Ηγέτες και Εφιάλτες

18:42 30/1/2018 - Πηγή: Antinews

Τις τελευταίες εβδομάδες ο Αντώνης Σαμαράς δέχεται μία άνευ προηγουμένου επίθεση από τον Τσίπρα και την παρέα του. Επίθεση που στοχεύει στην «δολοφονία χαρακτήρα» του πρώην πρωθυπουργού με απώτερο σκοπό την πολιτική του εξόντωση.

Είναι εύλογο να αναρωτηθεί κάποιος γιατί οι κατσαπλιάδες θέλουν να εξοντώσουν τον Αντώνη Σαμαρά.

Ο βασικός αντίπαλος τους είναι ο Μητσοτάκης,

από αυτόν απειλείται η μακροημέρευσή τους στις καρέκλες της εξουσίας. Άρα προς τί αυτό το μίσος και μένος κατά του Σαμαρά;

H απάντηση είναι απλούστατη. Τρέμουν το μέτρο σύγκρισης.

Είναι αυτονόητο ότι οι ψηφοφόροι όταν θα πάνε στις κάλπες θα ψηφίσουν συγκρίνοντας το πριν και το μετά. Οπωσδήποτε θα λάβουν υπόψιν τους και το σχέδιο του Κυριάκου για έξοδο από την κρίση, αλλά αυτό που θα μπει κυρίως στην ζυγαριά θα είναι το πως ήμασταν επί Σαμαρά και πως είμαστε επί Τσίπρα.

Για σκεφτείτε το λιγάκι.

Κι ο χειρότερος εχθρός του Σαμαρά αναγνωρίζει ότι η Ελλάδα επί των ημερών του δεν βρίσκονταν σε αυτό το τέλμα.

Όσο κι αν προσπαθούν οι ολετήρες να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα είχε ανακτήσει την χαμένη της αξιοπρέπεια.

Η οικονομία είχε νοικοκυρευτεί, είχαμε πραγματική ανάπτυξη, οι μεταρρυθμίσεις υλοποιούντο με ταχύτατους ρυθμούς, η λαθρομετανάστευση είχε αντιμετωπιστεί καθώς τα σύνορα ήταν θωρακισμένα, υπήρχε ενεργή και χειροπιαστή εξωτερική πολιτική (χάραξη ΑΟΖ, συμμαχία με Ισραήλ, Κύπρο και Αίγυπτο).

Το κυριότερο όμως επίτευγμα της κυβέρνησης Σαμαρά ήταν το γεγονός ότι κανείς δεν τόλμησε να εγείρει αξιώσεις ανάλογες με τις σημερινές όσον αφορά την ανεξαρτησία και κυριαρχία της χώρας μας.

Κι όποιος τόλμησε έλαβε την απάντηση που του αναλογούσε.

Θα θυμάστε προφανώς ότι ο Ερντογάν… ήταν γατάκι μπροστά στον Σαμαρά. Ούτε καν τόλμησε να προβεί στους εξευτελιστικούς τσαμπουκάδες που βιώνει σήμερα η Ελλάδα διότι γνώριζε ότι δεν τον παίρνει. Αντίθετα ήταν στριμωγμένος από την επιθετική εξωτερική πολιτική της χώρας που για πρώτη φορά υπερασπίζονταν με σθένος τα δικαιώματά της συνάπτοντας διεθνείς συμφωνίες. Αυτά είναι καταγεγραμμένα και ουδείς μπορεί να τα αμφισβητήσει.

Ανάλογες κινήσεις είχαν γίνει και στα υπόλοιπα μείζονα Εθνικά Θέματα. Στο Κυπριακό οι όροι του Σαμαρά ήταν συγκεκριμένοι και δεν άφηναν κανένα περιθώριο διπλωματικών ελιγμών στους Τούρκους, στο Σκοπιανό είχε τρίψει στη μούρη των δανειστών - αποικιοκρατών το «Δημοκρατία του Βαρδάρη» και οι Αλβανοί είχαν κλειστεί στο καβούκι τους ανήμποροι να ελιχθούν μπροστά στο στενό μαρκάρισμα του Σαμαρά.

Εν ολίγοις, η Ελλάδα έβγαινε από την κρίση, υπερασπίζονταν τα κεκτημένα, ξαναποκτώντας ισχυρό ρόλο στα γεωπολιτικά τεκταινόμενα.

Ο Σαμαράς, παρά τις εγχώριες και εξωτερικές τρικλοποδιές, κατάφερε να στριμώξει τους αποικιοκράτες - δανειστές και να μπλοκάρει τα βρώμικα σχέδιά τους κατά της Ελλάδας. Αυτή είναι η πραγματικότητα, όσο κι αν δυσαρεστείται ο λαοπρόβλητος.

Όμως πάντα, όποτε η χώρα σήκωνε κεφάλι, ο εχθρός έβρισκε έναν Εφιάλτη για να εξυπηρετήσει τους σκοπούς του.

Έτσι από εκεί που βρισκόμασταν στο ξέφωτο, κυλήσαμε πίσω στην άβυσσο.

Η χωρά υποτάχθηκε πλήρως στις ορέξεις τους, γίναμε οικονομική αποικία διά της υπογραφής μας και τώρα ετοιμαζόμαστε να ξεπουλήσουμε και τα εδάφη μας, στο όνομα μιας υποτιθέμενης μελλοντικής ευμάρειας που μας υπόσχονται.

Το τραγικό είναι ότι ο Τσίπρας παραδίδει γη και ύδωρ συνειδητά. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να παραμείνει στην εξουσία. Ακόμη κι αν καταντήσει... έπαρχος των Αθηνών.

