Η κουρδική «ηλεκτρική καρέκλα» του Erdogan

08:21 1/9/2011 - Πηγή: Antinews

 Πέρα από τις εντυπωσιακές εσωτερικές του επιτυχίες, ο Erdogan έχει δραστηριοποιηθεί ιδιαίτερα και στη προσπάθεια της τουρκικής εμπλοκής στα της Μ. Ανατολής. Ο κάποτε καλός φίλος των Qaddafi, Bashir, Assad και  Ahmedinejad, προκύπτει πλέον ως γνήσιος «δημοκράτης» και υπερασπιστής των εξεγερμένων Αράβων. Δείχνει μάλιστα να έχει επιτυχώς θάψει το παρελθόν, ειδικά στη Τουρκία, όπου κυριαρχεί πολιτικά χωρίς σοβαρή δημόσια κριτική.Στη Συρία, συντάσσεται με τη Δύση αποστασιοποιούμενος από τον Assad, χωρίς να τον αποκηρύσσει,

με αποτέλεσμα να δέχεται κριτική τόσο από τη Συρία, όσο και από το Ιράν, το οποίο μάλιστα έστειλε προειδοποίηση στην Άγκυρα.Στη Λιβύη, που κάποτε τον βράβευσε με το βραβείο ανθρωπίνων δικαιωμάτων Qaddafi, προσπαθεί να ξαναβάλει τη Τουρκία στο οικονομικό παιχνίδι στηρίζοντας τους αντικαθεστωτικούς.Παρά όμως τις όποιες επιτυχίες του στην εξωτερική πολιτική, δεν μπορεί να αποφύγει το μεγάλο εσωτερικό αγκάθι, αυτό που αντιμετωπίζει με τα 12 περίπου εκατομμύρια των Κούρδων της χώρας του.Στη περίοδο 2005-2009, ο Erdogan έγινε ο πρώτος Τούρκος ηγέτης που αναγνώρισε τη κουρδική πραγματικότητα, και προσπάθησε να κάνει κάτι. Εφάρμοσε κάποιες ήπιες μεταρρυθμίσεις σε σχέση με την εθνική τους ταυτότητα, άσχετα αν πίστευε σε αυτές.Η παραπλανητική ηρεμία όμως διεκόπη, και εδώ και δυο μήνες σημειώνονται σφοδρές συγκρούσεις με τους ένοπλους του ΡΚΚ, με αποτέλεσμα το θάνατο περίπου 40 Τούρκων στρατιωτών. Έτσι, ο Erdogan άλλαξε ταχύτητα, και δήλωσε δημόσια τη πρόθεσή του να διαλύσει το ΡΚΚ και να «ξεδοντιάσει» το βασικό κουρδικό πολιτικό κόμμα.Για το σκοπό αυτό, διεξάγονται μεγάλες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις, και υπάρχει μάλιστα το ενδεχόμενο εισβολής στο Β. Ιράκ, κάτι το οποίο όμως  δεν θέλει η αποδυναμωμένη τουρκική στρατιωτική ηγεσία. Έτσι, τουλάχιστον πολιτικά, ο Erdogan επανήλθε στον παραδοσιακό τουρκικό εθνικισμό αντί για την ισλαμική συλλογικότητα που διακήρυττε διακαώς.Η επόμενη μεγάλη κίνησή του θα είναι το νέο Σύνταγμα που θα παρουσιάσει το φθινόπωρο, και οι μεταρρυθμίσεις που αυτό θα εμπεριέχει για τους Κούρδους. Οι δημοκρατικές υποσχέσεις από πλευράς του κόμματος ΑΚΡ είναι πολλές, αλλά ο αναδυόμενος τουρκικός εθνικισμός, και ο κουρδικός σκεπτικισμός, καθιστούν τις προοπτικές σκοτεινές.Πολλοί ανησυχούν πως η βία θα επεκταθεί και στις πόλεις της Τουρκίας. Σε αυτό συντελεί και το σχίσμα με το Ιράν. Το όλο ζήτημα μπορεί να γίνει και διεθνές. Οι Κούρδοι παντού (Ιράκ, Συρία, και Ιράν) είναι αναστατωμένοι, και σε αναβρασμό.Ανέκαθεν, οι τουρκικές ελίτ ανησυχούσαν για το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός αυτόνομου κουρδικού κράτους στο Β. Ιράκ, που τελικά έγινε μετά τον πόλεμο εκεί, και που σημειώνει σημαντικές οικονομικές προόδους. Η κρατική αυτή οντότητα επηρεάζει ψυχολογικά τους Κούρδους της Τουρκίας. Μάλιστα φιλοξενεί το ΡΚΚ, παρά το γεγονός ότι η Άγκυρα το  έχει βοηθήσει με επενδύσεις. Οι Κούρδοι του Ιράκ ανησυχούν με όσα συμβαίνουν στη Τουρκία και μοιάζουν να βρίσκονται στη μέση. Η δε Τουρκία πιέζει έντονα για αμερικανική βοήθεια, η οποία προς το