Η Λίτσα Κουταλίτσα, ο Χέρης Μαχαίρης και ο Ρούνης Πιρούνης (Παιδική Ιστορία)

16:31 10/4/2019 - Πηγή: Antinews

Ο Φοίβος και η Δανάη είναι δυο αδελφάκια που πηγαίνουν στο δημοτικό σχολείο, ο ένας στην πρώτη και η άλλη στην τρίτη τάξη. Τον Φοίβο τόσο η οικογένεια του όσο και οι συμμαθητές του τον λένε επίσης και νεαρό Κύριο Περίεργο. Την Δανάη πάλι την αποκαλούν Σοφό Κορίτσι. Οι αγαπημένες λέξεις του Φοίβου είναι γιατί, πως, ποιός, πόσο; Γενικά του αρέσουν πολύ οι ερωτήσεις και θέλει να μαθαίνει συνέχεια πράγματα για όλα όσα είναι γύρω του, πάνω του και μέσα του. Η Δανάη, το Σοφό Κορίτσι είναι ένα παιδί που του αρέσει επίσης να μαθαίνει και να καταλαβαίνει αλλά και να εξηγεί στους άλλους. Της αρέσει το

διάβασμα, η μουσική, η συζήτηση με τους άλλους ανθρώπους, μικρούς και μεγάλους.

Όπως καταλαβαίνετε τόσο με τις γνώσεις που αποχτούν και τις εμπειρίες που έχουν μεγαλώνοντας όσο και με την φαντασία που χαρακτηρίζει τα μικρά παιδιά χτίζουν έναν κόσμο δικό τους στον οποίο όλα έχουν την δική τους ιδιαίτερη σημασία. Στον κόσμο αυτό τα αντικείμενα, τα ζώα , τα φυτά έχουν την δική τους μιλιά και συνεννοούνται μια χαρά με τα δυο αδελφάκια.

Εμείς θα παρακολουθήσουμε μερικές από αυτές τις περιπέτειες και τα ταξίδια που θα κάνουν τα δυο παιδιά με την φαντασία και την γνώση οδηγούς.

Εδώ θα πούμε για την κουβέντα που άνοιξαν ο Φοίβος και η Δανάη με τα τρία πιο βασικά αντικείμενα που χρησιμοποιούμε για να φάμε το φαγητό μας το κουτάλι, το μαχαίρι και το πιρούνι.

Ήταν λοιπόν ένα κουτάλι της σούπας που το λέγανε Λίτσα Κουταλίτσα. Η Λίτσα έκανε συχνά παρέα στο ντουλάπι που ξεκουραζόντουσαν, στο τραπέζι που έβγαιναν βόλτα και στο μπάνιο που έκαναν στο νεροχύτη με ένα πιρούνι τον φίλο της Ρούνη Πιρούνη κι ένα μαχαίρι τον άλλο καλό της φίλο, τον Χέρη Μαχαίρη.

Ένα μεσημέρι που είχαν αράξει ξάπλα τα τρία φιλαράκια πάνω σ’ ένα λευκό τραπεζομάντιλο περιμένοντας τον Φοίβο να ξεκινήσει να τρώει, τους λέει η Κουταλίτσα, το κουτάλι της σούπας. Ο Φοίβος άκουγε και καταλάβαινε τα όσα έλεγαν.

-Να με συμπαθάτε φιλαράκια αλλά νομίζω ότι εγώ είμαι το πιο χρήσιμο εργαλείο για να βοηθάω τον άνθρωπο να ευχαριστιέται το φαγητό του.

Όχι ότι κι εσείς είσαστε άχρηστοι αλλά εγώ είμαι σίγουρα το πιο χρήσιμο και ίσως το μόνο απαραίτητο μέσο για να φάει κάποιος την τροφή του με ευκολία και άνεση.

Φανερά πειραγμένος ο Χέρης ο Μαχαίρης μπήκε στην κουβέντα φουριόζος.

-Από τα πολύ παλιά χρόνια μέχρι σήμερα οι πρόγονοι μου τα μαχαίρια είμαστε οι πιο χρήσιμοι και αχώριστοι φίλοι του ανθρώπου. Το μαχαίρι είναι το βασικό εργαλείο για το κόψιμο της τροφής σε μικρά κομμάτια, τις μπουκιές, που χωράνε στο στόμα και έτσι μπορεί να τις μασάει και να τις καταπίνει πιο εύκολα.

