Ηγέτες και ανδρείκελα…

19:03 2/7/2018 - Πηγή: Antinews

Δεν ασχολούμαι με «ποτάμια» που θόλωσαν και «ρυάκια» που στέρεψαν…

Γενικώς, δεν ασχολούμαι με τους «μαιάνδρους» και τους «λαβύρινθους» των άχαρων «ζυμώσεων» στο «χώρο του Κέντρου»…

Όπου ισχύει εκείνο το παλιό: too many chiefs, not so many Indians.

Δεν πολύ-ασχολούμε με όλα αυτά:

--Πρώτον, διότι δεν έχουν καμία σχέση με το «ιστορικό Κέντρο»: Ο «δικαιωματισμός», δηλαδή όλη αυτή η θορυβώδης ενασχόληση με περιθωριακά «αιτήματα», περιθωριακών ομάδων (όπως, αν μπορούν να αλλάζουν τα διεμφυλικά άτομα το φύλλο τους στην ταυτότητα τους κατά βούλησιν, και μάλιστα πριν την

ενηλικίωσή τους!) δεν θα είχε καμία θέση στο Φιλελεύθερο Κόμμα του Ελευθέριου Βενιζέλου, ή στην ΕΠΕΚ του Νικόλαου Πλαστήρα, ούτε στην Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου, ούτε στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου.

Αυτά τα «κεντρώα» κόμματα ήταν Αντικομμουνιστικά ή Φιλοαριστερά, Φιλελεύθερα, ή κρατικιστικά, μεταρρυθμιστικά συνήθως, συντηρητικά ενίοτε, πάντως ήταν πατριωτικά και είχαν βαθιές ρίζες μέσα στην κοινωνία και τη μεσαία τάξη της. Καμία σχέση με «περιθώριο»…

--Δεύτερον, διότι τα σημερινά καραγκιοζιλίκια που εμφανίζονται ως «κεντρώος χώρος» δεν έχουν καμία σχέση ούτε με το σημερινό «κέντρο βάρους» των κοινωνιών, που έτσι κι αλλιώς μετατοπίζεται σε δεξιότερες και πιο φιλελεύθερες θέσεις – και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Όλα αυτά λοιπόν, είναι απολύτως ξένα και προς αυτό που καταγράφηκε ιστορικά ως «κέντρο» στην Ελλάδα, αλλά και προς αυτό που σήμερα διαμορφώνεται ως «κέντρο βάρους» των κοινωνιών - στην Ελλάδα και παντού αλλού…

Πέρα από ανιστόρητοι, λοιπόν, είναι και ξεπερασμένοι από την σημερινή πραγματικότητα. Αλλά πέρα από ανιστόρητοι και ξεπερασμένοι - είναι και υποκριτές του κερατά!

Δηλώσε ο κ. Θεοδωράκης ότι είναι κόμμα «των συνεργασιών και των συναινέσεων».

Τι μας λες; Πότε το «ανακάλυψες» αυτό, παλικάρι μου;

Την περίοδο 2012-14 δημιουργήθηκε η μόνη αληθινή κυβέρνηση συνεργασίας που υπήρξε σε όλες τις μεταπολεμικές δεκαετίες.

Πού ήταν ο Σταύρος Θεοδωράκης τότε; Απέναντι και πετούσε πέτρες (βοτσαλάκια, μάλλον…).

Κι όταν εμφανίστηκε ως Κόμμα το «Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη, (στις ευρωεκλογές του 2014) ΔΕΝ επαγγέλθηκε τότε τις «συνεργασίες», ούτε τις «συναινέσεις». Επαγγέλθηκε την… «ανατροπή του παλαιού»! Όπως ακριβώς και ο Τσίπρας τότε. Όμως, με άλλη στόχευση και σε άλλο «ακροατήριο»…

Τότε, Σαμαράς και Βενιζέλος διόρθωναν λάθη και των δικών τους των κομμάτων επί δεκαετίες και πλήρωναν για αμαρτίες των δικών τους παρατάξεων αλλά και της ευρύτερης Αριστεράς, που είχε ιδεολογικά κυριαρχήσει για πολλά χρόνια και μάλιστα στην πιο λαϊκίστικη εκδοχή της…

Αλλά ο Σταύρος Θεοδωράκης ήταν τότε απέναντι σε αυτή την πρωτοφανή συνεργασία «φυγής προς τα μπρος».

