Μαθήματα... τριγωνοποίησης...

16:39 3/8/2019 - Πηγή: Antinews

Στις εκλογές που έγιναν το 1994, στο μέσον της θητείας του Bill Clinton, για τη Βουλή και τη Γερουσία, ο νεοεκλεγείς Αμερικανός Πρόεδρος υπέστη μια πανωλεθρία από τους Ρεπουμπλικάνους.

Ο Clinton έψαξε να βρεί τρόπο, να αλλάξει την ατζέντα της Προεδρίας του για να έχει βάσιμες ελπίδες επανεκλογής το 1996. Έτσι στράφηκε σ’ ένα παλιό του φίλο, τον Dick Morris.

O Μorris εισηγήθηκε στον Clinton την περίφημη (και ιδιαίτερα δημοφιλή και επιτυχημένη στη δεκαετία του 1990) θεωρία της «τριγωνοποίησης».

Τι ακριβώς περιλαμβάνει αυτή η θεωρία:

-μετακινείσαι πολιτικά προς το κέντρο

-υιοθετείς μέρος της ατζέντας και τις πολιτικές των αντιπάλων σου!

-«κλέβεις» στελέχη τους!

Όλα αυτά τα «εμπλουτίζεις» μ’ έναν μετριοπαθή πολιτικό λόγο.

Αποτέλεσμα: αύξηση της δημοτικότητας, ενίσχυση και διεύρυνση της πολιτικής και εκλογικής επιρροής σε όμορους πολιτικά χώρους.

Ο αντίπαλος απομένει χωρίς αφήγημα και ωθείται προς τα άκρα.

Ο Dick Morris ήταν επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας του Bill Clinton στις εκλογές του 1996. Ο Αμερικανός Πρόεδρος όχι μόνον ξεπέρασε την πανωλεθρία του 1994, αλλά επανεξελέγη θριαμβευτικά!

Παρόμοιες πολιτικές στη δεκαετία του ’90, υιοθέτησαν στην Ευρώπη, με μεγάλη επιτυχία, ο Μπλέρ και ο Σρέντερ.

Προς τι όλη αυτή η ιστορική αναδρομή;

Όσοι παρακολουθούσαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, από την ημέρα που ανέλαβε την ηγεσία της ΝΔ, κατέγραφαν ότι αργά, αλλά μεθοδικά, μετακινούσε το κόμμα του προς το κέντρο.

Με μετριοπαθή πολιτική, με μεταγραφές στελεχών, με υιοθέτηση προοδευτικής ατζέντας και κυρίως με επιθετική ρητορική κατά των άκρων.

Πολλοί νόμισαν ότι όλα αυτά ήταν στο πλαίσιο μιας στρατηγικής για να κερδίσει τις εκλογές. Προφανώς και ο Μητσοτάκης ενδιαφερόταν να κερδίσει τις εκλογές.

Όμως, ήθελε κάτι παραπάνω από μια εκλογική νίκη.

Επιδίωκε να δημιουργήσει μια διευρυμένη πολιτική βάση και να απευθυνθεί, σ’ ένα πολιτικό ακροατήριο πέρα από τα όρια του κόμματος του.

Εκ του αποτελέσματος, η στρατηγική του δικαιώθηκε.

Πόσοι πίστευαν, πριν από ένα χρόνο, ότι θα κέρδιζε μια άνετη αυτοδυναμία;

Η στρατηγική αυτή για να ολοκληρωθεί έπρεπε να έχει συνέχεια και μετά τις εκλογές. Διαφορετικά η νίκη μπορεί να αποδεικνυόταν περιστασιακή, ως αποτέλεσμα της οργής του κόσμου από την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Έχοντας αυτά κατά νού, είναι εύκολο να αντιληφθούμε τη λογική με βάση την οποία σχημάτισε την κυβέρνησή του.

Δεν ήταν μια απλή διανομή υπουργικών θώκων στο πλαίσιο κομματικών ισορροπιών.

Είναι προφανές ότι Μητσοτάκης θέλει να ηγεμονεύσει στο κέντρο.

Και για να το επιτύχει «λεηλατεί» τους… ανταγωνιστές του με πολιτικές, επιχειρήματα και στελέχη.

Και αυτό το κάνει από θέσεως ισχύος.

Τώρα που είναι φρέσκος στην εξουσία και έχει νωπή εντολή!

Ο Τσίπρας προσπάθησε κάτι παρόμοιο, αλλά από θέση αδυναμίας, όταν πια ήταν φανερό ότι έχανε τις εκλογές.

Για αυτό και απέτυχε!

O Μητσοτάκης μπορεί να επιλέγει ό,τι θεωρεί πως εξυπηρετεί καλύτερα τη στρατηγική του.

Ο Τσίπρας παρακαλούσε… προθύμους, που δεν είχαν άλλη επιλογή!

Αναμφίβολα, το πείραμα είναι ενδιαφέρον και το στοίχημα μεγάλο!

Βέβαια, τα πάντα θα κριθούν στο επίπεδο της αποτελεσματικής διακυβέρνησης!

Αν η Κυβέρνηση καταφέρει να κάνει τα αυτονόητα και εφαρμόσει την πολιτική της, με συνέπεια, τότε οι πιθανότητες είναι με το μέρος του Μητσοτάκη.

Είναι νωρίς ακόμα για συμπεράσματα. Θα περιμένουμε να δούμε πως θα αντιμετωπίσει και θα διαχειριστεί τα δύσκολα «ντέρμπυ» που έρχονται από το Φθινόπωρο…

Διαβάστε περισσότερα