Η κρίση απαιτεί παγκόσμια συντονισμό

08:50 26/9/2011 - Πηγή: Antinews

Οι πολιτικοί ηγέτες του κόσμου, καλά θα κάνουν να θυμηθούν ένα βασικό μάθημα που προέκυψε από τη παγκόσμια κρίση του 2008.Στο σημερινό διαπλεκόμενο και διασυνδεδεμένο οικονομικό σύστημα, μια κρίση είναι πολύ δύσκολο να περιοριστεί, μόλις ξεφύγει από το επίκεντρό της.Με τις κάποτε ασφαλείς ευρωπαϊκές τράπεζες να κλυδωνίζονται, η κρίση της ευρωζώνης απειλεί πλέον τη παγκόσμια οικονομική σταθερότητα. Για αυτό και οι αμφιταλαντεύσεις των Ευρωπαίων ηγετών αρχίζουν και κοστίζουν ακριβά, ενώ η λύση

στη κρίση δεν περιορίζεται πλέον μόνο σ αυτούς.Όταν ξέσπασε η κρίση χρέους της Ελλάδας πριν από 2 χρόνια, προκαλώντας υποβαθμίσεις και χρηματιστηριακό πανικό, οι περισσότεροι ηγέτες το θεώρησαν ως περιορισμένο συμβάν, όπως κάποιοι Αμερικανοί θεώρησαν περιορισμένο συμβάν τη κρίση των παραγώγων το 2007. Η ελληνική κρίση όμως, επηρέασε πολλαπλούς τομείς της οικονομίας.Σήμερα, δεν πλήττονται μόνο κάποιες περιφερειακές οικονομίες, όπως η Ιρλανδία και η Ελλάδα, αλλά και κάποιες όπως η Ιταλία και Ισπανία. Παράλληλα πλήττεται ο τραπεζικός τομέας του πυρήνα της ευρωζώνης, καθώς και η ΕΚΤ.Τα σπρεντς στα ιταλικά ομόλογα απογειώθηκαν επικίνδυνα, παρά την αγορά τους από την ΕΚΤ. Οι τράπεζες δυσκολεύονται να βρουν χρήματα. Και οι ισολογισμοί της ΕΚΤ συνεχώς επιβαρύνονται, δημιουργώντας τριβές, και μετατρέποντας την ΕΚΤ σε μέρος του προβλήματος αντί της λύσης.Αν συνεχιστεί αυτή η ασυνέπεια κινήσεων, κανένα κράτος δεν θα γλιτώσει από την ύφεση, την οικονομική δυσλειτουργία, και τις τραπεζικές καταρρεύσεις. Και απ ότι φαίνεται, δεν υπάρχει κάποιο σωστό πλάνο αντίδρασης. Δεν υπάρχει κάποιος συντονισμός δράσης. Μάλιστα, δεν υπάρχει ούτε καν μια ενιαία κοινή ανάλυση όσον αφορά στο τι φταίει και πάσχει τόσο η παγκόσμια οικονομία. Και αντί για κοινή παραδοχή των σφαλμάτων και των λαθών που μας οδήγησαν εδώ, ο ένας κατηγορεί τον άλλο.Σήμερα υπάρχουν κάποιες  ξεχωριστές αλλά συνδεδεμένες μεταξύ τους προκλήσεις που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν, αν θέλουμε να αποφύγουμε το σοκ. Τα εθνικά χρέη, το πρόβλημα της ανάπτυξης, και η ανεπαρκής ρευστότητα των τραπεζών. Για να λυθεί το ένα απ αυτά, θα πρέπει πρώτα να λυθούν και τα άλλα.Οι πολιτικοί έπεσαν στη παγίδα της «ενεργούς αδράνειας». Ελπίζουν ότι κάποια λύση θα εμφανιστεί ξαφνικά , η οποία θα διατηρήσει το στάτους κβο. Κάτι που δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Αντ αυτού, όλο και περισσότεροι τομείς της οικονομίας θα μολύνονται, συμπεριλαμβανομένων των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών. Πρόκειται για την ίδια παγίδα στην οποία εγκλωβίστηκε η Αμερική μετά τη κρίση του 2008, η οποία συντελεί ακόμη στην αργή ανάπτυξη, στην ανεργία, και στους ανισόρροπους ισολογισμούς. Για αυτό, αντί να περιμένουν μαγικές λύσεις ώστε να διατηρηθεί το όλο και πιο ασταθές ισχύον σύστημα, οι πολιτικοί ηγέτες θα πρέπει να αναλάβουν δράση με δυναμικές και συντονισμένες πολιτικές.Η Ευρώπη χρειάζεται μια μικρότερη, λιγότερο ατελή, και άρα ισχυρότερη ευρωζώνη.Την ίδια ώρα, οι εθνικές κυβερνήσεις θα πρέπει να ξεκινήσουν σοβαρές και συγχρόνως μεγαλεπήβολες  προσπάθειες ανα