Να παραιτηθεί πιέζει τον Μάλικι η Ουάσινγκτον

21:00 23/6/2014 - Πηγή: Antinews

Μερικές φορές η γλώσσα του σώματος και το πρωτόκολλο ιδιαίτερα στο πλαίσιο της διπλωματίας είναι πολύ αποκαλυπτικότερο για το τι πραγματικά συμβαίνει από αυτά που διατυπώνονται με λέξεις. Ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι και ο Ιρακινός πρωθυπουργός Νούρι αλ Μάλικι κάθισαν σχεδόν αμίλητοι σε δύο πολυθρόνες ο ένας δίπλα στον άλλο, όσο οι φωτογράφοι έπαιρναν τις καθιερωμένες φωτογραφίες. Ο Κέρι μάλιστα προτίμησε να ρωτήσει έναν άλλο παριστάμενο Ιρακινό αξιωματούχο για την υγεία του. Στη συνέχεια, κεκλεισμένων των θυρών συνομίλησαν για λίγο λιγότερο από δύο ώρες, και μετά

ο Κέρι, συνοδευόμενος από τον Ιρακινό υπουργό Εξωτερικών, Χοσιάρ Ζεμπάρι, (Κούρδο) επέστρεψε στο αυτοκίνητό του για να αποχωρήσει από τη Βαγδάτη.

Η εικόνα αυτή, προφανώς, δεν προϊδεάζει για κάποια «θερμή» και «εγκάρδια» συνάντηση. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι όλες οι τελευταίες συναντήσεις του αλ Μάλικι με Αμερικανούς είναι ιδιαίτερα τεταμένες. Αν και δεν έγιναν επίσημες ανακοινώσεις, διπλωματικές διαρροές επιβεβαίωσαν το αναμενόμενο: ο Κέρι άσκησε έντονες πιέσεις, «με διπλωματική πάντα γλώσσα», στον Μάλικι ζητώντας του ουσιαστικά να αφήσει την εξουσία και ν’ αναλάβει κάποιος άλλος ο οποίος θα καταφέρει να συγκροτήσει κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» και να καταλαγιάσει την οργή της σουνιτικής μειοψηφίας που νιώθει περιθωριοποιημένη και προσβεβλημένη, με αποτέλεσμα να λειτουργεί ως πρόσφορο έδαφος για την εδραίωση και την προέλαση των εξτρεμιστών ισλαμιστών της οργάνωσης «Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στο Λεβάντε».

Η Ουάσινγκτον έχει επανειλημμένως εκφράσει τη δυσφορία της από τις κινήσεις και τις επιλογές του σιίτη Μάλικι οι οποίες κατάφεραν τελικά να εντείνουν ολοένα περισσότερο τη σουνιτική οργή παρά το ο,τιδήποτε άλλο. Με την άποψη αυτή συμφωνεί και το τμήμα εκείνο των σουνιτικών πολιτικών δυνάμεων που δεν επιθυμούν να υπαχθούν στους ακραίους ισλαμιστές ομόδοξούς τους αλλά και σημαντικό τμήμα των σιιτικών πολιτικών δυνάμεων αλλά και της σιιτικής πληθυσμιακής πλειοψηφίας. Εντούτοις, οι περισσότεροι εξ αυτών δεν «βλέπουν» με καλό μάτι, ούτε την παρέμβαση των ΗΠΑ για τον απλούστατο λόγο ότι οι «εναλλαγές» στον ποιόν στηρίζει η αμερικανική εξωτερική πολιτική (πχ επί πολύ καιρό το «Ισλαμικό Κράτος» στηριζόταν εμμέσως, όπως και όλες οι ισλαμιστικές οργανώσεις στη Συρία απέναντι στο καθεστώς Άσαντ) ανάλογα με τα συμφέροντά της σε συνδυασμό με την καταστροφή που προκάλεσε και άφησε πίσω της στο Ιράκ από κάθε άποψη με την εισβολή και κατοχή του 2003, δεν αφήνει πολλά περιθώρια εμπιστοσύνης.

Την ίδια ώρα, βέβαια, οι, εξαιρετικά εκπαιδευμένοι μαχητές, του «Ισλαμικού Κράτους» προελαύνουν με αποτέλεσμα πλέον ουσιαστικά η Βαγδάτη να μην ελέγχει κανένα απολύτως μεθοριακό πέρασμα στα δυτικά της σύνορα, δηλαδή στα σύνορα με τη Συρία και την Ιορδανία. Το ένα μεθοριακό πέρασμα στο βορρά, στο ύψος των αυτόνομων κουρδικών εδαφών, το ελέγχουν οι Κούρδοι μαχητές πεσμέργκα μετά την υποχώρηση του ιρακινού στρατού απέναντι στην ισλαμιστική επέλαση προ ημερών. Σουνιτικές φυλές φαίνεται ότι ελέγχουν το τρίτο μεθοριακό πέρασμα, στην έρημο, με την Ιορδανία, στο Τουραϊμπίλ, οι οποίες υποστηρίζουν ότι διαπραγματεύονται με το «Ισλαμικό Κράτος» να το παραδώσουν αλλά να διασφαλιστούν οι ζωές των Ιρακινών μεθοριακών φυλάκων που βρίσκονται εκεί. Όσο για το δεύτερο πέρασμα προς τη Συρία, στο αλ Κάιμ, ελέγχεται από τους ισλαμιστές ήδη από το Σάββατο.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η κυβέρνηση της Βαγδάτης δεν ελέγχει όλη τη δυτική συνοριακή της γραμμής, μήκους 800 χιλιομέτρων, από την οποία περνούν μερικοί από τους σημαντικότερους εμπορικούς διαύλους όλης της περιοχής της Μέσης Ανατολής. Επίσης, πρακτικά σημαίνει ότι το «Ισλαμικό Κράτος» βρίσκεται ακόμη πιο κοντά στο στόχο του για επανασύσταση του «Χαλιφάτου» στο οποίο περιλαμβάνονται ιρακινά και συριακά εδάφη αλλά και λιβανικά.

Πηγές: bbc, reuters, al Jazeera, al Arabiya, al akhbar

Μάρκο Πόλο

Διαβάστε περισσότερα