Η ελληνική κρίση αφύπνισε την Ευρώπη

13:07 31/3/2012 - Πηγή: Antinews

Η παραλίγο κατάρρευση της Ελλάδας, είναι το άσχημο σενάριο που επιφυλάσσεται και για άλλες χώρες, αν δεν μπορέσουν να συμμαζέψουν τα χρέη τους. Η βοήθεια που δόθηκε στην Αθήνα αποτελεί ένδειξη ότι η ΕΕ παραμένει ζωντανή, αλλά χωρίς την συμφωνία της δημοσιονομικής πειθαρχίας, ακόμη κι αυτό δεν θα είναι αρκετό.

Αυτά υποστηρίζει σε άρθρο του στην τσέχικη εφημερίδα Hospodarske Noviny, ο  Tomas Sedlacek.

Οι οικονομίες, αν και διαφορετικές, τείνουν στο

τέλος να συγκλίνουν. Σήμερα, είναι όλες τόσο διασυνδεδεμένες εμπορικά, που ακόμη και η κατάρρευση μιας μικρής οικονομίας, αποτελεί με τεράστιο σοκ τις υπόλοιπες, οι οποίες προκειμένου να το αποφύγουν, κάνουν τα πάντα, όσο και απεγνωσμένα.

Οι δυο παγκόσμιοι πόλεμοι που έζησε η Ευρώπη, την βοήθησαν να προχωρήσει σε ένωση, χωρίς την απειλή κάποιου εξωτερικού κινδύνου επίθεσης, πείνας, ή έλλειψης ζωτικού χώρου. Παράλληλα όμως, η Ευρώπη μοιάζει να έχασε το ηθικό, πολιτικό, οικονομικό, στρατιωτικό, και φιλοσοφικό δικαίωμα να ηγείται του πλανήτη, και άρα να αποτελεί υπερδύναμη.

Η Ευρώπη βγήκε από τα χαλάσματα του τελευταίου πολέμου, με την βοήθεια του Σχεδίου Μάρσαλ. Ήταν μια αμερικανική βοήθεια, που ήρθε με τη μορφή δώρων, και όχι δανείων. Και η Ευρώπη επωφελήθηκε, καταφέρνοντας όχι μόνοι να ανακάμψει, αλλά και να χτίσει κάτι άνευ προηγουμένου: Μια ελεύθερη κοινότητα ενωμένων εθνών, που δεν πολεμάνε μεταξύ τους, αλλά διαπραγματεύονται και συναλλάσσονται εμπορικά.

Μια άλλη παράμετρος που είναι σημαντική είναι η επίγνωση του ότι η μη παροχή βοήθειας προς κάποια χτυπημένα από την κρίση κράτη, είναι μια καταστροφική επιλογή. Κάποτε, όλοι πιστεύαμε ότι μπορούμε να κερδίσουμε εις βάρος κάποιου άλλου. Σήμερα όμως ισχύει το αντίθετο. Κερδίζουμε μόνο μέσα από την συνεργασία και όχι από τις αντιθέσεις.

Αυτή είναι η ομορφιά των οικονομικών: Να συγκλίνουμε, μέσα από την διαφορετικότητα.

Αν η χρεοκοπία της Ελλάδας, ή της Ουγγαρίας, ή της Ιρλανδίας, συνέβαινε πριν από 60 χρόνια, τότε οι πολιτικοί της εποχής θα είχαν ένα μόνο πράγμα στο μυαλό τους: Πως θα κατακτήσουν στρατιωτικά την ανίσχυρη αυτή χώρα. Σήμερα όμως, την βοηθάμε με κάθε δυνατό τρόπο. Κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι η βοήθεια αυτή, τελικά αποσκοπεί στο να βοηθηθούμε οι ίδιοι. Ίσως να είναι έτσι, αλλά και πάλι πρόκειται για μια σπουδαία εξέλιξη.

Το αν η νέα αυτή αλληλεγγύη οφείλεται στα μαθήματα της ιστορίας, στο ευρωπαϊκό πνεύμα, ή στους θεσμούς της ΕΕ, το αφήνω να το κρίνει ο καθένας μας. Αυτό όμως που είναι σίγουρο είναι ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της, η Ευρώπη έζησε μια μακρόχρονη περίοδο ειρήνης και ευημερίας. Για αυτό και θα πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι με την επίτευξη ενός βασικού σκοπού της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ασχέτως του όποιου κόστους.

Όπως και στην αρχαιότητα, έτσι και σήμερα, οι Έλληνες είναι πιο προχωρημένοι από όλους εμάς τους υπόλοιπους. Χρεοκόπησαν μια δεκαετία περίπου πριν από την Ιταλία και την Ισπανία, και από εμάς εδώ στην Τσεχία, αλλά και από την Γερμανία. Διότι, αν συνεχ