Η ΕΡΤ, η δημόσια παράνοια και εμείς…

11:31 17/6/2013 - Πηγή: Antinews

Τις τελευταίες ημέρες εκτυλίσσεται μπροστά μας μια εικόνα συλλογικής παράνοιας με αφορμή την ΕΡΤ. Επειδή επιτίθενται στον πολίτη οι κατ’ εξοχήν διαμορφωτές της κοινής γνώμης, οι δημοσιογράφοι, μαρτυρούμε τις τελευταίες μέρες μιαν απίστευτη ολοήμερη σαπουνόπερα με θούριους, το «άξιον εστί», συνθήματα, δάκρυα και ό,τι βάλει ο νους του ανθρώπου. Το φοβερό όμως είναι ότι ο κόσμος μοιάζει να τσιμπάει έστω στιγμιαία σε ένα θυμικό επίπεδο, παρά τα όσα έχει

περάσει τα τελευταία χρόνια, παρά την φανέρωση των χειροπιαστών αποτελεσμάτων αυτών των πολιτικών νοοτροπιών..

Ασχέτως με την γενικότερη κατάσταση της υπόθεσης «ΕΡΤ», το είδος των περισσότερων δημοσίων αντιδράσεων στο κλείσιμό της φανερώνουν ανατριχιαστική συλλογική αλογία. Συναισθηματισμοί, κραυγές ριζικά άσχετες με τις παραμέτρους του θέματος, συνειδητή άρνηση των πραγματικών δεδομένων (π.χ. ενώ είναι δεδομένο ότι θα ξανανοίξει σύντομα σε νέα μορφή, κυριαρχεί το «έκλεισαν την ΕΡΤ»), γενικώς καμιά σχέση με το θέμα. Το θέμα είναι: θέλουμε σαν κοινωνία να πληρώνουμε από τους φόρους του καθενός μας υπεραρίθμους υπαλλήλους και να τροφοδοτούμε όργια κομματοκρατίας, ναι ή όχι; Από ‘κει και πέρα, μια στάλα μυαλό να έχει η εκάστοτε δημόσια τηλεόραση, θα επικεντρωθεί μετά την επανίδρυση της στην ποιότητα και στην προσφορά όσων προγραμμάτων δεν επιδιώκουν να δώσουν οι ιδιωτικοί σταθμοί – εκπομπές όπως οι «Ανιχνεύσεις», εκπομπές για την γνώση ή για την γνωριμία μας με την χώρα-Ελλάδα, εκπομπές ανόδου της κατά κεφαλήν καλλιέργειας κλπ. Όμως, δυστυχώς, η ελληνική κοινωνία δείχνει, επ’ αφορμή της ΕΡΤ, χαρακτηριστικά ακραίας αντίδρασης και κακώς νοούμενου συντηρητισμού. Δηλαδή, «κάνω τα πάντα για να μην αλλάξει τίποτα»…

Η σαπίλα στο ελληνικό δημόσιο διορθώνεται μόνο με εξ υπαρχής δημιουργία, καμμιά επιμέρους βελτίωση δεν αρκεί.

Υπάρχουν και ευσυνείδητοι, παραγωγικοί, έκτακτα ταλαντούχοι εργαζόμενοι της ΕΡΤ. Επί παραδείγματι ο Παντελής Σαββίδης της ΕΡΤ3. Πάνω σε εκείνων την νοοτροπία θα πρέπει να χτιστεί η νέα Δημόσια Ραδιοτηλεόραση. Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι τούτες τις μέρες το δημοσιογραφικό σινάφι, κρατικό και ιδιωτικό, δίνει τα ρέστα του: η πλύση εγκεφάλου είναι ασύλληπτη, τα ψεύδη και οι ανακρίβειες που προβάλλονται ως τεκμήρια σερβίρονται με το κιλό, επιστρατεύονται όλα τα μέσα όχι της πιο χυδαίας προπαγάνδας, αλλά της προπαγάνδας που στοχεύει στον χαμηλότερης δυνατής καλλιέργειας και κριτικής ικανότητας πολίτη. Το πώς η προσωρινή διακοπή λειτουργίας της κρατικής τηλεόρασης συνιστά πλήγμα κατά της ελευθεροτυπίας και της ελευθερίας του λόγου, όπως γράφεται αυτές τις μέρες, πραγματικά με υπερβαίνει… Δεν τα μάθαμε στο σχολείο αυτά! Ή ότι η ίδια η διακοπή της λειτουργίας της ΕΡΤ είναι αντισυνταγματική: το άρθρο 5Α μιλά για το δικαίωμα στην πληροφόρηση και το άρθρο 14 για την ελευθερία του τύπου και την απαγόρευση της λογοκρισίας – όσο διασταλτική ερμηνεία και αν υιοθετήσεις, δε βγαίνει με τίποτα… Επιστρατεύονται τα πάντα, ό,τι διεγείρει τα συναισθήματα: δάκρυα, φλάμπουρα, συνθήματα, ιστορικά άσματα, κραυγές, ουρλιαχτά, ψίθυροι γεμάτοι υπόνοιες, τοτέμ και παντιέρες, της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία. Ναι, με αφορμή την ΕΡΤ συγκρούονται δύο Ελλάδες, και η μία θέλει δαγκωτό Μεταπολίτευση, έστω και μουμιοποιημένη. Σιγά σιγά, σταδιακά, καταλήγουμε στην βεβαιότητα του συμπεράσματος: οι déjà-vu-ιστές της Μεταπολίτευσης πρέπει οπωσδήποτε να χάσουν, να ηττηθούν σε αυτήν την μάχη. Μεταμορφώνονται κάθε μέρα με όλο και περισσότερη σιγουριά σε αυτό που διατύπωσε ο Ελύτης: «νεκρόσιτοι και ερεβομανείς κοπροκρατούν το μέλλον». Αυτό το μπρα-ντε-φερ είναι υψίστης σημασίας. Ώρα να ρωτήσει η «άλλη πλευρά» από την συνήθη και φλύαρη: Which side are you on, boys?

