Ινστιτούτο Brookings: Ο εφιάλτης είναι εδώ

Την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή η Ελλάδα και το τι μέλλει γενέσθαι καταγράφει ανάλυση του καθηγητή οικονομικής ανάλυσης στο Πανεπιστήμιο Πειραιά Θεόδωρου Πελαγίδη για το Ινστιτούτο Brookings.

Ο εφιάλτης…

Το ΑΕΠ έχει συρρικνωθεί και πάλι μετά την αναλαμπή του 2014 (αύξηση κατά 0,6%) που είχε τροφοδοτηθεί από τον τουρισμό και την αύξηση

της ιδιωτικής κατανάλωσης κατά 1,6%. Παράλληλα, η απασχόληση μειώθηκε πάλι και το πρωτογενές πλεόνασμα εξανεμίστηκε μέσα σε τρεις μήνες. Όπως σημειώνεται: «Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο πολιτικός κίνδυνος έχει σκοτώσει την αναιμική ανάπτυξη. Επίσης, έχει καταστραφεί το πρόγραμμα της Τρόικας. Ωστόσο, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως ο κόσμος είναι ευχαριστημένος με το σκληρό παιχνίδι της κυβέρνησης, αν και ο μήνας του μέλιτος έχει περάσει. Παράλληλα, ο κόσμος αρχίζει να αντιλαμβάνεται πως το να αναβάλεις το δράμα (μεταρρυθμίσεις) θα κάνει τα πράγματα χειρότερα. Σε ένα Grexit αυτοί που θα πληρώσουν το βαρύ τίμημα θα είναι οι φτωχοί. Σε κάθε περίπτωση, αργά ή γρήγορα, οι Έλληνες θα πρέπει να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα και να αντιμετωπίσουν με ψύχραιμο τρόπο το μέλλον της χώρας τους. Στο μεταξύ, η κυβέρνηση αποπληρώνει τις υποχρεώσεις της κάνοντας χρήση των αποθεματικών των συνταξιοδοτικών ταμείων και των οργανισμών του Δημοσίου, κάνοντας ακόμη πιο οδυνηρή και καταστροφική μια μελλοντική, πιθανή, χρεοκοπία. Όσο περνάει ο καιρός γίνεται φανερό πως πίσω από τα παγωμένα χαμόγελα της κυβέρνησης, η χώρα βαδίζει στο πουθενά. Και οι πιστωτές το έχουν ήδη καταλάβει».

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του καθηγητή, δύο είναι τα πιθανά σενάρια:

1ο: «Το βαθύ σκοτάδι πριν από την αυγή»

Αυτό, θεωρεί ο κ. Πελαγίδης, είναι το βασικό σενάριο. Τα χρήματα θα αρχίσουν να τελειώνουν για την κυβέρνηση και δεν θα έχει πλέον τη δυνατότητα να αποπληρώσει το ΔΝΤ και να πληρώσει μισθούς και συντάξεις. Σε αυτή την περίπτωση ο Τσίπρας θα πρέπει να λάβει μια τελική απόφαση και να συμφωνήσει και στη συνέχεια θα πρέπει να ανακοινώσει στους πολίτες την επίπονη και απαραίτητη συμφωνία. Οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να περάσουν από τη Βουλή, αλλιώς οι πιστωτές δεν θα δώσουν τα απαραίτητα χρήματα στην καταρρέουσα οικονομία, επειδή η εριστική συμπεριφορά της κυβέρνησης έχει καταστρέψει την αξιοπιστία της χώρας προς τους εταίρους της.

Η συμφωνία θα έρθει με ένα νέο ευρωπαϊκό δάνειο με χαμηλό επιτόκιο. Η «εθνικιστική-λαϊκίστικη» κυβέρνηση υιοθετεί ουσιαστικά έναν «νεοφιλελεύθερο λαϊκισμό», που σημαίνει μια δήθεν αριστερή/εθνικιστική ρητορική μαζί με μια πολιτική απορρύθμισης της αγοράς και ένα τεράστιο κύμα ιδιωτικοποιήσεων. Μια σημαντική λεπτομέρεια: η κυβέρνηση είναι πλήρως ανίκανη να προετοιμάσει οτιδήποτε, εκτός από τα να ζητιανεύει επιθετικά χρήματα.

