«Η Μέση Ανατολή του μέλλοντος θα είναι μαφιόζικη»

18:45 22/4/2014 - Πηγή: Antinews

Στο Ιράκ, μαφιόζοι διαχειρίζονται ήδη σχεδόν το σύνολο της παραγωγής πετρελαίου στο νότιο τμήμα της χώρας, σχολιάζει ο Robert Fisk.

Η Σαουδική Αραβία δίνει 3 δις δολάρια στην πακιστανική κυβέρνηση του Ναουάζ Σαρίφ. Αλλά γιατί; Στους Πακιστανούς δημοσιογράφους έχουν πει να μην κάνουν αυτή την ερώτηση. Στη συνέχεια, όταν επέμεναν, τους είπαν ότι η Σαουδική γενναιοδωρία προς τους συντρόφους τους αδελφούς σουνίτες μουσουλμάνους προέκυψε από τις «προσωπικές

διασυνδέσεις» μεταξύ του Πρωθυπουργού και της μοναρχίας στο Ριάντ. Οι Σαουδάραβες προύχοντες καταφθάνουν στο Ισλαμαμπάντ. Ο Σαρίφ και ο αρχηγός του στρατού έχουν ταξιδέψει στο Βασίλειο. Στη συνέχεια, το Ισλαμαμπάντ άρχισε να μιλά για μια «μεταβατική κυβέρνηση» στη Συρία - ακόμα κι αν το Πακιστάν μέχρι τώρα στήριζε τον Μπασάρ αλ- Άσαντ- γιατί, όπως έγραψε ο δημοσιογράφος Νατζάμ Σέτι από τη Λαχόρη, «γνωρίζουμε πολύ καλά ότι στα θέματα των διπλωματικών σχέσεων δεν υπάρχει κανένα δώρο και μάλιστα τέτοιου μεγέθους».

Τώρα, στο Πακιστάν λένε ότι η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει να παρέχει στη Σαουδική Αραβία ένα οπλοστάσιο αντιαεροπορικών και αντιαρματικών πυραύλων, το οποίο θα περάσει στα χέρια - παρά τις συνήθεις πιστοποιήσεις που υποστηρίζουν ότι αυτά τα όπλα θα χρησιμοποιηθούν μόνο σε Σαουδαραβικό έδαφος- των σαλαφιστών ανταρτών στη Συρία που αγωνίζονται για την ανατροπή του κοσμικού Μπάαθ (και ναι, του αδίστακτου) καθεστώς του Μπασάρ αλ - Άσαντ. Οι Αμερικανοί, με άλλα λόγια, δεν θα χρησιμοποιούν πλέον τον παράδρομο των όπλων από τη Λιβύη προς τους σύρους αντάρτες επειδή δεν θεωρούν πια ότι είναι προς το συμφέρον τους να αλλάξουν την κυβέρνηση Άσαντ. Το Ιράκ, με την πλειοψηφία των σιιτών και το Κατάρ –το οποίο τώρα απεχθάνεται και φοβάται τη Σαουδική Αραβία περισσότερο από ό,τι απεχθάνεται τον Άσαντ- δεν μπορούν πλέον να συνυπολογιστούν για να κρατήσουν τους σιίτες στο κόλπο. Έτσι, ακόμη και το Μπαχρέιν πρέπει να συμπεριληφθεί στους σκοπούς των σαουδάραβων- σαλαφιστών. Η αυτού Υψηλότητά του, ο βασιλιάς του Μπαχρέιν, χρειάζεται περισσότερους πακιστανούς μισθοφόρους στο στρατό του. Έτσι το Μπαχρέιν, επίσης, σύμφωνα με τον Σέτι, ετοιμάζεται να επενδύσει στο Πακιστάν.

