Ιταλία: Μέτωπο κατά της Μέρκελ, ή στον … γάμο του Καραγκιόζη;

10:45 26/2/2013 - Πηγή: Antinews

Διαβάζουμε στις εφημερίδες και ακούμε από το ραδιόφωνο από έγκριτους και μη δημοσιογράφους και δημοσιολόγους για το χαρακτήρα της ψήφου του ιταλικού λαού, τις επιπτώσεις στην ευρωπαϊκή πολιτική, το χαστούκι στη Μέρκελ και τη σκληρή λιτότητα που επιβάλλει, τις συνέπειες για την Ελλάδα. Και φυσικά, κάποιοι αρέσκονται σε συγκρίσεις και βγάζουν συμπεράσματα για το πώς θα ψηφίσουν οι Έλληνες όταν έρθει η ώρα. Για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ

εκτιμά ότι η ψήφος των Ιταλών ευνοεί τους ίδιους που είναι κι αυτοί αντιμνημονιακοί, άρα το μήνυμα που έλαβαν είναι ότι ο κόσμος θα τους ψηφίσει επειδή λένε «όχι» στη λιτότητα, «όχι» στη Μέρκελ, τον Σόιμπλε, το Ρεν και λοιπά.

Είναι γεγονός ότι ο ιταλικός λαός έστειλε ένα μήνυμα. Κι αυτό είναι ότι δε θέλει να γίνει… Ελλάδα. Δε θέλει να υποστεί τις βαριές θυσίες που υφιστάμεθα εμείς. Όμως, στην Ιταλία έχουν παράδοση στον πολυκομματισμό, τις κυβερνήσεις συνεργασίας, τη διάσπαση του πολιτικού σκηνικού. Αυτό εμείς εδώ στην Ελλάδα τώρα το βιώνουμε με απίστευτες δυσκολίες.

Είναι επίσης γεγονός ότι η Ιταλία δεν είναι Ελλάδα. Είναι η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ΕΕ, μια από τις ισχυρότερες βιομηχανικές χώρες αλλά με τεράστια δομικά προβλήματα.

Και τέλος, υπάρχει μια μεγάλη διαφορά των δύο χωρών. Η Ιταλία έχει παράδοση στην ψήφο στους Καραγκιόζηδες, εδώ στην Ελλάδα το ζούμε αυτό τους τελευταίους μήνες και είναι φυσικά αποτέλεσμα της βαθιάς οικονομικής κρίσης που έχει προκαλέσει την απογοήτευση των πολιτών και την πολιτική απαξία.

Ακόμη, όμως, κι αν έχουμε βάλει στην ελληνική Βουλή τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής ή κάτι ανόητους, αγράμματους και αστείους βουλευτές απ’ όλα τα κόμματα (ονόματα να μη λέμε τους ξέρουν όλοι), προς το παρόν κρατάμε χαρακτήρα. Με αρκετές θλιβερές εξαιρέσεις, ο πολιτικός βίος της Ελλάδας, ακόμη και στην καταστροφική μεταπολίτευση, είχε σοβαρούς πολιτικούς και στιβαρούς ηγέτες. Ευτυχώς, ακόμη δεν ψηφίσαμε Τσιτσιολίνες, αν και υπάρχουν διάφορες… τσιρλίντερ που κάνουν μπούγιο στη Βουλή.

Είναι ανόητο, ωστόσο, κάποιοι να έχουν ήδη βγάλει τα συμπεράσματά τους από τις ιταλικές εκλογές και να πανηγυρίζουν για το εκεί αποτέλεσμα.

Για παράδειγμα στην Κουμουνδούρου έχουν αρχίσει να έλκονται από τους διάφορους κλόουν της Ιταλίας που «έκαναν τα μούτρα κρέας» στη Μέρκελ. Η λογική διαφόρων, κι όχι μόνο από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι η νίκη αντινημονιακών δυνάμεων είναι «επανάσταση», έστω κι αν αυτοί οι αντιμνημονιακοί είναι καραγκιόζηδες ολκής.

Αντί να αναζητήσουν πώς θα φέρουν το νέο, το ελπιδοφόρο και το λογικό ηρωοποιούν γελωτοποιούς της πολιτικής ζωής. Ο Μπέμπε Γκρίλο έχει ήδη γίνει ήρωας για ορισμένους ορκισμένους εχθρούς της… μνημονιακής τρικομματικής κυβέρνησης. Στον έμπορο της δυστυχίας των Ιταλών, τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι μόνο άγαλμα δεν του έχουν στήσει κάποιοι, επειδή προεκλογικά θυμήθηκε να πάει κόντρα στη Μέρκελ και τις Βρυξέλλες. Ξεχνούν τα καραγκιοζιλίκια, την ύβρι κατά των γυναικών, τα μπούγκα – μπούγκα πάρτι με ανήλικες, τον εκμαυλισμό της ιταλικής κοινωνίας με δήθεν τσεκ και υποσχέσεις ότι θα γεμίσει η Ιταλία με χρήμα μόλις ξαναγίνει πρωθυπουργός.

Το μόνο που ενδιαφέρει τους εγχώριους πολέμιους της Μέρκελ είναι ότι «κάθε εχθρός (έστω και δήθεν) της Γερμανικής πολιτικής είναι φίλος». Ακόμη κι αν αυτός ο φίλος είναι ένας αστείος κλόουν που λέει ψέματα ή βγάζει συνθήματα τύπου να «καεί το μπ…λο η Βουλή», «είναι όλοι κλέφτες», «κρεμάλες στο Γουδή» ή ακόμη για να θυμηθούμε τον Παναγούλη ότι θα πρέπει να λιντσαριστούν οι μνημονιακοί.

Τέτοιος είναι ο Γκρίλο και ακόμη χειρότερος ο μεγιστάνας Μπερλουσκόνι, το ίνδαλμα των απανταχού διαπλεκόμενων.

Ας προσέχουν λοιπόν όσοι κάνουν αναλύσεις περί μηνυμάτων προς τη Μέρκελ να αλλάξει πολιτική. Όλοι το θέλουμε αυτό, ακόμη και να χάσει τις εκλογές καινα μην την βλέπουμε, κι αυτή και την τρόικα. Αυτό όμως θα πρέπει να γίνει με σοβαρότητα, με πολύ δουλειά, με αυτοκριτική και με καθημερινό αγώνα για να βγούμε από την κρίση, για την οποία μεγάλο μέρος της ευθύνης έχουμε όλοι.

Αλλιώς, αν θέλουμε να γίνουμε Ιταλοί, ας συνεχίσουμε να ψηφίσουμε τους Μιχαλολιάκους