Η ιστορία ενός δημοψηφίσματος...

19:09 5/7/2018 - Πηγή: Antinews

5 Ιουλίου 2015. Επέτειος του δημοψηφίσματος. Είναι ευκαιρία σήμερα να θυμηθούμε ξανά και να ερμηνεύσουμε τα γεγονότα του δραματικού δημοψηφίσματος του 2015.

Οι εξελίξεις μετά το δημοψήφισμα καθόρισαν το πολιτικό περιβάλλον στο οποίο

βρισκόμαστε σήμερα. Και τώρα που ο χρόνος πέρασε μπορούμε να δούμε τα γεγονότα πιο ψυχρά.

Καταρχήν ο αντικειμενικός παρατηρητής οφείλει να παραδεχθεί πως το δημοψήφισμα ήταν κίβδηλο γιατί ήταν αντισυνταγματικό σε κάθε του βήμα.

1.Το ερώτημα ήταν ασαφές ενώ το σύνταγμα επιβάλλει σαφήνεια. Τυπικά ψηφίσαμε αν αποδεχόμαστε το debt sustainability analysis and beyond (μην ξεχνάμε το and beyond).

2.Αφορούσε δημοσιοοικονομικό θέμα όταν το σύνταγμα ρητά το απαγορεύει.

3.Το σύνταγμα προβλέπει προεκλογικό χρόνο επαρκή για την πλήρη επεξήγηση του ερωτήματος. Ο χρόνος αυτός οφείλει να είναι πάνω από 5 ημέρες φαντάζομαι.

4.Το ψηφοδέλτιο κατηύθυνε προς μια συγκεκριμένη απάντηση.

5.Το κυριότερο όλων: Το όχι έγινε ναι.

Το πρώτο συμπέρασμα που βγαίνει είναι πως το σύνταγμα καταρρακώθηκε βάναυσα και το πλήγμα είναι διαρκές καθώς η εμφανώς αντισυνταγματική συμπεριφορά της κυβέρνησης σε ένα τόσο κομβικό σημείο της πρόσφατης ιστορίας παραμένει ατιμώρητη και δεν υπάρχει τρόπος τιμωρίας αυτής ή τουλάχιστον δεν φαίνεται στον ορίζοντα.

Ο λαός κλήθηκε να δώσει μια απάντηση σε ένα κίβδηλο ερώτημα.

Πώς όμως φτάσαμε στο δημοψήφισμα;

Όλο το παιχνίδι από την εκλογή ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται εκ του αποτελέσματος πως ήταν η σύναψη ενός δανείου από την ΕΕ για να το διαχειριστεί ο ίδιος πιστεύοντας ότι θα καταλάβει τον κρατικό μηχανισμό. Παραθέτω εδώ κάτι που ο ίδιος έγραψα στις 15/6/2015, λίγο πριν το δημοψήφισμα:

«….Στην ουσία την 25η Ιανουαρίου κληθήκαμε να διαλέξουμε μεταξύ δύο προτάσεων για την πορεία της χώρας βραχυπρόθεσμα καθώς ουσιαστικά υπήρχαν μόνο αυτές οι δύο πάνω στο τραπέζι. Της πρότασης Σαμαρά και της πρότασης Βαρουφάκη. Πρόταση Τσίπρα προφανώς και δεν υπάρχει μιας και είναι εμφανές πια πως ο Τσίπρας άγεται και φέρεται από το άγχος το δικό του και του κόμματός του να γαντζωθούν στην εξουσία για να ανοίξουν και άλλες ΕΡΤ.

Η πρόταση Σαμαρά ήταν η πιστοληπτική γραμμή με τη διατήρηση πλεονασματικών προϋπολογισμών. Η αργή πλην όμως σίγουρη πορεία του κράτους με εγγύηση της χρηματοδότησης από την ΕΕ. Η άλλη πρόταση, του Βαρουφάκη, ήταν η σύναψη ενός τεράστιου αναπτυξιακού δανείου το οποίο θα φέρει την ανάπτυξη άμεσα. Η πρόταση Σαμαρά είχε λίγα μέτρα, τόσα ώστε να διατηρηθούμε πλεονασματικοί. Η πρόταση Βαρουφάκη όπως αποδεικνύεται έχει πολλά μέτρα έτσι ώστε οι δανειστές να πάρουν εγγυημένα πίσω το νέο δάνειο. Ένα νέο μνημόνιο με λίγα λόγια το οποίο θα το ονόμαζαν αναπτυξιακό πακέτο (ή Σ.Α.Ν.Ο κατά Βενιζέλο). Ο λαός στις εκλογές επέλεξε το δεύτερο, χωρίς βέβαια να ξέρει τις συνέπειές του….»

«… Φαντάζεστε ένα δάνειο 50 δις. Ευρώ στα χέρια αυτής της κυβέρνησης; Ή ακόμα καλύτερα φαντάζεστε ένα τέτοιο δάνειο στα χέρια του ελληνικού δημοσίου τομέα, της αυτονομημένης γραφειοκρατίας η οποία είναι ουσιαστικά η ίδια πριν και μετά το μνημόνιο; Πόσες καινούργιες ΕΡΤ, πόσοι διορισμοί πελατών υπουργών, πόσα σάντουιτς στη ΔΕΗ; ...»

