Να ξαναφτιάξει την «γαλλική πίσω αυλή» στην Αφρική επιμένει ο Ολλάντ

20:39 28/2/2014 - Πηγή: Antinews

«Τι ήρθατε να κάνετε κ. Ολλάντ; Ήδη είμαστε νεκροί». Έτσι υποδέχτηκαν κάτοικοι στο Μπανγκούι, την πρωτεύουσα της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας, τον Γάλλο πρόεδρο που βρέθηκε εκεί την Παρασκευή. Ο Ολλάντ συναντήθηκε με την προσωρινή πρόεδρο Κατρίν Σάμπα Πάντζα, τοπικούς θρησκευτικούς ηγέτες και την ηγεσία των γαλλικών στρατευμάτων που βρίσκονται εκεί. Πρόκειται για τη δεύτερη επίσκεψή του στη χώρα όπου από το Δεκέμβριο έχει αναπτυχθεί γαλλικός στρατός με επίσημο στόχο την αντιμετώπιση της θρησκευτικής

έντασης που έχει εξελιχθεί σε τρομακτικό αιματοκύλισμα. Προηγήθηκε στις αρχές της εβδομάδας, η απόφαση της γαλλικής βουλής να παρατείνει τη διάρκεια της γαλλικής επιχείρησης που φέρει την ονομασία Sangaris και πέραν του Απριλίου εν μέσω σφοδρών επικρίσεων της αντιπολίτευσης για αναποτελεσματικότητα και λανθασμένες εκτιμήσεις.

Ήδη, έχουν καταφτάσει στη χώρα άλλοι 400 Γάλλοι στρατιώτες, ανεβάζοντας το συνολικό τους αριθμό σε 2.000, που συνεργάζονται με 6.000 άνδρες της ειρηνευτικής δύναμης που έχει στείλει η Αφρικανική Ένωση. Στις Βρυξέλλες συζητιέται η αποστολή 1.000 ανδρών της ευρωπαϊκής κοινής στρατιωτικής δύναμης, ενώ κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Ουάσινγκτον ο Γάλλος πρόεδρος ζήτησε από τον Ομπάμα να εξετάσει επίσης το ενδεχόμενο αποστολής στρατευμάτων, πέραν της λογιστικής και επιμελητειακής βοήθειας που ο αμερικανικός στρατός, ήδη, παρέχει.

Η επίσημη αιτιολογία της επέμβασης στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία το Δεκέμβριο, για την οποία η γαλλική διπλωματία φρόντισε να εξασφαλίσει σχετική απόφαση του ΟΗΕ όπως έκανε και στην περίπτωση της επέμβασης στο Μάλι, ήταν η αντιμετώπιση της ανεξέλεγκτης βίας (λεηλασίες, βιασμοί, μαζικές δολοφονίες) στην οποία είχαν επιδοθεί τα ένοπλα μέλη της ισλαμικής συμμαχίας Seleka, που είχαν ανατρέψει, τον περασμένο Μάρτιο, τον τελευταίο πρόεδρο της χώρας, Φρανσουά Μποζιζέ. Η αντίδραση απέναντι στον Μποζιζέ, που υπήρξε ο τελευταίος επικεφαλής μιας σειράς βαθιά διεφθαρμένων, αυταρχικών και καταπιεστικών καθεστώτων, που κυριάρχησαν στη χώρα από την ανεξαρτησία της από τη Γαλλία το 1960 μέχρι σήμερα, είχε, αρχικώς, άκρως λογικά και δικαιολογημένα κοινωνικά και οικονομικά αίτια.

Γρήγορα, όμως, έλαβε και θρησκευτικά χαρακτηριστικά, λόγω και της κυριαρχίας, σε σημαντικό βαθμό, των χριστιανών στα κυβερνητικά κλιμάκια όλων αυτών των καθεστώτων. Αν και οι ντόπιοι υπολογισμοί ανεβάζουν στο 80% το ποσοστό των χριστιανών στη χώρα, και στο 15% των μουσουλμάνων, τα τελευταία στοιχεία από τη CIA αναφέρουν 50% χριστιανούς, 15% μουσουλμάνους και το υπόλοιπο ποσοστό να πιστεύει σε τοπικές παραδοσιακές θρησκείες.

Η γαλλική επέμβαση έδωσε τέλος στο αιματοκύλισμα που προκαλούσαν οι ένοπλοι Seleka και έδωσε το έναυσμα για να αρχίσει μια άλλη σφαγή: αυτή των μουσουλμάνων από χριστιανικές παραστρατιωτικές ομάδες με την επωνυμία anti-balaka (που στην τοπική διάλεκτο σημαίνει ενάντια στις ματσέτες, που κρατούσαν οι ένοπλες μουσουλμανικές ομάδες). Η παρουσία των Γάλλων στρατιωτών και αυτών της Αφρικανικής Ένωσης, μέχρι στιγμής, μοιάζει ανίκανη να σταματήσει το λουτρό αίματος και ο ΟΗΕ, μόλις πριν από λίγες μέρες, μίλησε για εθνοκάθαρση κατά των μουσουλμάνων, η πλειοψηφία των οποίων δεν είχαν σχέση με τις ένοπλες ομάδες των ομόθρησκών τους Seleka. Προσπαθώντας να «βελτιώσει» τη γενική εικόνα ο επικεφαλής των γαλλικών στρατευμάτων στρατηγός Φραντσίσκο Σοριάνο, έκανε λόγο για «έντονη πίεση» προς τους μουσουλμάνους χωρίς, όμως, να διαψεύσει ότι εκατοντάδες από αυτούς πλέον αναζητούν καταφύγιο για να σωθούν στις χριστιανικές εκκλησίες.