Στα πολύ παλιά χρόνια το μαχαίρι ήταν απλά μια πλακουτσωτή πέτρα με κοφτερές άκρες που τις έφτιαχνε ο άνθρωπος χτυπώντας την με μια άλλη πέτρα. Πιο σπάνια κάποια μαχαίρια μπορεί να ήταν από κατάλληλα κόκκαλα νεκρών ζώων. Μόλις ο άνθρωπος σταμάτησε να τρέφεται αποκλειστικά με σπόρους, φρούτα και ρίζες και άρχισε με το κυνήγι να τρώει το κρέας από άλλα ζώα που είχε παγιδεύσει ή σκοτώσει, το μαχαίρι έγινε το αχώριστο ταίρι του, είπε ο Χέρης ο Μαχαίρης.

-Από τότε μάλιστα που ο άνθρωπος άρχισε να δουλεύει τα μέταλλα, πρώτα τον χαλκό και μετά το σίδερο, η εξέλιξη των αρχαίων μαχαιριών ήταν πολύ γρήγορη. Εκτός βέβαια από εργαλεία κομματιάσματος της τροφής χρησίμευαν και στο γδάρσιμο των ζώων, στον καθαρισμό των εντοσθίων, στο ξελέπιασμα των ψαριών και στο άνοιγμα των οστράκων, στο άνοιγμα και στο ξεφλούδισμα κάποιων καρπών αλλά και στο μάζεμα ριζών μέσα από το έδαφος.

Σιγά-σιγά τα μαχαίρια έγιναν πιο σκληρά φτιαγμένα από ατσάλι, πιο μεγάλα, πιο μυτερά και μερικά άλλαξαν ρόλο και έγιναν εγχειρίδια, ξιφολόγχες ακόμα και σπαθιά. Από εργαλεία βοήθειας για την προετοιμασία της τροφής κατέληξαν δυστυχώς να γίνουν όπλα, δηλαδή εργαλεία τραυματισμού και θανάτου άλλων ανθρώπων», είπε σκεπτικός ο Χέρης.

Ακόμα και σήμερα πάντως το μαχαίρι είναι πολύ χρήσιμο εργαλείο τόσο στην κουζίνα για την προετοιμασία των φαγητών όσο και στο τραπέζι που θα σερβιριστεί και θα φαγωθεί τελικά, τέλειωσε την κουβέντα του ο Χέρης.

Απλά χρειάζεται προσοχή όταν το χρησιμοποιεί κάποιο μικρό παιδί γιατί είναι σχετικά εύκολο να τραυματιστεί. Καλό θα είναι οι μικροί μας φίλοι να αρχίζουν να τα χρησιμοποιούν μετά από κάποια ηλικία και αφού κάποιος μεγαλύτερος τους δείξει πως να τα χειρίζονται με ασφάλεια. Μέχρι τότε, μπορεί να τους προετοιμάζει κάποιος με μεγαλύτερη πείρα το φαγητό τους, ώστε να είναι σε μικρές μπουκιές και να μην χρειάζονται μαχαίρι για να το φάνε. Με ακούς Φοίβο;

-Σε ακούω Χέρη αλλά μήπως μπορείς να μου πεις κι ένα τραγούδι;

Να λοιπόν και το τραγούδι του Μαχαίρη

Είμαι ο Χέρης ο Μαχαίρης

Όμορφος κι ανοιχτοχέρης

Κόβω, σκίζω και τρυπώ

Κι ετοιμάζω φαγητό

Μέσ’το στόμα να χωράει

Να μπορεί κάτω να πάει

Αλλά πρέπει να προσέχεις

Φίλο σου πάντα να μ’έχεις

Και αν θες να τάχεις όλα

Σύντομα θα τρως μπριτζόλα

-Έχεις κάποια δίκια είπε το κουτάλι της σούπας, η Λίτσα η Κουταλίτσα. Αλλά όπως στα παλιά χρόνια έτσι και σήμερα υπάρχουν τροφές και φαγητά που είσαι πολύ λίγο χρήσιμος φίλε μου Μαχαίρη, για να μην πω άχρηστος και σε προσβάλλω.

Πες μας σε τι χρησιμεύει ένα μαχαίρι εάν κάποιος θέλει να φάει την σούπα του, τον πουρέ της πατάτας ή την σαλάτα του, να απολαύσει την κρέμα του, το παγωτό του και τα πιο πολλά γλυκά. Εγώ όμως, η Λίτσα η Κουταλίτσα, είμαι απαραίτητη και αναντικατάστατη και κάποιες φορές το ίδιο απαραίτητο είναι και το παιδάκι μου η Μικρουλίτσα Κουταλίτσα, το κουταλάκι του γλυκού.

