Η Ελλάδα δεν θα πνιγεί σε μια κουταλιά νερό!

11:02 26/8/2013 - Πηγή: Antinews

Αυτός ο λαός και αυτή η χώρα, τα τελευταία διακόσια χρόνια, πέρασε τόσες δυσκολίες, καταστροφές και κάθε είδους προβλήματα, όσα καμιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Διέσχισε ορμητικούς χείμαρρους, γλύτωσε από βαθιά ποτάμια, θαλασσοπνίχτηκε σε φουρτουνιασμένα πελάγη. Είναι αδύνατον εν έτει 2013 να πνιγεί στον κουβά του εξωτερικού της χρέους!

Μια σύντομη αναδρομή στην σύγχρονη ιστορία αυτής της παλαιάς, ιστορικής και πανέμορφης Πατρίδας, είναι από μόνη της ικανή να τεκμηριώσει το παραπάνω αξίωμα.

Επανάσταση 1821: η χώρα πέρασε σχεδόν ολάκερη δια πυρός και οθωμανικού σιδήρου, χώρια ο εμφύλιος

σπαραγμός μεταξύ των επαναστατημένων προγόνων μας που κόντεψε να καταστρέψει το όνειρο της ελευθερίας, που τελικά κερδήθηκε όχι χωρίς την βοήθεια των χριστιανών της Ευρώπης.

Καταστροφή 1897: μετά από πολλές και δυσβάστακτες εσωτερικές δυσκολίες, η χώρα ξεπέρασε μια ολοσχερή στρατιωτική καταστροφή και ταυτόχρονα μια τρομερή οικονομική κρίση, σε τέτοιον βαθμό και τόσο γρήγορα, που μέσα σε μια δεκαετία σχεδόν φτάσαμε στο έπος των βαλκανικών πολέμων 1912-1913, το νικηφόρο αποτέλεσμα των οποίων διπλασίασε σχεδόν την ελληνική επικράτεια.

Σχεδόν αμέσως μετά, η χώρα πέρασε την δοκιμασία του εθνικού διχασμού 1916-17, πολέμησε στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο τελικά στο πλευρό της Αντάντ και στάθηκε ικανή να στείλει τον στρατό της στα βάθη της Ασίας (σχεδόν στην Άγκυρα) στην Μικρασιατική εκστρατεία του 1919-1922.

Μικρασιατική καταστροφή 1922: το τέλος αυτής της παράτολμης πολεμικής προσπάθειας, ήταν η μικρασιατική καταστροφή με αποτέλεσμα τον ξεριζωμό και την γενοκτονία των ελλήνων του Πόντου και της Ιωνίας. Μια χώρα με 5 εκατομμύρια πληθυσμό, στρατιωτικά ηττημένη, οικονομικά σχεδόν διαλυμένη και πολιτικά διχασμένη, κατάφερε ωστόσο να υποδεχτεί, να εγκαταστήσει και τελικά να ενσωματώσει εντελώς 1,5 εκατομμύριο ενδεείς πρόσφυγες από αυτές τις περιοχές. Πουθενά στον κόσμο και την ιστορία των χωρών δεν υπάρχει μιας παρόμοιας έκτασης και επιτυχίας προσφυγική εποποιία.

Κατοχή 1940-1944: πριν καν προλάβει να ορθοποδήσει από το προσφυγικό πρόβλημα και μετά από αλλεπάλληλες χρεωκοπίες, η χώρα καλείται να αντιπαρατεθεί στρατιωτικά με τις δυνάμεις του άξονα. Το κάνει δε με την γνωστή επιτυχία (αλβανική εποποιία – μάχες των οχυρών) και βιώνει μιαν σκληρή τριπλή κατοχή που της κόστισε σε πόρους και ανθρώπινες απώλειες αναλογικά ακριβότερα από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Δεν έφτανε αυτό αλλά μετά την αποχώρηση των κατακτητών η χώρα βιώνει πάνω στα ερείπια του πολέμου και της τετραετούς κατοχής, τον σκληρότερο και πιο στυγνό εμφύλιο σπαραγμό που έζησε ποτέ ευρωπαϊκή χώρα (με την εξαίρεση ίσως της Ισπανίας), σε δύο φάσεις, αρχικά στα δεκεμβριανά το 1944 και μετά στον δεύτερο γύρο την τριετία 1946-1949. Τις συνέπειες αυτού του αιματηρού εμφυλίου δυστυχώς δεν έπαψε ποτέ να τις υφίσταται η χώρα και κυρίως η ελληνική κοινωνία μέχρι τις μέρες μας.

Και ενώ η χώρα προσπαθούσε να επουλώσει αυτές τις φοβερές πληγές της και είχε μπει σε δρόμους ανάπτυξης πια, βίωσε την τελευταία πράξη του δράματος με την δικτατορία 1967-1974 και κυρίως την προδοσία στην Κύπρο, όπου χάθηκε στο πεδίο της μάχης το μισό σχεδόν τμήμα του μαρτυρικού νησιού.

Αν αναλογιστεί κανείς λοιπόν, από πόσες και ποιου βαθμού δυσκολίες έχει περάσει τούτος ο λαός και τούτη η χώρα τα τελευταία 200 μόνο χρόνια, αντιλαμβάνεται πλήρως τις ατελείωτες δυνάμεις και τις άπειρες δυνατότητες που εμπεριέχει εντός της. Φαίνεται σόλοικο λοιπόν να καταστραφεί από μιαν απλή οικονομική φουρτούνα.

Φτάνει να το πιστέψουμε και να το πάρουμε απόφαση όλοι εμείς οι Έλληνες που ζούμε σε τούτο τον ευλογημένο τόπο. Δεν μας εξαφάνισαν θηρία και τέρατα στο πέρασμα των αιώνων, θα μας τελειώσει το εξωτερικό μας χρέος;

Akenaton