Προσπάθεια εδραίωσης «ειδικής σχέσης» με το Παρίσι

Η «προθυμία» και η «ετοιμότητα» που η γαλλική ηγεσία επιδεικνύει ως προς την «στήριξη» δια στρατιωτικών επεμβάσεων σε αφρικανικές χώρες που υπήρξαν, μέχρι σχετικά πρόσφατα, γαλλικές αποικίες έχει πυροδοτήσει σειρά σχολίων από αναλυτές που εκτιμούν ότι το Παρίσι μοιάζει να «επαναφέρει» στο προσκήνιο ολοένα περισσότερο μια λογική που λίγο απέχει από την αποικιοκρατική προσέγγιση που είχε αντιμετωπίζοντας πολλές αφρικανικές χώρες σαν «την πίσω αυλή του». Η «ιδιαίτερη» σχέση με τις πρώην αποικίες δεν άλλαξε ούτε μετά την ανεξαρτητοποίησή τους αλλά δέχτηκε πολλές πιέσεις, κατά τη δεκαετία του ’90, όταν τότε οι ΗΠΑ, υπό τον Μπιλ Κλίντον, αποπειράθηκαν τη δική τους διείσδυση στην ταλανισμένη, πλην εξαιρετικά πλούσια και πρόσφορη προς εκμετάλλευση, γαλλική ήπειρο.

Σήμερα, η γαλλική ηγεσία φαίνεται να προσπαθεί, εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και παράλληλης εξέλιξης πολλαπλών μετώπων αντιπαράθεσης παγκοσμίως, να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία για να κάνει δυναμική επαναφορά στις πρώην αφρικανικές αποικίες και να κερδίσει το χαμένο (οικονομικό) έδαφος, με οποιοδήποτε κόστος, φυσικά, για τους ντόπιους. Η σπαρασσόμενη Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, πχ, αν και σήμερα θεωρείται από τις φτωχότερες χώρες στον κόσμο, είναι, αντικειμενικά, ιδιαίτερα πλούσια καθώς διαθέτει πλούσιο υπέδαφος σε ουράνιο, πετρέλαιο, χρυσό, διαμάντια, ενώ η ύπαρξη δύο μεγάλων ποταμών την καθιστά μια χώρα με πολλές αγροτικές προοπτικές αλλά και με δυνατότητα παραγωγής υδροηλεκτρικής ενέργειας.

Και η Νιγηρία στα γαλλικά σχέδια

Και φαίνεται ότι η «αφρικανική φόρα» του Ολλάντ δεν σταματά στις πρώην γαλλικές αποικίες. Πριν το Μπανγκούι, μετέβη στην Νιγηρία (πρώην βρετανική αποικία) όπου συναντήθηκε με τον ομόλογό του Γκούντλακ Τζόναθαν, συμμετείχε σε διάσκεψη για την ειρήνη, την ασφάλεια και τη συνεργασία που πραγματοποιείται στη χώρα αλλά και στις εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια από την ένωση της χώρας υπό τη βρετανική αποικιοκρατία. Ήταν ο μόνος δυτικός ηγέτης που συμμετείχε στην εκδήλωση.

Στις παρεμβάσεις του έσπευσε ν’ ανταποκριθεί στην έκκληση για βοήθεια που απηύθυνε προς τις γείτονες χώρες αλλά και τη Δύση ο Νιγηριανός υπουργός Πληροφοριών για την αντιμετώπιση των ακραίων ισλαμιστών της οργάνωσης «Μπόκο Χάραμ» που τρομοκρατούν περιοχές της χώρας δολοφονώντας όποιον θεωρούν «μολυσμένο από τη δυτική εκπαίδευση» (τελευταίο συμβάν η πυρπόληση οικοτροφείου με αποτέλεσμα 43 νεκρούς μαθητές). Και προφανώς διόλου τυχαία συνοδευόταν από 25 διευθυντές μεγάλων γαλλικών επιχειρήσεων προκειμένου να τεθούν ήδη τα θεμέλια στενότερων οικονομικών και εμπορικών σχέσεων με το ταχύτερα αναπτυσσόμενο αφρικανικό κράτος, που εκτιμάται ότι σύντομα θα ξεπεράσει σε ΑΕΠ την Νότια Αφρική.

Μάρκο Πόλο

Διαβάστε περισσότερα