Αλλά ούτε καν αυτό δεν γίνεται. Η «κοινή γνώμη» παίζει σε διπλό ταμπλό… Βλέπουμε ότι ο Έλληνας λέει το πρωί «διώξτε τους κηφήνες που μπήκαν με ρουσφέτι» και το μεσημέρι «κοίτα την καημένη, κλαίει on air που θα χάσει το ψωμί της». Σεβαστές αμφότερες οι απόψεις, αλλά απλώς δεν συνδυάζονται! Αποφασίστε επιτέλους!

Κάποιες ενστάσεις και προτάσεις:

-Εξυπακούεται ότι η κυβέρνηση οφείλει να μην οπισθοχωρήσει και να μην ανοίξει «την» ΕΡΤ, «κάποια» ΕΡΤ ή «κάποια» ΝΕΡΙΤ μέσα στις επόμενες λίγες ημέρες. Ασχέτως του αν το «μαύρο» ήταν η βέλτιστη επιλογή ή όχι, η υπαναχώρηση μετά από μια επίδειξη αποφασιστικότητας θα κατεξευτέλιζε την κυβέρνηση και θα της αφαιρούσε κάθε δύναμη για ενδεχόμενες μελλοντικές μείζονες αλλαγές.

-Προκειμένου να φύγει το «μαύρο» από τις οθόνες και τις συχνότητες χωρίς όμως συνέχιση της λειτουργίας της ΕΡΤ, υπάρχουν δύο λύσεις. Η πρώτη είναι η αναμετάδοση του προγράμματος του καναλιού της Βουλής από τις συχνότητες της ΕΡΤ – γιατί όχι; Η δεύτερη είναι η μετάδοση των πολύτιμων θησαυρών από το αρχείο της ΕΡΤ, μέρα-νύχτα μέχρι τα εγκαίνια της Νέας Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης. Ας γίνουν αυτοί οι μήνες μια έκρηξη πολιτισμού, φωτός και ζώσας μνήμης: Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Ελύτης, Σεφέρης, Ρίτσος, ντοκυμανταίρ-κειμήλια, «ιστορικά» και «επίκαιρα», εμβληματικές θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες, συνεντεύξεις και συνομιλίες με «θεούς» του Νέου Ελληνισμού. Να ένας τρόπος να «βγούμε από την κρίση (της ΕΡΤ) σοφότεροι»…

-Το ακρωνύμιο ΝΕΡΙΤ (Νέα Ελληνική Ραδιοφωνία, Ίντερνετ και Τηλεόραση Α.Ε.) πέραν του γεγονότος ότι είναι κακόηχο, αναφέρει το Διαδίκτυο ως «Ίντερνετ». Στον καθημερινό γραπτό και προφορικό λόγο αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό, αλλά όχι και σε ονομασίες δημοσίων φορέων, έλεος! Αν είν’ έτσι, να τιτλοφορούμε και τα υπουργεία Μίνιστρηζ…

-Σε κάθε περίπτωση και ανεξαρτήτως πολιτικής θέσης, η νόμιμη κυβέρνηση αποφάσισε να κλείσει την ΕΡΤ. Με ποιο ακριβώς νομικό καθεστώς εκπέμπουν διαδικτυακά οι καταληψίες από τα κρατικά στούντιο εξόδοις του Έλληνα φορολογουμένου; Ο κάθε «επαναστατικός γυμναστής» φέρει γύρω του μιαν ενεργειακή αύρα «κινούμενου ασύλου»;

Η δημόσια διαμάχη για την ΕΡΤ αντικαθιστά τους τεχνητούς διχασμούς και διπολισμούς με έναν πραγματικό: αφ’ ενός όσοι υπερασπίζονται την Ελλάδα των ελλειμμάτων και του δανεισμού μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός τους, είτε για λόγους συμφέροντος, είτε συνήθειας, είτε ιδεολογίας είτε συναισθηματισμών, και από την άλλη… όλοι οι υπόλοιποι. Αυτή η πολιτική σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Ας λάβει λοιπόν χώρα!

Σ.Μ.