Αλλά αυτό είναι απλώς μια αντανάκλαση μιας πολύ μεγαλύτερης ταινίας, ενός σινεμασκόπ με ένα cast δισεκατομμυρίων - δολαρίων- το οποίο καταναλώνει πλέον τη Μέση Ανατολή. Είναι μια ιστορία που δεν υπερασπίζονται οι τσαρλατάνοι «εμπειρογνώμονες» στα καλωδιακά κανάλια, ούτε οι σεναριογράφοι τους στο Λευκό Οίκο/Πεντάγωνο, ούτε και ο δικός μας αγαπημένος Υπουργός Εσωτερικών ο οποίος εξακολουθεί να πιστεύει ότι οι Βρετανοί μουσουλμάνοι θα «ριζοσπαστικοποιηθούν» αν πολεμήσουν στη Συρία. Λυπούμαστε, αγαπητέ μου, αλλά είχαν ήδη ριζοσπαστικοποιηθεί. Γι 'αυτό πήγαν στη Συρία. Αλλά οι Ταλιμπάν δεν πρόκειται πλέον να πάρουν τον έλεγχο του Αφγανιστάν όπως και η Αλ - Κάιντα δεν πρόκειται να κυβερνήσει τη Συρία ή το Ιράκ, ούτε η Μουσουλμανική Αδελφότητα της Αιγύπτου. Ο «ισλαμισμός» δεν πρόκειται να μετατρέψει τον αγαπημένο μας αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο της Μέσης Ανατολής σε ένα χαλιφάτο. Αυτό το πιστεύουν οι New York Times.
Ας ρίξουμε μια ματιά σε όλη την περιοχή. Η διαφθορά στο Αφγανιστάν δεν είναι μόνο θρυλική. Είναι ένα μέρος όπου η διακυβέρνηση, το δίκαιο, ο εκλογικός κανονισμός, το φυλετικό τελετουργικό και οι στρατιωτικές υποθέσεις λειτουργούν μόνο με μαζικές δωροδοκίες. Ανταγωνίζεται τη Βόρεια Κορέα στην οικονομική ανεντιμότητα (σύμφωνα με την Διεθνή Διαφάνεια). Θυμηθείτε το τραπεζικό σκάνδαλο στην Καμπούλ που άρμεξε 980 εκατ. δολάρια από τους ανθρώπους (από τα οποία ανακτήθηκαν μόλις τα 180 εκατ.).

Οι Αμερικανοί χρηματοδότησαν τους αφγανούς πολέμαρχους και στη συνέχεια οι ΜΚΟ σκόρπισαν τα μετρητά τους σε όλη τη χώρα και τώρα, με την επικείμενη απόσυρση των ΗΠΑ - μαζί με εκείνη των μισθοφόρων του ΝΑΤΟ της Αμερικής – τα αφεντικά των συμμοριών από το Αφγανιστάν δεν ανησυχούν ιδιαίτερα για τους Ταλιμπάν. Ούτε ανησυχούν ιδιαίτερα για τα δικαιώματα των γυναικών. Αλλά φοβούνται ότι τα δολάρια θα σταματήσουν να ρέουν. Ένας ηγέτης της πολιτοφυλακής με τρεις βίλες, 10 4x4 και 200 σωματοφύλακες πρέπει να βρει χρήματα για να τους πληρώσει, όταν οι Αμερικανοί θα πάνε σπίτια τους. Έτσι, θα πρέπει να στραφούν προς τα ναρκωτικά, το ξέπλυμα χρήματος και το λαθρεμπόριο όπλων σε μαζική κλίμακα. Το Πακιστάν, φυσικά, είναι εκεί για να βοηθήσει.
Στο Ιράκ, μαφιόζοι ήδη διαχειρίζονται το σιιτικό λιμάνι της Βασόρας και σχεδόν το σύνολο της παραγωγής πετρελαίου στο νότιο τμήμα της χώρας. «Η θεσμοθετημένη κλεπτοκρατία» ήταν ορισμός ενός υπουργού της κυβέρνησης αλ – Μαλίκι. Απλά ρίξτε μια ματιά στις παρατηρήσεις του συναδέλφου μου Patrick Cockburn για τη διαφθορά στο Ιράκ το περασμένο έτος. Στη Συρία, το φέουδο των ανταρτών διοικείται από μαφιόζικα χρήματα. Γι' αυτό κάθε όμηρος έχει μια τιμή, κάθε υποχώρηση του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού» - και η λέξη «υποχώρηση» πρέπει επίσης να τοποθετηθεί μέσα σε εισαγωγικά- θα πρέπει να πληρωθεί από την κυβέρνηση της Συρίας ή από τους Ρώσους ή, πιο συχνά, από τους Ιρανούς. Ο συριακός «εμφύλιος πόλεμος» χρηματοδοτείται από το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία, τη Λιβύη και τη Μόσχα και την Τεχεράνη και, όταν τους βολεύει, από τους Αμερικανούς. Είμαστε τόσο απασχολημένοι με τις απώλειες της μάχης και τα εγκλήματα πολέμου και το σαρίν και τα βαρέλια με εκρηκτικά που μπορούμε να παραβλέπουμε το γεγονός ότι το συριακό λουτρό αίματος - όπως και το λουτρό αίματος του Λιβάνου την περίοδο 1976-1990- καλύφθηκε από τεράστια χρηματικά ποσά από ξένους δωρητές.