Πολλοί από εμάς ακόμη αναρωτιούνται αν τελικά ο Τσίπρας ήθελε ναι ή όχι στο δημοψήφισμα.

Καταλήγω να πιστεύω πως ο Τσίπρας βρέθηκε εγκλωβισμένος σε μια επιλογή σύγκρουσης με την ΕΕ πιστεύοντας πως μια νίκη του θα ανάγκαζε τον Σόιμπλε να υποχωρήσει. Βέβαια τώρα γνωρίζουμε πως ο Σόιμπλε ό,τι και να γινόταν στο δημοψήφισμα ήταν κερδισμένος. Ή θα μπαίναμε σε νέο μνημόνιο (όπως έγινε) ή θα εφαρμόζαμε τον τόμο Grexit που ο ίδιος ο Σόιμπλε εμφάνισε το βράδυ της 17ωρης διαπόμπευσης. Ο Τσίπρας δεν πίστευε ή δεν ήξερε για τον τόμο του Grexit πράγμα ανεπίτρεπτο για πρωθυπουργό γιατί ακόμα και αν δεν είχε πληροφορίες θα έπρεπε να υποθέτει πως υπάρχει. Αλλά πίστευε επίσης πως θα διασύρει την ΕΕ να του δώσει ένα τεράστιο δάνειο με ευνοϊκούς όρους. Τεράστια πλάνη.

Ο λόγος ο οποίος αποδεικνύει πως ο Τσίπρας και οι φίλοι του ήθελαν το νέο μνημόνιο είναι πως αν όσα υποστήριζαν τα προηγούμενα χρόνια ήταν αληθή τότε η επιλογή τους θα ήταν ο τόμος του Grexit. Το κρίσιμο βράδυ της 17ωρης διαπόμπευσης ο Τσίπρας δεν το έκανε γιατί πίστευε πως ό,τι έλεγε στον ελληνικό λαό ήταν φούμαρα.Αν επέλεγε τον τόμο του Grexit θα μιλούσαμε τώρα σε πολύ διαφορετική βάση. ΑΝ…

Στο μυαλό του είχε και το σενάριο του ναι και το σενάριο του όχι. Στο σενάριο του όχι θα πήγαινε στην ΕΕ να διεκδικήσει το τεράστιο δάνειο και αφού γυρνούσε θα έλεγε πως για τα μέτρα, το νέο μνημόνιο, έφταιγε η τρόικα εσωτερικού και ο Σαμαράς.

Τη στιγμή της παραίτησης Σαμαρά ο Τσίπρας πρέπει να ένιωσε τη γη να τρέμει κάτω από τα πόδια του. Το σενάριο αμύνης του είχε καταπέσει καθώς δεν μπορούσε πλέον να κατηγορήσει τον Σαμαρά για όσα έγιναν. Από εδώ και πέρα ήταν μόνος του απέναντι στο σύνολο του ελληνικού λαού το οποίο πίστευε εκείνες τις λίγες ώρες πως βγαίναμε από την ΕΕ. Και οι «όχι» και οι «ναι». Εκείνη τη στιγμή τον ανέβασαν στην κορομηλιά και του πήραν τη σκάλα. Εκείνη τη στιγμή οποιοσδήποτε διαπραγματευόταν με τον Τσίπρα θα του έπαιρνε τα πάντα. Τελικά του τα πήρε ο Σόιμπλε.

Στο σενάριο του ναι ο Τσίπρας πάλι θα έλεγε πως τον έφαγαν τα συμφέροντα και η τρόικα εσωτερικού και θα έδειχνε σαν φταίχτες όσους ψήφισαν ναι. Αυτό θα ήταν το χειρότερο όλων. Γιατί τότε θα έφταιγαν για τα μέτρα αυτοί που ψήφισαν ναι προσωπικά και θα είχαμε με τον φανατισμό που επικρατούσε βίαιες αντιδράσεις κατά πολιτών. Υπό αυτό το πρίσμα πιστεύω ακράδαντα πως ορθώς ο ελληνικός λαός είπε όχι. Ευτυχώς που βγήκε όχι.

Το γενικότερο συμπέρασμα είναι πως ο Σόιμπλε μέτρησε τον Τσίπρα από πολύ πριν τις εκλογές του 15 και κατάλαβε πως είναι του χεριού του μεθοδεύοντας την ανατροπή Σαμαρά έτσι ώστε να οδηγηθούμε στο πραγματικό δίλημμα του δημοψηφίσματος το οποίο ήταν νέο μνημόνιο ή τόμος Grexit και όχι έξοδος από τα μνημόνια. Και η επιτυχία του Σόιμπλε συνίσταται στο γεγονός πως αυτές τις αποφάσεις θα έπρεπε να τις πάρουν άλλοι και όχι αυτός. Όλα τα γεγονότα του 1ου εξαμήνου του 2015 οδηγούσαν ακριβώς εκεί, στο δίλημμα που τέθηκε το βράδυ της διαπόμπευσης. Ο Τσίπρας δηλαδή, ακούσια ή εκούσια, υπήρξε μαριονέτα με puppetmaster τον Dr.Shaubble .

Ας είμαστε όμως ειλικρινείς. Δεν φταίει ο Τσίπρας.

Τόσος ήταν …

Διαβάστε περισσότερα