Μόνο με «κουρέματα» θα σωθεί η Ευρωζώνη

11:42 25/1/2012 - Πηγή: Antinews

Υπάρχουν δυο κύριες σχολές σκέψης όσον αφορά στο τι μέλλει γενέσθαι με το μέλλον της κρίσης χρέους της ευρωζώνης.

Κάποιοι καλά πληροφορημένοι πιστεύουν πως όλα θα πάνε καλά, και χωρίς πολλές οικονομικές απώλειες.

Άλλοι, εξίσου καλά πληροφορημένοι, πιστεύουν πως η ευρωζώνη θα διαλυθεί με έναν παταγώδη τρόπο.

Κανένας δεν πιστεύει σε μια μέση οδό.

Οι δυο σχολές συμφωνούν ότι όλα θα κριθούν από την Ιταλία και την ΕΚΤ.

Οι αισιόδοξοι ισχυρίζονται ότι ο Mario Monti θα σώσει την κατάσταση. Και όχι μόνο θα πετύχει σημαντικά μέτρα λιτότητας στη χώρα του, αλλά θα πείσει και την Γερμανία να πάψει να ζητάει περαιτέρω περικοπές. Η γνώμη της Γερμανίας μετράει πολύ, επειδή επηρεάζει άμεσα την ΕΚΤ.

Αν ζούσαμε σε εποχές μη διάσωσης, όπως επί του χρυσού κανόνα,  πριν από το 1914, τότε η Ιταλία δεν θα είχε καμιά ελπίδα. Οι αγορές αποφάσισαν πως η χώρα έχει πολύ χρέος και λίγη ανάπτυξη. Όσο αυτά τα δυο επιδεινώνονται, και τα επιτόκια αυξάνονται, γίνεται πολύ πιο δύσκολο για τους Ιταλούς να εκδίδουν νέο χρέος, αλλά και να αποπληρώνουν το παλιό. Τα επίπεδα κρατικού χρέους γίνονται εκρηκτικά.

Ο σημερινός κόσμος όμως δεν ζει στον κανόνα του χρυσού, επειδή οι κεντρικές τράπεζες μπορούν να προσφέρουν πίστωση, και να δημιουργούν χρήμα. Ο μόνος περιορισμός που έχουν είναι η αξιοπιστία τους, ή το επίπεδο εμπιστοσύνης του χρηματοπιστωτικού συστήματος απέναντι στους πολιτικούς, προκειμένου να κρατιέται υπό έλεγχο ο πληθωρισμός.

Σύμφωνα με την ορολογία της εποχής, η ΕΚΤ κρατάει ένα μεγάλο μπαζούκα. Μπορεί εύκολα να προσφέρει φτηνή πίστωση στην Ιταλία, και σε άλλα χρεωμένα κράτη. Η λογική είναι, πως αν η Ιταλία δεν χρειάζεται να δανείζεται από τις ιδιωτικές αγορές για μερικά χρόνια, τότε μπορεί να επανέλθει η ανάκαμψη. Μπορεί επίσης να αλλάξει η διακυβέρνηση της ευρωζώνης, με ακόμη περισσότερη δημοσιονομική ενοποίηση. Τέλος, η Γερμανία μπορεί κι αυτή να προσφέρει κάποια δημοσιονομικά κίνητρα.

Οι Fred Bergsten, και Jakob Kirkegaard του ινστιτούτου Peterson δημοσίευσαν μια εργασία, με τίτλο The Coming Resolution of the European Crisis, στην οποία υποστηρίζουν το παραπάνω σενάριο. Αναφέρουν τον υπέρμαχο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης Jean Monnet, που είχε πει ότι η Ευρώπη θα σφυρηλατηθεί μέσα από τις κρίσεις, και θα αποτελεί το σύνολο των λύσεων αυτών των κρίσεων.

Οι πολιτικοί, λένε οι Bergsten και Kirkegaard, θα σταθούν στο ύψος τους.

Εγώ όμως αμφιβάλλω. Μαζί με τον Peter Boone, κάναμε μια δική μας εργασία, με τίτλο The European Crisis Deepens, στην οποία εξετάζουμε διάφορα σενάρια, καταλήγοντας στο ότι η κρίση θα έχει άσχημο τέλος.

Αν επρόκειτο απλά για ένα σύστημα ισοτιμιών, στα πρόθυρα της κατάρρευσης, δεν θα νοιαζόμαστε και πολύ. Η ιστορία είναι γεμάτη από τέτοιες περιπτώσεις. Μάλιστα, κάποιος κυνικός θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι όλες οι προσπάθειες επιδιόρθωσης των ισοτιμιών, είτε με το δολάριο, είτε με τον χρυσό, είτε με οποιοδήποτε άλλο νόμισμα, στο τέλος απέτυχαν.

Ας θυμηθούμε το μεταπολεμικό σύστ