Η ευρωπαϊκή ανεπάρκεια…οδηγεί σε παγκόσμια καταστροφή

07:42 24/2/2012 - Πηγή: Antinews

Κάποτε, ο Ταλευράνδος είχε πει για την δυναστεία των Βουρβόνων, που ηγείτο της Γαλλίας πριν και μετά την μεγάλη επανάσταση, ότι «δεν έμαθαν τίποτα, ούτε ξέχασαν τίποτα».

Σήμερα, βλέπουμε μια ανάλογη μυωπία από πλευράς των Ευρωπαίων ηγετών, που παραμένουν προσκολλημένοι στις ίδιες πολιτικές, που όλος ο κόσμος θεωρεί αποτυχημένες.

Δεν έμαθαν τίποτα, και δεν ξέχασαν τίποτα, για αυτό και προχώρησαν σε μια ακόμη διάσωση της Ελλάδας, που σίγουρα γνωρίζουν

πολύ καλά ότι δεν πρόκειται να πετύχει.

Η εξελισσόμενη τραγωδία της χρεοκοπημένης Ελλάδας αποτελεί σύμπτωμα ενός μεγαλύτερου λανθασμένου υπολογισμού: μιας στενόμυαλης πίστης, που επικρατεί σε ολόκληρη την Ευρώπη, ότι η λιτότητα αποτυγχάνει επειδή … δεν είναι αρκετή!

Ήδη, η μισή ευρωζώνη βρίσκεται σε ύφεση, που απειλεί και την υπόλοιπη μισή. Επιμένοντας λοιπόν σε αυτή την λάθος συνταγή λιτότητας, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ηγέτες απειλούν όχι μόνο την ευρωζώνη, αλλά και ολόκληρο τον υπόλοιπο κόσμο.

Ο μεγαλύτερος οικονομικός φόβος των ΗΠΑ για το 2012, είναι πως η όποια ανάκαμψη θα εκτροχιαστεί από ένα ευρωπαϊκό σοκ, και μάλιστα σε χρονιά προεδρικών εκλογών.

Η τρέχουσα οικονομική κρίση της Ευρώπης θα είναι πολύ βλαβερή μακροπρόθεσμα. Μια ακόμη οικονομική «κοιλιά» θα οδηγήσει ολόκληρη την ήπειρο σε μια ακόμη δεκαετία μιζέριας, με ελάχιστη ανάπτυξη, υψηλή ανεργία, και κοινωνικές αναταραχές. Θα καταστραφεί η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομική ατμομηχανή της υφηλίου, και η ευρωζώνη θα καταδικαστεί σε μόνιμη παρακμή και περιθωριοποίηση, με δυσμενείς συνέπειες για μια ακόμη δεκαετία.

Τα προβλήματα της Ευρώπης δεν είναι αποκλειστικά δημοσιονομικής φύσης, όπως επιμένουν οι πολιτικοί, αλλά πηγάζουν από μια βαθιά τραπεζική κρίση, και μια μακροχρόνια έλλειψη ανταγωνιστικότητας. Τα προβλήματα αυτά είναι τόσο βαθιά, που μεταμορφώνουν τον ρόλο της Ευρώπης στο παγκόσμιο στερέωμα, την ίδια ώρα που οι ηγέτες της τα θεωρούν δευτερεύοντα.

Οι περισσότερες αμερικανικές τράπεζες έχουν ανοίγματα ίσα με το δεκαπλάσιο των περιουσιακών τους στοιχείων, ενώ αυτές της Γαλλίας και της Γερμανίας 26 έως 32 φορές μεγαλύτερα. Οι ευρωπαϊκές τράπεζες δεν φρόντισαν (όπως έκαναν οι αμερικανικές) να ξεφορτωθούν τα τοξικά τους προϊόντα, και να προχωρήσουν σε επανακεφαλαιοποίηση, με αποτέλεσμα σήμερα οι μόνες επιλογές τους να είναι αυτές της ρευστοποίησης των περιουσιακών τους στοιχείων.

Ένα τέτοιο τραπεζικό μοντέλο, που πνίγεται από την υπερβολική έκθεση, και που χρηματοδοτείται από βραχυπρόθεσμο δανεισμό, είναι αδύνατο να επιβιώσει χωρίς βασικές μεταρρυθμίσεις. Παράλληλα, αυτό το μοντέλο καταστρέφει την προοπτική της οικονομικής ανάκαμψης του ιδιωτικού τομέα που χρειάζεται ρευστότητα και επενδύσεις για να λειτουργήσει.

Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα της Ευρώπης είναι η παντελής απουσία της παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας.

Μια ήπειρος που κάποτε παρήγαγε το 40% του παγκόσμιου προϊόντος, σήμερα παράγει μόλις το 18%, και στην επόμενη δεκαετία θα παράγει λιγότερο από το 11%. Πρόκειται για μια