Α, να μην ξεχάσω και μια άλλη πολύ σημαντική χρήση μου. Είμαι το πιο απλό και γρήγορο εργαλείο για να μετρήσεις υλικά που είναι σε μορφή σκόνης ή είναι υγρά. Εγώ και όλα τα αδέλφια μου κουτάλια της σούπας, χωράμε το καθένα μας ορισμένη και σταθερή ποσότητα υγρού μέσα στην κοιλίτσα μας, στο βαθούλωμα που έχουμε στην άκρη. Πρέπει βέβαια να με γεμίζεις μέχρι την επιφάνεια του χείλους, μια κουταλιά κοφτή όπως λένε που δεν θα σχηματίζει βουναλάκι από το υλικό σε σκόνη. Το παιδί μου, το κουταλάκι του γλυκού, η αγαπημένη μου Μικρουλίτσα Κουταλίτσα, χωράει περίπου την μισή ποσότητα από εμένα.

Αυτός είναι και ο λόγος που το όνομά μας βρίσκεται σχεδόν σε όλα τα βιβλία με συνταγές προετοιμασίας φαγητών και γλυκισμάτων. Δηλαδή γράφουν, ρίχνουμε 4 κουταλιές της σούπας αλεύρι, 1 κουταλιά της σούπας ζάχαρη, 1 κουταλιά της σούπας μέλι κλπ.

Τέλος είναι γνωστό ότι το παιδί μου η Μικρουλίτσα Κουταλίτσα, το κουταλάκι του γλυκού, είναι ο καλύτερος τρόπος για να περιγράψει κάποιος πως θέλει να προετοιμαστεί ο αγαπημένος του καφές. Πως τον πίνετε; 2 κουταλιές καφέ γεμάτες, 1 κουταλιά ζάχαρη κοφτή κλπ. Συμφωνείς Φοίβο;

-Συμφωνώ Λίτσα, αλλά μήπως μπορείς να μου πεις κι εσύ ένα τραγούδι;

Να λοιπόν και το τραγούδι της Κουταλίτσας.

Είμαι η Λίτσα η Κουταλίτσα

Όμορφη σαν την κουκλίτσα

Χρήσιμη πάρα πολύ

Για να τρώγεις το φαΐ

Να! βουτάω και γεμίζω

Και τα στόματα ταΐζω

Σούπες, κρέμες και πουρέδες

Τους αδειάζω στην στιγμή

Κάνω το παιδί χορτάτο

Και λαμποκοπά το πιάτο

-Ωραία τα λέτε και οι δύο μπαίνει στην συζήτηση και ο Ρούνης ο Πιρούνης. Επιτρέψτε μου όμως να πω και εγώ δύο κουβέντες χωρίς να προσπαθήσω να σας πείσω με το ζόρι ότι είμαι το πιο σημαντικό εργαλείο για την κατανάλωση του φαγητού, αλλά έχω κι εγώ την χρησιμότητά μου.

Πρώτα απ’ όλα να παραδεχτώ ότι είμαι το νεαρότερο μέλος της οικογένειας των εργαλείων που χρησιμεύουν στον άνθρωπο για να φάει την τροφή του μαγειρεμένη ή ωμή.

Πολλοί λαοί, ανάμεσά τους και ο κινεζικός με έναν από τους αρχαιότερους μεγάλους πολιτισμούς δεν χρησιμοποιούν μαχαίρια, πιρούνια και κουτάλια αλλά δυο λεπτά ξυλάκια (τσοπ-στικς). Θα μπορούσα να πω ότι τα ξυλάκια των κινέζων είναι πιρούνια με κινητές άκρες που χρησιμοποιούνται και σαν λαβίδες που μαζεύουν την τροφή και την φέρνουν στο στόμα.

Για τα υγρά φαγητά όπως οι σούπες, οι ζωμοί κλπ., αγαπημένη μου φιλενάδα Κουταλίτσα, οι κινέζοι και άλλοι λαοί της Ασίας συνηθίζουν αντί για βαθύ πιάτο και κουτάλι, να πίνουν από κούπες, μπολ και φλιτζάνια.

Πολύ συνηθισμένος τρόπος επίσης στην Ασία και στην Αφρική είναι να τρώει κάποιος χρησιμοποιώντας τα δάχτυλα του ανθρώπινου χεριού, μια συνήθεια που είναι αρκετά αγαπητή και σε άλλες χώρες.

Στην Ελλάδα από τις τροφές χεριού ο περισσότερος κόσμος προτιμάει τα σουβλάκια με περασμένα χοιρινά κομματάκια, τα περίφημα καλαμάκια ή τα τυλιχτά με πίτες ψημένες στα κάρβουνα, που τα συνοδεύουμε με ντομάτα, κρεμμύδι κλπ.

Θα μπορούσα να πω ότι το σουβλάκι δεν είναι παρά ένα σταθερό, μακρύ πιρούνι που πάνω του έχουν περαστεί μικρά κομμάτια κρέατος, ψαριού, λαχανικών κλπ. αλλά δεν θα το κάνω.

