Η επιστροφή της λιρέτας;

08:24 6/1/2015 - Πηγή: Antinews

Πράγματι, αν δεν αντιμετωπιστεί η κλιμάκωση του δημόσιου χρέους και τα θλιβερά ποσοστά ανεργίας, οι Ιταλοί τέτοια εποχή του χρόνου θα μπορούσαν να επιστρέψουν στη λιρέτα -και οι Γερμανοί στο μάρκο, οι Γάλλοι στο φράγκο, οι Ισπανοί στην πεσέτσα και οι Ολλανδοί στα φιορίνια. Όταν ο 89χρονος πρόεδρος της Ιταλίας, Τζόρτζιο Ναπολιτάνο, ανακοίνωσε αυτή την εβδομάδα ότι θα παραιτηθεί σύντομα λόγω της ηλικίας του, προέτρεψε τους Ιταλούς να αποδεχθούν κάτι που ήταν πάντα άμεσο στην χώρα: την εθνική ενότητα και την εμπιστοσύνη μεταξύ των ανθρώπων αλλά και των θεσμών της Ιταλίας.

Ο Giannelli, γελοιογράφος

της Corriere della Sera, σχολίασε τον συμβολισμό της αποχώρησης του Ναπολιτάνο, απεικονίζοντάς τον να πετά ένα στέμμα πάνω από το κεφάλι του, που πιάνει ο χαμογελαστός Ρέντσι, ο οποίος γίνεται 40 στις 11 Ιανουαρίου. «Grazie, Giorgio!» αναφωνεί ο Ρέντσι στο σκίτσο.

Η δυσοίωνη αποχώρηση του Ναπολιτάνο δημιουργεί ένα άμεσο πολιτικό δίλημμα για τον Ρέντσι: Μπορεί να ενώσει τις φημισμένα εριστικές πολιτικές παρατάξεις της Ιταλίας για να εκλέξουν ένα αποδεκτό προεδρικό διάδοχο; Αν περάσει αυτή τη μάχη με επιτυχία, μπορεί να υπάρχει ελπίδα για τον επερχόμενο πόλεμο όσον αφορά την αναδημιουργία της ιταλικής οικονομίας και να μειώσει το ανεξέλεγκτο χρέος της, το οποίο ανήλθε σε 132,6 τοις εκατό του ΑΕΠ το 2013 και αναμενόταν να φτάσει το 138 τοις εκατό για το 2014. Το να σταματήσει την σταθερή αύξησή του είναι η σημαντικότερη δουλειά της κεντροαριστερής κυβέρνησης: και θα είναι μια αργή, φρικτή, αντιλαϊκή διαδικασία.

Σε μια πρόσφατη συνέντευξη Τύπου, ο Ρέντσι δήλωσε ότι το 2015 θα είναι το έτος της κρίσης για την Ιταλία. Παραδέχτηκε ότι υπήρχε «μια αίσθηση ανησυχίας, κούρασης, δυσπιστίας», αλλά είπε ότι «η λέξη του 2015 είναι η ίδια με εκείνη του 2014: ρυθμός, για να δώσουμε την ιδέα της αλλαγής και του επείγοντα χαρακτήρα, να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν ώστε η Ιταλία να ανακτήσει και πάλι τον ρόλο της στον κόσμο».

Οι πολλοί απαισιόδοξοι γκρινιάζουν ότι στις 10 μήνες της θητείας του, ο Ρέντσι δεν έχει ανασύρει την Ιταλία από το τέλμα. Αλλά από την άλλη πλευρά, κάνει μια καλή προσπάθεια.

Διασφάλισε τη βάση του και ξεκίνησε μια ετήσια συνάθροιση που ονομάζεται La Leopolda (από τον παλιό, ανακαινισμένο σιδηροδρομικό σταθμό της Φλωρεντίας όπου διεξάγεται) και είναι ο τόπος συγκέντρωσης μιας νέας ελίτ - από επιχειρηματίες, εφευρέτες, ιδέες των ανθρώπων. Χρησιμοποιώντας τη μεταφορά του γκαράζ – όπου ο Στιβ Τζομπς και άλλοι ανέπτυξαν την ιδέα της Apple - είπε στους 2.000 οπαδούς του ότι «το γκαράζ είναι ο τόπος όπου οι γεννιούνται οι ιδέες... Η Ιταλία είναι το σπίτι μας και δεν θα το εγκαταλείψουμε ... θα αλλάξουμε την Ιταλία».

Ο Ρέντσι συγκρίνεται με τον πρώην πρωθυπουργό της Βρετανίας Τόνι Μπλερ - με τον οποίο δείπνησε στη Ρώμη τον Νοέμβριο. Εκείνοι στην αριστερά στην Ιταλία θεωρούν τον Ρέντσι, όπως και τον Μπλερ, της δεξιάς πτέρυγας. Αλλά όπως ο Μπλερ, κυριαρχεί στο κόμμα του, το κεντροαριστερό Partito Democratico (Δημοκρατικό Κόμμα). Ήταν ένα εριστικό κόμμα, χωρισμένο στην κορυφή σε κάμποσες βαρονίες με επικεφαλής (ως επί το πλείστον) πρώην ηγέτες από όταν ήταν ακόμα το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ιταλίας. Τώρα το Partito Democratico έχει μετονομαστεί από τον αρθρογράφο Ίλβο Ντιαμάντι PDR - το Partito di Renzi. Η αντιπολίτευση στο εσωτερικό περιθωριοποιείται, ή αγνοείται.

Ο Ρέντσι έχει επίσης κερδίσει υποστήριξη επειδή χτυπά τη διαφθορά – η οποία αυξήθηκε σημαντικά κατά τη διάρκεια των ετών του πρώην πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Έχει διορίσει ως επίτροπο ενάντια στη διαφθορά έναν δικαστή και πρώην επικεφαλής της Επιτροπής για την καταπολέμηση της μαφίας, τον οποίο το ειδησεογραφικό περιοδικό Espresso ονόμασε «άντρα της χρονιάς». Οι συντάκτες του Espresso δήλωσαν ότι το έργο του Ραφαέλε Καντόνε είναι τεράστιο: αλλάζει την ιταλική νοοτροπία όσον αφορά ορισμένες φοροαποφυγές και σχετικά κόλπα.

Οι εργασιακές μεταρρυθμίσεις του οδήγησαν τα συνδικάτα σε μαζικές διαδηλώσεις στη Ρώμη, αλλά οι αλλαγές που έχει κάνει - που διευκολύνουν τις απολύσεις- θεωρούνται επίσης ζωτικής σημασίας. Υπάρχει μια διαφωνία στο υπουργικό συμβούλιο ως προς το εάν ή όχι οι διαδικασίες αυτές πρέπει να επεκταθούν και στον δημόσιο τομέα, που θεωρείται ευρέως υποτονικός ή ακόμη και ενοχλητικός. Προς το παρόν, ο Ρέντσι έχει συμμαχήσει με αυτούς που θέλουν να τις αναβάλουν, που μπορεί να είναι ή μπορεί και να μην είναι ένα σημάδι επιβράδυνσης και όχι επείγοντος - ή μπορεί να είναι το σημάδι κάποιου που γνωρίζει πού και πότε να επιλέξει τις μάχες του.

http://blogs.reuters.com/great-debate/2015/01/05/the-return-of-the-lira/

Διαβάστε περισσότερα