Και συναγωνιζόταν με το αντιπολιτευόμενο ΣΥΡΙΖΑ τότε, ποιος θα εμφανιστεί ως πιο γνήσιους εκπρόσωπος του «καινούργιου», την ώρα που Σαμαράς - Βενιζέλος κατεδάφιζαν το «παλιό»! Καμία διάθεση για «συνεργασία» τότε, εκ μέρους του κ. Θεοδωράκη!

Κι όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήλθε το 2015, εκπροσωπώντας – κατά καταγγελία ακόμα και του ΠΑΣΟΚ – το χειρότερο «βαθύ ΠΑΣΟΚ» του παρελθόντος, που είχε μετακομίσει στον Τσίπρα πλέον, τι έκανε ο Θεοδωράκης τότε;

Ζήτησε από τον Τσίπρα – από αυτόν, δηλαδή, που αναιρούσε όσες μεταρρυθμίσεις είχαν ήδη γίνει – να… συνεργαστεί μαζί του! Κι όχι με τους ΑΝΕΛ…

Όμως ο Τσίπρας δεν τα έκανε μαντάρα γιατί συνεργάστηκε με τους ΑΝΕΛ…

Ο Τσίπρας τα έκανε μαντάρα γιατί εκπροσωπούσε το παλιό - το χειρότερο παλιό - αυτό που αντιστεκόταν σε κάθε αλλαγή, αυτό που ήθελε να επιστρέψει η χώρα στην κρατισμό και στον σπάταλο λαϊκισμό με δανεικά.

Και ο Τσίπρας συνεργάστηκε με τους ΑΝΕΛ, γιατί κι αυτοί το ίδιο ακριβώς εκπροσωπούσαν με πιο δεξιό – υποτίθεται – προσωπείο…

Ούτε αυτό δεν κατάλαβε ο Σταύρος Θεοδωράκης: Πως ο Τσίπρας εκπροσωπούσε το «παλιό»!

Ενώ οι Σαμαράς – Βενιζέλος εκπροσωπούσαν τις μεταρρυθμίσεις και την εξυγίανση. Και μόνο το γεγονός ότι στα δυόμιση χρόνια της δικής τους διακυβέρνησης η ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας έκανε πρωτοφανές άλμα 41 θέσεων στη διεθνή κατάταξη (έκτοτε υποχωρεί ξανά!) αρκεί για να καταλάβουμε ότι εκείνοι προσπάθησαν κάτι αληθινά καινούργιο.

Και γι’ αυτό πολεμήθηκαν με τόσο πείσμα από παντού…

Ο Σταύρος Θεοδωράκης τότε, δεν προσπάθησε να συνεργαστεί μαζί τους. Πολέμησε όσους έφερναν το «καινούργιο» τότε! Κι ύστερα θέλησε να συνεργαστεί με όσους ξαναγύρισαν τη χώρα στα αδιέξοδα του «παλιού»…

Και κατάντησε… «ισαποστάκιας»!

Για να τα λέμε όλα τώρα:

Το «Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη έχει ένα κοινό με τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμένου (πέρα από το γεγονός ότι και τα δύο εξαερώνονται σήμερα…).

Δημιουργήθηκαν για να ανακόψουν την πορεία της ΝΔ του Σαμαρά, το δεύτερο και της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, το πρώτο!

Ο Καμένος με τους ΑΝΕΛ σχεδόν τα… κατάφερε. Έφυγε από τη ΝΔ τις παραμονές των εκλογών του 2012, όταν ο Σαμαράς στηρίζοντας την Κυβέρνηση Παπαδήμου ξεμπλόκαρε το PSI (τη μεγαλύτερη μείωση χρέους που έχει γίνει ποτέ στην Ιστορία!) και διόρθωνε το πρώτο μνημόνιο που είχε αποτύχει…

Στις εκλογές του Μαΐου του 2012, το Κόμμα του Καμένου άγγιξε το 10%, ενώ η ΝΔ του Σαμαρά έπεσε στο 19%, αλλά βγήκε πρώτο κόμμα.

