Μήνα, μήνα φθάσαμε στην …Κίνα!

09:01 19/5/2013 - Πηγή: Antinews

Έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος από τις εκλογές της 6ης Μαΐου. Όλες οι μετρήσεις έδειχναν κατακερματισμό του πολιτικού σκηνικού, έως και δέκα κόμματα στη Βουλή. Πλουραλισμός, πολυχρωμία, όλα τα «λουλούδια» άνθισαν κοινοβουλευτικά πέρυσι την Άνοιξη.

Μάο και Γκέμπελς σε νέες βερσιόν, πλήρως προσαρμοσμένες στο νεοελληνικό πλαίσιο της κρίσης. Νοσταλγοί του εμφυλιοπολεμικού κλίματος,

πασόκοι της σοσιαλιστικής διεθνούς και του τριάθλου, εσχάτως ανεξαρτητοποιημένοι -από την ιδιωτεία τους- ιθαγενείς, οικολόγοι της βράσης και συμπολίτες της δράσης, δεν έβγαινε άκρη με τίποτα και με κανέναν.

Η ΝΔ του Σαμαρά έδειχνε ότι θα είναι πρώτο κόμμα, αλλά τόσο το ποσοστό, όσο και η διαφορά είχαν τη σημασία τους, σε επίπεδο όχι μόνο εντυπώσεων, αλλά κυρίως δυναμικής εν όψει των πιθανότατων επαναληπτικών εκλογών.

Το ποσοστό μπορεί να ξάφνιασε πολλούς, ακόμη και κομματικούς, ιδίως όσους είχαν πρόσβαση στον «κύριο 30%» (ήταν μπροστά ένα μήνα από τις εξελίξεις, όπως πάντα)…

Παρόλα αυτά, την 6η Μαΐου γράφτηκε η νέα σελίδα. Στις επαναληπτικές το κλίμα πολώθηκε σχετικά, το ΠΑΣΟΚ και η ΔημΑρ είχαν δεσμευτεί ότι θα υπάρξει Κυβέρνηση και όλα άρχισαν.

Ό,τι θέλει η Τρόικα!

Τέτοια ανυποληψία είχε να δει ελληνική Κυβέρνηση από τη Μέση Ανατολή! Ουδείς έδινε σημασία σε μια χώρα που έδειχνε πολλαπλώς την ανικανότητα της να διαχειρισθεί, τα προβλήματα της κι ήταν η πρώτη που είχε ζητήσει βοήθεια…

Ο μεγάλος στοχαστής είχε αφήσει βαθύ το σημάδι του στα πολιτικά πράγματα. Μονόδρομος η επιλογή να «τηρηθούν τα συμφωνηθέντα». Σφοδρές επικρίσεις, λεονταρισμοί, κοντόφθαλμες πολιτικές, πρόσκαιρα κέρδη. Το πόσο «κατενάτσιο» έχει παίξει η παρούσα Κυβέρνηση με την τρόικα, είναι κάτι που ελάχιστοι γνωρίζουν…

Φυγή προς τα μπρος!

Το σχέδιο εμπεριείχε ένα βασικό προαπαιτούμενο. Να αλλάξει η εικόνα της χώρας προς τα έξω. Να αλλάξουν τα στερεότυπα για τους Έλληνες, οι οποίοι δεν απολαμβάνουν το φρεντοτσίνο τους, αναμένοντας την ελεημοσύνη των ξένων, αλλά είναι ένας λαός περήφανος, έτοιμος να πληρώσει για τα λάθη των πολιτικών που εξέλεγε επί δεκαετίες και ταυτόχρονα να θέσει τις βάσεις για να ακμάσει, όσο ποτέ άλλοτε στη σύγχρονη ιστορία του!

Παρά τα «βαρίδια» στην Κυβέρνηση, τις «αρρυθμίες της τρικομμματικής», το κακό μακροοικονομικό περιβάλλον, τη χαώδη ύφεση και την πανούκλα της ανεργίας, ο Σαμαράς βγαίνει μπροστά και διαψεύδει όλες τις Κασσάνδρες που έβλεπαν πτώχευση κάθε 9η εκάστου μηνός, σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς.

Η χώρα στάθηκε όρθια και από τη στιγμή που αυτό συνέβη, ήταν νομοτελειακό το βάδισμα προς τα εμπρός!

Απουσία εναλλακτικής λύσης

Θα ήταν ψέμα αν λέγαμε ότι υπάρχει σοβαρή πολιτική εναλλακτική πρόταση. Αν ένα χρόνο μετά την στρατηγική ήττα του ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει ακόμη την μετεξέλιξη του σε κόμμα, από άθροισμα συνιστωσών που του εξασφάλιζαν το 3%, αντιλαμβάνεται κανείς και τη στιβαρότητα των κυβερνητικών του προτάσεων…

Επίσης επικρίνεται η «φάμπρικα των επιστρατεύσεων». Προφανώς δεν έπρεπε να ξεκινήσει. Αν δεν υπήρχε μετρό, δεν θα μπορούσαν να πάνε οι καθηγητές στη δουλειά τους. Με κλεισμένους δρόμους και χωρίς ακτοπλοΐα, ο δρόμος για τον ΣΥΡΙΖΑ θα άνοιγε διάπλατα…

Είναι ακραίο μέτρο η επιστράτευση αναμφίβολα. Ακραία είναι όμως και η κατάσταση της οικονομίας.

Ακραίο μέτρο εθεωρείτο και η απόλυση δημοσίου υπαλλήλου, αν αυτός προηγουμένως δεν είχε σκοτώσει και τεμαχίσει τον προϊστάμενο του.

Αδιανόητη υπήρξε και η φυλάκιση πολιτικών. Όλα αυτά όμως δεν ισχύουν πια.

Πάμε καλά, αλλά…

Θα είμαστε οι τελευταίοι που θα πουν πως κερδίσαμε το στοίχημα της ανάκαμψης αμετάκλητα. Δεν μπορούμε όμως να παραγνωρίσουμε τα τεράστια βήματα που έχουν συντελεστεί.

Η Bild και ο παγκόσμιος τύπος δεν έγιναν ξαφνικά φιλελληνικές φυλλάδες. Κατανοούν όμως, ότι η Ελλάδα δεν είναι πια «παιδική χαρά», με κουβαδάκια, μπρατσάκια και ποδηλατάκια, βλέπουν ότι είναι μια “κανονική” χώρα , που προσπαθεί να κλείσει τις πληγές της.

Δεν γνωρίζουμε αν τελικά θα λάβει σάρκα και οστά το περίφημο “Greek success story”.

Αυτό που σίγουρα υπάρχει είναι μια ιστορία διαρκούς προσπάθειας, συνεχούς μάχης με τα κακώς κείμενα και με όλους όσους θέλουν τη χώρα «σοσιαλιστική μπανανία», ούτως ώστε να είναι στα μέτρα τους για να τη διοικήσουν.

Προς το παρόν αυτό που βλέπουμε είναι ότι, μήνα-μήνα φθάσαμε στην Κίνα…

Μικρός Οδυσσέας