Οι πιστωτές, σε αυτή την περίπτωση, θα πρέπει να παρέχουν εγκαίρως τους νέους κανόνες, τις προϋποθέσεις και τις τεχνικές λεπτομέρειες. Ο κ. Πελαγίδης δίνει ένα ποσοστό 75% να συμβεί αυτό το σενάριο. Όμως, ακόμη και έτσι, «αυτό θα είναι ένα ακόμη επεισόδιο στο δράμα της Ελλάδας. Αργά ή γρήγορα η κυβέρνηση θα καταρρεύσει, όχι λόγω της λιτότητας, αλλά από ανικανότητα, απειρία και έλλειψη επιμέλειας, καθώς οι άνθρωποι της θα πρέπει να δουλέψουν σκληρά και όχι να βρίσκονται στα τηλεοπτικά παράθυρα. Λόγω αυτού του κενού, η κυβέρνηση δεν θα μπορεί να εξυπηρετήσει την πελατεία της που είναι πεινασμένοι για χρήματα, δουλειές και άλλα προνόμια. Με την καταστροφή της αδύναμης ανάκαμψης, η κυβέρνηση έχει υπονομεύσει το μέλλον της».

2ο: Η «εγχώρια κατάρρευση»

Είναι ένας άλλος όρος, αντί του Grexident. Λόγω ανικανότητας και αδράνειας, η κυβέρνηση βρίσκεται παγιδευμένη σε ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος, όπου, στο τέλος, δεν θα λάβει χρήματα και θα υποστεί στο ακέραιο το πολιτικό κόστος της κατάρρευσης της οικονομίας. Η αρχική ιδέα του ΣΥΡΙΖΑ για μια απομονωμένη χώρα, που στηρίζεται σε έναν κρατικό καπιταλισμό α λα Τσάβες, Μαδούρο ή Πούτιν, προϋποθέτει έναν ισχυρό κρατικό και κομματικό μηχανισμό που δεν υφίσταται στην Ελλάδα. Σε αυτό το σενάριο, μια χρεοκοπία εντός της ευρωζώνης σημαίνει ότι η ίδια η κυβέρνηση βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση και είτε θα παραδοθεί στους πιστωτές ή θα πάει σε εκλογές μέσα σε μία ατμόσφαιρα πανικού και ελέγχου κεφαλαίων.

Τι κάνουν και τι πρέπει ακόμα να κάνουν οι Ευρωπαίοι

Η στήριξη του τραπεζικού συστήματος και η αποφυγή των λαθών των προηγούμενων ετών που σίτιζε το πελατειακό κράτος, είναι σε σωστή κατεύθυνση, αλλά δεν φτάνουν. Για να υπάρξει μια παραγωγική συμφωνία, θα πρέπει να επανασχεδιάσουν του οργανισμούς και να μιλήσουν απευθείας με την φιλο-ευρωπαϊκή μεσαία τάξη της Ελλάδας, έτσι ώστε να γίνουν κατανοητές οι μεταρρυθμίσεις. Παράλληλα, θα πρέπει να δοθούν χρήματα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, να υπάρξει επέκταση των δανείων από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας με μείωση του επιτοκίου, να υπάρξει ένα νέο δάνειο με χαμηλό επιτόκιο από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, επενδύσεις μέσω της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και εμπροσθοβαρή προγράμματα από τα ευρωπαϊκά διαρθρωτικά ταμεία. Οι πιστωτές, τέλος, θα πρέπει να πειστούν ότι οι νόμοι θα τηρηθούν και τα επόμενα χρόνια και δεν θα καταργηθούν εν μία νυκτί στο κοινοβούλιο.

brookings.edu

Διαβάστε περισσότερα

Keywords
Τυχαία Θέματα