Απλά κοιτάξτε την Αίγυπτο. Η ιστορία που υποτίθεται ότι πρέπει να καταπιούμε είναι ότι ένας καλοκάγαθος αν και ελαφρώς δεσποτικός στρατός έχει σώσει τη χώρα από μια ισλαμιστική κατάληψη. Το πώς ακριβώς ο πρόεδρος Μοχάμεντ Μόρσι επρόκειτο να μετατρέψει την Αίγυπτο σε ένα χαλιφάτο ήταν μια εικασία. Φυσικά, οι άχρηστοι πολιτικοί μας ηγέτες - ο Τόνι Μπλερ στην πρώτη θέση, φυσικά - παίζουν την «ισλαμιστική» γραμμή για τα δίκτυα. Η Αίγυπτος βάδιζε προς μια μεσαιωνική μουσουλμανική δικτατορία και διασώθηκε μόνο την τελευταία στιγμή από τον υπουργό άμυνας που έγινε προεδρικός υποψήφιος, στρατηγό αλ – Σίσι, σε μια «μεταβατική κυβέρνηση για τη δημοκρατία».
Ναι, ο «μεταβατικός» δρόμος προς τη δημοκρατία είναι της μόδας αυτές τις μέρες. Αλλά η πραγματική αντεπανάσταση στην Αίγυπτο δεν ήταν η ανατροπή του αξιολύπητου Μόρσι, αλλά αυτό που ακολούθησε: η αποκατάσταση των μαζικών οικονομικών οφελών του στρατού, των εμπορικών κέντρων και ακινήτων και των τραπεζών, που αποφέρουν δισεκατομμύρια δολάρια στη στρατιωτική ελίτ της χώρας- και των οποίων οι επιχειρηματικές συναλλαγές είναι πλέον συνταγματικά ασφαλείς από τα αδιάκριτα μάτια της κάθε δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης της Αιγύπτου, «μεταβατικής» ή άλλης. Και αν ο αλ - Σίσι εκλεγεί ο επόμενος πρόεδρος της Αιγύπτου, αλλοίμονο σε όποιον προτείνει ότι ο στρατός, ο οποίος εξακολουθεί να είναι ο αποδέκτης δισεκατομμυρίων από τις ΗΠΑ, θα πρέπει να εκκαθαρίσει τους ομίλους των πολλών εκατομμυρίων του.

Όλα αυτά είναι για να πω ότι η Μέση Ανατολή που πρέπει να αντιμετωπίσουμε στο μέλλον - και θα είναι δικό μας δημιούργημα, όπως ασφαλώς και η μαζική σφαγή του λαού της είναι κατά κύριο λόγο ευθύνη μας - δεν θα είναι ένα σύνολο από επικίνδυνα χαλιφάτα, του Ιράκ, της Συρίας ή της Αιγύπτου. Όχι, θα υπάρχει ένα διεθνές όνομα για όλες τις χρήσεις που θα είμαστε σε θέση να παραχωρήσουμε σε σχεδόν όλα τα κράτη της περιοχής, ενωμένα έτσι όπως ποτέ δεν ήταν, από τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Θα καταλάβουμε τα αφεντικά τους πολύ καλά. Εμείς θα τους υποστηρίξουμε. Θα τους αγαπάμε. Ο δικός μας Τόνι θα τους καταλαβαίνει – ο καθολικισμός, εξάλλου, έχει τη δική του ιστορία διαφθοράς και το Βατικανό, όπως έχουμε μάθει, έχει τους δικούς του γκάνγκστερ. Ο εχθρός μας δεν είναι –παρακαλώ κύριοι Κάμερον και Χέιγκ, προσέξτε -ο τρόμος, ο τρόμος, ο τρόμος. Είναι τα χρήματα, τα χρήματα και τα χρήματα. Το βρώμικο χρήμα. Το όνομα αυτού του γενναίου νέου κόσμου θα είναι το κράτος της Μαφίας.

http://www.independent.co.uk/voices/comment/the-middle-east-we-must-confront-in-future-will-be-a-mafiastan-ruled-by-money-9272265.html

Διαβάστε περισσότερα