Εμένα λοιπόν, ή μάλλον τους προγόνους μου για να είμαι ακριβής, άρχισαν να μας χρησιμοποιούν πολύ πιο αργά από εσάς τα κουτάλια, εκεί γύρω στον Μεσαίωνα. Στην αρχή είχαμε δύο μυτερές άκρες και αρκετά αργότερα αποκτήσαμε τις τέσσερις που έχουμε στην σημερινή μας μορφή.

Οι αριστοκράτες της εποχής δεν ήθελαν να λερώνουν τα ακριβά ρούχα τους με τις δαντέλες, τα δάχτυλα και το στόμα τους με τα κατάλοιπα και τα ίχνη των τροφών και βρήκαν πολύ χρήσιμο το πιρούνι που τους ξεχώριζε από τον φτωχό λαό της πόλης και του χωριού.

Άρχισαν λοιπόν να τσιμπάνε με το πιρούνι μικρά κομματάκια τροφής που είχαν κοπεί ήδη από τον μάγειρα ή που τα έκοβαν οι ίδιοι μέσα στα πιάτα τους και να τα φέρνουν σιγά-σιγά και με κομψότητα στα στόματά τους. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα όχι μόνο να αποφεύγουν να λερώνουν τα ρούχα και τα πρόσωπα τους αλλά και να αποκτήσουν κάποιες καλές συνήθειες, καλούς τρόπους όπως το να μασάνε με κλειστό το στόμα κάθε πιρουνιά.

-Μπορώ να υπερηφανευτώ λοιπόν συνέχισε ο Ρούνης ο Πιρούνης, ότι εγώ έφερα στα τραπέζια των ανθρώπων μια κάποια ευγένεια, μια εγκράτεια και τους απομάκρυνα από τον πρωτόγονο τρόπο φαγητού με τα χέρια, το στόμα και τα δόντια.

Πολύ χρήσιμος είναι αρκετές φορές και ο γιος μου με τις τρεις μύτες, ο μικρός μου Πιρουνάκης όπως όταν θέλει να φάει κάποιος ελιές και γλυκά του ταψιού σιροπιαστά. Είναι επίσης το καλύτερο εργαλείο για να τσιμπολογήσεις μεζεδάκια κλπ. Στις δουλειές αυτές βέβαια (εκτός από τα σιροπιαστά) πολύ χρήσιμη είναι και η Δίδα η Οδοντογλυφίδα.

Είμαι, συνέχισε ο Πιρούνης, μάλλον το απόλυτο εργαλείο για να απολαύσει κάποιος άνετα τα μακαρόνια και την σαλάτα του. Μπορώ επίσης να χρησιμεύσω σαν εργαλείο γδαρσίματος, ξεψαχνίσματος και άλλων λεπτοδουλειών.

Μπορώ επίσης με την συνεργασία ενός μικρού κομματιού ψωμιού καρφωμένου στην άκρη μου να κάνω βόλτα απορρόφησης πάνω στις σάλτσες ή στο λάδι της χωριάτικης σαλάτας, την περίφημη βούτα.

Α, να μην ξεχάσω ότι έχω και καλλιτεχνικές τάσεις, κάνω σχέδια στην επιφάνεια μελομακάρονων, κουλουριών κλπ.

-Κλείνοντας την κουβέντα μας αυτή, θα ήθελα να σας πω είπε με κάπως πιο σοβαρό ύφος τώρα ο Ρούνης ο Πιρούνης ότι δεν χρειάζεται να μαλώνουμε για το ποιος είναι πιο χρήσιμος και πιο ωφέλιμος για τον άνθρωπο.

Είσαι και εσύ Λίτσα Κουταλίτσα και εσύ Χέρη Μαχαίρη και εγώ ο Ρούνης ο Πιρούνης, εργαλεία που βοηθάμε τον άνθρωπο να τρώει άνετα και ευχάριστα την τροφή του. Αυτό που είναι το πιο σημαντικό είναι να υπάρχει αρκετό και καλής ποιότητας φαγητό στα τραπέζια και στα πιάτα όλων των ανθρώπων του κόσμου, μικρών και μεγάλων, κάθε φυλής και κάθε χρώματος. Εμείς θα είμαστε δίπλα τους να τους βοηθάμε όταν μας χρειάζονται. Καλά τα λέω Φοίβο;

-Πολύ καλά τα λες αλλά κλείσε την κουβέντα και εσύ με το δικό σου τραγούδι.

Ακούστε λοιπόν και το τραγούδι του Πιρούνη.

Είμαι ο Ρούνης ο Πιρούνης

Σφιχτός είμαι όχι τσιγκούνης

Τέσσερις μυτούλες έχω

Για να τρώω όσο αντέχω

Κι όταν μυριστώ μεζέδες

Τότε ανάβω κάνω τρέλες

Τα ζουμιά δεν τα γουστάρω

Στερεές τροφές θα πάρω

Και θα φέρω μεσ’το στόμα

Νοστιμιά, άρωμα χρώμα