Ωστόσο, στις επαναληπτικές εκλογές που έγιναν μετά από ενάμιση μήνα, τον Ιούνιο του 2012, οι ΑΝΕΛ του Καμένου έχασαν σχεδόν τις μισές τους δυνάμεις, ενώ η ΝΔ του Σαμαρά άγγιξε το 30% και σχημάτισε κυβέρνηση.

Στη συνέχεια ο Καμένος πολέμησε το δεύτερο μνημόνιο – που μείωνε το χρέος και έβγαζε τη χώρα από την κρίση – για να έλθει μετά να στηρίξει μαζί με τον Τσίπρα το Τρίτο μνημόνιο (τώρα πια και το Τέταρτο) που δεσμεύουν τη χώρα σε ανέφικτα πλεονάσματα ως το 2060, ενώ αύξησαν και το χρέος!

Στο μεταξύ, οι ΑΝΕΛ έπεσαν κι άλλο το Γενάρη του 2015, υποχώρησαν ακόμα περισσότερο το Σεπτέμβρη του 2015 - ενώ τώρα βρίσκεται δημοσκοπικά κάτω από το 1,5% χωρίς καμία πιθανότητα πια, να ξαναδεί τα έδρανα της Βουλής.

Φτιάχτηκε για να ανακόψει την πορεία όσων οδηγούσαν σε μεταρρυθμίσεις και κανονική έξοδο από την κρίση. Τώρα πια δεν έχει λόγο ύπαρξης…

Το «Ποτάμι» του Θεοδωράκη φτιάχτηκε για να κόψει δυνάμεις από το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, αλλά και από τη ΝΔ του Σαμαρά. Το 7% που πήρε αρχικά στις ευρωεκλογές του 2014, το 5,5% που πήρε μετά, και το 4% που πήρε στη συνέχεια στις εκλογές του 2015, από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ «αφαιρούσαν». Από κανένα άλλο…

Μετά την άνοιξη του 2014, σε όλη την Ελλάδα κυκλοφορούσε το σύνθημα ανάμεσα στους «αστούς δυσαρεστημένους», δηλαδή αυτούς που δεν επρόκειτο να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, αλλά «δεν έπρεπε να συσπειρωθούν» στα τότε κυβερνητικά κόμματα του Σαμαρά και του Βενιζέλου, να ψηφίσουν «Ποτάμι»…

Προς το τέλος του 2014, η «γραμμή» που πέρναγαν κάποιοι ήταν:

--Στη Βόρειο Ελλάδα όσοι διαφωνείτε, αλλά δεν πάτε στον Τσίπρα ψηφίστε Λεβέντη. Και στην υπόλοιπη Ελλάδα, ψηφίστε «Ποτάμι»…

Τελικώς, ίσως και λόγω Μακεδονικού, ο Λεβέντης κρατάει ακόμα δυνάμεις στη Βόρειο Ελλάδα. Αλλά ο Σταύρος Θεοδωράκης και το «Ποτάμι» του εξατμίστηκαν πανηγυρικά.

Η διαπλοκή έπαιξε τα ρέστα της με όλους αυτούς.

Έπαιξε τα ρέστα της πρώτα εναντίον της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, κι ύστερα υπέρ του Τσίπρα.

Και πάντα διαλαλώντας ότι… «φέρνουν το καινούργιο»! Αλλά εξυπηρετώντας απόλυτα τα πιο «οργανωμένα συμφέροντα» και τις πιο φθαρμένες ίντριγκες του «παλιού».

Κι έτσι σήμερα ο Σταύρος Θεοδωράκης με τους ελάχιστους βουλευτές του αποφάσισε να φύγουν από το ΚΙΝ.ΑΛ., αλλά κάποιοι έμειναν πίσω - και κάποιοι που έφυγαν μαζί του έβαλαν πλώρη άλλος για το ΣΥΡΙΖΑ, κι άλλοι για τη ΝΔ.

Και ίσως κάποιοι για το σπίτι τους…

Κι έτσι ο Σταύρος έμεινε μόνος.

