ Όρμπαν.

Στην εν λόγω συνέντευξη, με αφορμή το μεταναστευτικό, απείλησε την Ελλάδα με υβριδικό πόλεμο (''αν ανοίγαμε τις πύλες δεν ξέρω τι θα έκανε η Ελλάδα''), γιατί δεν ανοίγει τις ''πύλες'' της στους παράνομους μετανάστες.

Εξαπέλυσε μάλιστα βαρύτατους χαρακτηρισμούς κατά της χώρας μας (''αχάριστη''), του Έλληνα πρωθυπουργού (''ψεύδεται'', ''δεν εμπνέει εμπιστοσύνη'') και των Ελληνικών Αρχών (''πνίγουν μετανάστες'').

Κι αυτό τη στιγμή που φτάνουν στη Λευκορωσία μετανάστες με πτήσεις απ' την Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα και το καθεστώς του Προέδρου-δικτάτορα Λουκασένκο όχι απλά τους χρησιμοποιεί (για να πιέσει την Ευρώπη προκειμένου να μην επιβάλλει κυρώσεις στη Λευκορωσία), αλλά δημιουργεί συνθήκες στρατιωτικής σύρραξης στα σύνορα με την Πολωνία.

Ωστόσο αυτά δεν τα βλέπει, δεν τα ακούσει, δεν τα ξέρει ο Ταγίπ Ερντογάν. Το μόνο ξέρει είναι να εργαλειοποιεί τον μεταναστευτικό του στρατό εναντίον μας και εναντίον της Ευρώπης όποτε νιώθει εγκλωβισμένος. Και σίγουρα νιώθει εγκλωβισμένος και εκνευρισμένος κατά την περίοδο αυτή.

Κι αυτόν τον εκνευρισμό (που κουβαλάει αγανάκτηση και οργή του για την αμυντική ελληνογαλλική και ελληνοαμερικανική συμφωνία που υπογράψαμε, αλλά και για την μη παρουσία του στη Διάσκεψη της Λιβύης, όπου θα είναι παρούσα η Ελλάδα στη θέση της Τουρκίας) τον εκδήλωσε στο σημείο της ομιλίας του το οποίο ήταν αφιερωμένο στην αναβαθμισμένη παρουσία των ΗΠΑ στην Ελλάδα με επίκεντρο την Αλεξανδρούπολη.

- [...] Oι HΠΑ διάλεξαν λάθος γείτονα για τον εαυτό τους και δεν είναι σωστή η στάση τους να επιλέξουν ως βάση τους την Ελλάδα και το Αιγαίο, είπε κάποια στιγμή ο Ταγίπ Ερντογάν στην κοινή συνέντευξη που έδωσε με τον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας..

Κάτι που δείχνει πως δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμα ότι τον έχουν πάρει είδηση και οι πέτρες. Ότι έχουν πάρει είδηση, δηλαδή, πως η πλαστότητα των φιλειρηνικών του προθέσεων ανταγωνίζεται εκείνην των πτυχίων του και ότι ο τίτλος ''ειρηνοποιός'' που αποδίδει στη χώρα του και τον ίδιο δεν γίνεται πιστευτός, γιατί φρόντισε έγκαιρα να τον υποκαταστήσει με εκείνον που ταιριάζει σε αμφότερους: με τον ρόλο του διακινητή-εκβιαστή της Ανατολικής Μεσογείου...

Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)

Διαβάστε περισσότερα