Η ψήφος των αποδήμων και ποιοι την φοβούνται

13:25 28/4/2017 - Πηγή: Antinews

Η υπανάπτυκτη Γαλλία έχει χορηγήσει στους απόδημους Γάλλους το δικαίωμα να ψηφίζουν στις διπλωματικές αποστολές της Γαλλικής Δημοκρατίας ανά τον κόσμο [...]

[...] Οι οπισθοδρομικές ΗΠΑ, που ζηλεύουν το θεσμικό και το οικονομικό θαύμα το οποίο έχουν χτίσει στην Ελλάδα τα αρχοντόπουλα της λούμπεν τάξης που υποδύεται την αστική και οι ραχατλήδες μνημονιακοί μαρξιστές, κι αυτές δίνουν το δικαίωμα

στους πολίτες τους να ψηφίζουν ακόμη κι αν βρίσκονται στην άλλη άκρη του κόσμου. Τι να σκαμπάζουν, όμως, οι φουαγκράδες κι οι χαζογιάνκηδες από τη μεγαλειώδη σκέψη των ελληνόφωνων φεουδαρχών, που από την «Κεντροδεξιά» χωρίς Δεξιά του Κυριάκου ως τους σκιτζήδες Εξαρχειώτες και ανακυκλωμένους πασόκους του Τσίπρα ΔΕΝ θέλουν ούτε να μυρίσουν την ιδέα της ψήφου άλλης μιας ολόκληρης Ελλάδας που ζει στα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης και πονά την πατρίδα;

Οι λόγοι για τους οποίους ομοφώνως παρακμιακοί κοτζαμπάσηδες και ταβλαδόροι «επαναστάτες» αρνούνται το αυτονόητο στους εκτός Ελλάδος Ελληνες είναι πολλοί.

Πρώτον, το αρνούνται διότι γνωρίζουν ότι αυτός ο τεράστιος αριθμός ψήφων θα μπατάρει εντελώς πατριωτικά το εκλογικό αποτέλεσμα και, όπως γνωρίζετε, αριστεροί και αδέξιοι ψευτοδεξιοί έχουν ποινικοποιήσει τον πατριωτισμό και τον έχουν εκχωρήσει στους νοσταλγούς του μαύρου ολοκληρωτισμού. Οταν ξεσκίζεις την πατρίδα, φυσικό είναι να φοβάσαι τον άδολο πατριωτισμό της ελληνικής Διασποράς.

Δεύτερον, οι απόδημοι έχουν ένα βασικό και πολύ χαρακτηριστικό ελάττωμα: Δεν είναι ελεγχόμενοι πολιτικοί πελάτες των ελλαδικών κομμάτων. Αλλού ζουν και διαπρέπουν, δεν έχουν εξαρτήσεις από τον Μπάμπη τον Σουγιά τον αριστερό συνδικαλιστή, ούτε από τον γιο του Φρούλη, της γνωστής οικογενείας των Φρουλαίων, που κουβάλαγαν νερό στον Ιμπραήμ, διερμήνευαν για τους Γερμανούς και πουλούσαν ένα σπίτι την οκά το λάδι στην Κατοχή, που έχουν βγάλει τρεις γενιές Φρούληδες βουλευτές και υπουργούς.

Βασικά, ο Γιάννης από το Μπρούκλιν, η Μαρία από τη Φρανκφούρτη, ο Αντώνης από το Σίδνεϊ και η Ελένη από το Λονδίνο ούτε τον σκύλο τους για βόλτα μπορεί να μην εμπιστεύονταν στους εν Ελλάδι επαγγελματίες της πολιτικής και δεν αισθάνονται κανένα δέος γι’ αυτούς, δεν περιμένουν διορισμό, εργολαβία ή ΕΣΠΑ. Οι πολίτες που δεν είναι εξαρτώμενοι πολιτικοί πελάτες είναι επικίνδυνοι για το καθεστώς της παρακμής. Οι κομματαρχαίοι λένε «δεν μας φτάνουν οι ανυπότακτοι πατριώτες μέσα, θα προσθέσουμε μόνοι μας μερικά εκατομμύρια απέξω για να βγάλουμε τα μάτια μας;».

Τρίτον, οι απόδημοι έχουν υποστεί μια πολύ επικίνδυνη εγκεφαλική επιρροή. Εχουν δει πώς είναι τα ευνομούμενα κράτη, που έχουν πειθαρχία, αριστεία, ιεραρχικό έλεγχο, αξιολόγηση, σύγχρονο κράτος-υπηρέτη του πολίτη, ταγούς που δεν παίζουν με την εσωτερική και την εξωτερική ασφάλεια της χώρας, όπου δεν «χτίζουν» πρυτάνεις, δεν υπάρχει ασυδοσία των κομματικών κολλητών, όπου διευκολύνεται και δεν ποινικοποιείται η επιχειρηματικότητα. Εν ολίγοις, άνοιξαν τα μάτια τους και, αν ψηφίσουν, θα χαλάσουν την εγχώρια πιάτσα.

Αριστεροί και φιλελέδες έχουν, μάλιστα, και «ισχυρά» επιχειρήματα. Λένε, π.χ., «έχει δικαίωμα να ψηφίζει μόνο όποιος ζει εδώ και πληρώνει φόρους». Ενδιαφέρουσα τιμοκρατική αντίληψη. Τότε, γιατί να μην έχουν πιο ισχυρή ψήφο όσοι πληρώνουν περισσότερους φόρους ή να στερούνται τα πολιτικά δικαιώματα οι φτωχοί που είναι κάτω από το αφορολόγητο όριο ή οι άνεργοι;

Η ουσία είναι μία: Οι δυνάμεις της παλαιοελλαδικής παρακμής τρέμουν την ελεύθερη και ανεπηρέαστη από ρουσφέτια και γραφειοκρατικό νταβατζιλίκι πατριωτική ψήφο των αποδήμων. Η ΝΕΑ ΔΕΞΙΑ τη διεκδικεί και την απαιτεί. Θυμίζω τη γραπτή θέση μας: «Εάν θέλουμε να στήσουμε στα πόδια του, να οργανώσουμε και να κινητοποιήσουμε τον παράλυτο γίγαντα του έθνους των τριών ομόκεντρων κύκλων, ήτοι του ελλαδικού κράτους, της ιστορικής περιφέρειας (Β. Ηπειρος, Σκόπια, Αν. Ρωμυλία, Μαύρη Θάλασσα, Πόλη, Κύπρος, Αλεξάνδρεια) και της Διασποράς, τότε είναι προφανή τα πρακτέα: ιθαγένεια σε όλους τους Ελληνες όπου Γης, εγγραφή στους εκλογικούς καταλόγους, επιστολική ψήφος και εκλογή βουλευτών και της ιστορικής περιφέρειας και της Διασποράς. Αυτή είναι μεγάλη πολιτική, κόντρα στη μιζέρια του μικροελλαδικού κομματικού συστήματος, με το βλέμμα στους αιώνες και στις απάτητες κορυφές, και όχι στο πρόσκαιρο συμφέρον μιας ευτελούς γραφειοκρατίας που κοιτάζει τις μύτες των παπουτσιών της»...

Φαήλος Μ. Κρανιδίωτης - Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ - www.neadexia.gr

dimokratianews.gr

Διαβάστε περισσότερα