Η διαπλοκή την έπαθε:

--Πρώτον, δεν πίστευε ότι ο Τσίπρας θα της έβγαινε τόσο «άχρηστος». Τόσο καταστροφικός. Βάζουν λιτούς και δεμένους να προβάλουν απόψεις «μετασχηματισμού» του ΣΥΡΙΖΑ σε… σοσιαλδημοκρατία, μήπως και ψωνιστεί κανένας να προσχωρήσει, αλλά μάταιος κόπος. Ένας-δύο ξέμπαρκοι βουλευτές τσίμπησαν μόνο. Ενώ η μεγάλη πλειονότητα των «κεντρογενών» καγχάζει και χλευάζει…

--Η διαπλοκή την πάτησε και για ένα λόγο ακόμα: Διότι ο κόσμος μεταστράφηκε κατά του ΣΥΡΙΖΑ με τέτοιο πάθος και σε τέτοιο βαθμό, που ό,τι κι αν κάνει ο Τσίπρας, η «ψαλίδα» ανοίγει συνεχώς σε βάρος του. Εδώ έχει σηκωθεί αληθινό «τσουνάμι» εναντίον του - κι έπαιξε ρόλο το Μακεδονικό αναμφίβολα.

Βγαίνουν διάφοροι «στημένοι» και καταγγέλλουν τη ΝΔ ότι κάνει «δεξιά στροφή». Κι όσο την καταγγέλλουν για «δεξιά στροφή», τόσο… ανεβαίνουν τα ποσοστά της!

-- Τέλος, η διαπλοκή την πάτησε και γιατί οι κοινωνίες στην Ευρώπη και παγκοσμίως μετακινούνται δεξιότερα συνεχώς. Τρία χρόνια πριν δεν μπορούσαν να προβλέψουν ούτε το Brexit στη Βρετανία, ούτε τον Τράμπ στις ΗΠΑ, ούτε τον Σαβίνι στην Ιταλία, ούτε την ακυβερνησία στην Γερμανία…

Ο Σαμαράς με κάποιο τρόπο, είχε αντιληφθεί ότι οι κοινωνίες θα κινηθούν δεξιότερα. Γι’ αυτό και μετακινήθηκε δεξιότερα, προς τη συντηρητική πλατφόρμα, την ώρα όμως, που αναβάθμιζε ταυτόχρονα και την φιλελεύθερη πλατφόρμα, έκανε σημαία τις μεταρρυθμίσεις, ενώ έστηνε τις γέφυρές του με το αντικρατικιστικό ΠΑΣΟΚ.

Κι έτσι σήμερα η ΝΔ κερδίζει από παντού!

Και η διαπλοκή βλέπει τα ανδρείκελά της, να απαξιώνονται ένα-ένα…

ΥΓ: Οι πραγματικοί ηγέτες δεν ξεχωρίζουν με… «στιλιστικές» εκκεντρικότητες, βγάζοντας γραβάτες ή φορώντας σακίδια στην πλάτη. Αυτά είναι επικοινωνιακά πυροτεχνήματα για καραγκιόζηδες.

Οι πραγματικοί ηγέτες, ξέρουν να πολεμάνε, ξέρουν να αντέχουν, ξέρουν να «δίνουν πόνο» εκεί που πρέπει, αλλά ξέρουν και να στήνουν γέφυρες εκεί που χρειάζεται…

Ξέρουν να χάνουν και να μένουν μόνοι, αλλά ξέρουν και να κερδίζουν. Ξέρουν να πηγαίνουν σπίτι τους, αλλά ξέρουν και να επιστρέφουν.

Τον Κυριάκο τον πολεμάνε μανιωδώς. Μέχρι και τη γυναίκα του έχουν στοχοποιήσει! Αλλά αντέχει και δυναμώνει.

Και ο Σαμαράς τους πονάει και τους φοβίζει ακόμα και τώρα που έχουν περάσει τρία χρόνια αφότου έφυγε. Και τους πονάει ακόμα περισσότερο, γιατί στηρίζει τον Κυριάκο. Δεν μπορείς να το πεις αυτό για άλλον…

Τον Κυριάκο που έρχεται, σήμερα τον στηρίζουν όλο και περισσότεροι…

Το Σαμαρά που έφυγε, πολλοί τον νοσταλγούν σήμερα, ενώ οι αντίπαλοί του τον υπολογίζουν και - κυρίως - τον φοβούνται ακόμα…

Ο Σταύρος από κανένα δεν θα λείψει, και ουδείς θα τον νοσταλγήσει…

Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στους ηγέτες και τα ανδρείκελα…

Διαβάστε περισσότερα