Μέχρι στιγμής, μέσω των διαπλεκόμενων και δεξιών στηριγμάτων του, έχει καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να παραπλανήσει μεγάλο κομμάτι των πολιτών ότι «όλοι είναι ίδιοι».

Με την μόνιμη επωδό ότι «προσπαθούμε να βάλουμε τάξη στο χάος που παραλάβαμε από τους προηγούμενους», πετυχαίνει ακόμη να βρίσκει αρκετά ευήκοα ώτα.

Το αφήγημα του όμως πλέον έχει κουράσει και καταρρέει καθημερινά καθώς πλέον υπάρχει η σύγκριση με το παρελθόν.

Όσο σανό, όσα ψέματα κι αν πει είναι αντιμέτωπος με την ωμή πραγματικότητα, η οποία καλώς ή κακώς λέει ότι μόνο επί Σαμαρά είχαν μπει τα θεμέλια για να βγει η Ελλάδα πραγματικά από την κρίση.

Ωστόσο... η παπάτζα του ακόμα πουλάει.

Νόμιζε πως θα καταφέρει το ίδιο και με το Σκοπιανό. Την πάτησε όμως σαν μαθητούδι. Μπορεί με την οικονομία να χρησιμοποιείς τους αριθμούς κατά το δοκούν για να παραπλανήσεις τον κόσμο, αλλά με τα Εθνικά Θέματα δεν μπορείς να ξεγελάσεις κανέναν. Δεν δύνασαι να υποδυθείς... την ολίγο έγκυο. Ή είσαι πατριώτης ή δεν είσαι.

Και δυστυχώς ο λαοπρόβλητος δεν τα πάει και τόσο καλά με αυτή τη έννοια.

Και αυτή τη φορά η προπαγάνδα του κατά του Σαμαρά του γύρισε μπούμερανγκ.

Πως να το κάνουμε σύντροφε, ο Σαμαράς είπε Όχι στο ξεπούλημα της Μακεδονίας κι εσύ λες Ναι. Είδες πως τα φέρνει η ζωή και τα πραγματικά σε σχέση με τα κάλπικα Όχι δικαιώνονται;

Όπως λέει κι ο λαός, όποιος σκάβει τον λάκκο του αλλουνού πέφτει ο ίδιος μέσα.

Με μια αυτοκαταστροφική κίνηση λοιπόν, ο Τσίπρας κατάφερε να εκτοξεύσει το μέτρο σύγκρισης σε άλλη διάσταση.

Αντιλαμβανόμενος την γκάφα ολκής στην οποία υπέπεσε προσπαθεί τώρα μάταια με τα μαντρόσκυλά του, τις μονταζιέρες και τους Γκαίμπελς του Μαξίμου να πλήξει τον πατριωτισμό του Σαμαρά μπας και καταφέρει να χαμηλώσει τον πήχη της σύγκρισης.

Βέβαια το μόνο που επιτυγχάνει είναι να τον δικαιώνει. Όση λάσπη κι αν ρίξει η ιστορία δεν παραγράφεται. Όσα ψέματα κι αν πει ο Ηγέτης δεν γίνεται Εφιάλτης.

Ειδικά από την στιγμή όπου μετά από πολλά παρατράγουδα αποδέχτηκε κι ο Μητσοτάκης την «γραμμή Σαμαρά» για το Σκοπιανό, όσες προβοκάτσιες κι αν μηχανευτεί ο λαοπλάνος είναι σίγουρο ότι θα πέσουν στο κενό.

Πλέον, είτε γίνουν τώρα, είτε το Φθινόπωρο, είτε το 19’, ο χρόνος για τις εκλογές μετράει αντίστροφα. Κι όσο πλησιάζει η ώρα της κάλπης το μέτρο σύγκρισης θα αυξάνεται και θα μετατραπεί σε «φονικό όπλο». «Όπλο», που αν το εκμεταλλευτούμε θα μας απαλλάξει από την χειρότερη κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος.

Η ουσία είναι να κλείσουμε τα αυτιά στους προπαγανδιστές των κατσαπλιάδων που θα επιχειρήσουν με νύχια και με δόντια να μας εξαπατήσουν όπως το 15’, να αρπάξουμε το «όπλο» και να «πυροβολήσουμε».

Μπορεί η χώρα να τσακίστηκε από την λαίλαπα της... Αριστεράς, αλλά εκεί που όλα ήταν μαύρα κι άραχνα μας δόθηκε η ευκαιρία να εκδηλώσουμε την οργή μας κατά των δυναστών μας και το κάναμε. Και θα το επαναλάβουμε κι αυτή την Κυριακή.

Όμως δεν αρκεί. Η οργή πρέπει να μετατραπεί σε επανάσταση. Κι αυτή η επανάσταση μόνο μέσω της κάλπης θα επιτευχθεί.

Οι θυσίες του Σαμαρά για την πατρίδα πλέον θα πρέπει να γίνουν κτήμα όλων των Ελλήνων Πατριωτών ασχέτως κομματικών και ιδεολογικών φρονημάτων. Και όλοι μαζί κάτω από την σκέπη της Νέας Δημοκρατίας, ενωμένοι σαν γροθιά, να στείλουμε στην πολιτική απομόνωση τους δολοφόνους της πατρίδας μας.

Ας παραμερίσουμε τις διαφωνίες μας για το συμφέρον της Ελλάδας. Δεν έχουν σημασία τα πρόσωπα και τα κόμματα, αλλά ο σκοπός.

Το μέλλον είναι στα χέρια μας, ας μην το χαραμίσουμε!

ΥΓ. Για να μην λέτε ότι κάνουμε μόνο κριτική στον Μητσοτάκη...

Διαβάστε περισσότερα