Ο Αμερικής Ελπιδοφόρος

15:21 28/9/2021 - Πηγή: Antinews

Η Αρχιεπισκοπή Βορείου και Νοτίου Αμερικής, είναι το πετράδι του στέμματος του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Τόσο από πλευράς πιστών, δίνει βάθος και νόημα στο ποίμνιο του Φάρου της Ορθοδοξίας, όσο και από πλευράς επιρροής, δίνει παρέμβαση ουσίας στον Πατριάρχη. Οι πιστοί του αποτελούν οργανικό τμήμα του εκλογικού σώματος που εκλέγει τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως και όλους τους εκπροσώπους των Αμερικανικών Πολιτειακών οργάνων. Οι παραινέσεις και η ατζέντα που διαμορφώνει δεν καταλήγουν έμμεσα ή με τη συνδρομή μεσολαβητών άλλων χωρών στα Αμερικανικά κέντρα λήψης αποφάσεων, αλλά αποτελούν

αντικείμενο των διμερών επαφών του Αρχιεπισκόπου. Καθιστά με λίγα λόγια, σε σχέση διαρκείας, θεσμικό συνομιλητή τον Αρχιεπίσκοπο με κάθε βαθμίδα, περιλαμβανομένης και της κορυφής της, τής πυραμίδας εξουσίας των ΗΠΑ. Μεταξύ δε των πιστών του, που έχουν την Εκκλησία και την Αρχιεπισκοπή ως σημείο αναφοράς για τη διασφάλιση της πολιτιστικής ταυτότητας και των δεσμών συνοχής της οικογένειας ενός εκάστου, είναι και ισχυροί παράγοντες της Οικονομικής και Κοινωνικής ζωής της Υπερδύναμης.

Η εκλογή του Ελπιδοφόρου στη θέση του Αρχιεπισκόπου προκάλεσε αισθήματα ταυτόσημα με το όνομά του. Συγχρόνως ενίσχυσε την αυτοπεποίθηση της Ομογένειας, αλλά και του Ελληνισμού για τις προοπτικές που διανοίγονται στην πολύτιμη συνεισφορά της Αρχιεπισκοπής. Ο Ελπιδοφόρος, κατά το σύνολο των μαρτυριών, αλλά και τα επιτεύγματα της μέχρι σήμερα πορείας του και του βιογραφικού του, διαθέτει όλα τα ποιοτικά στοιχεία γνώσεων, δυναμισμού, προσωπικότητας αλλά και ηλικίας για να προσφέρει στον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία και να κεφαλαιοποιήσει στο μέγιστο βαθμό τις δυνατότητες, που ο θεσμικός του ρόλος και θέση συνεπάγονται.

Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι έχει το αλάθητο. Ούτε φυσικά και οιαδήποτε ασυλία στο μέτρο που με πράξεις ή παραλείψεις, μπορεί να υπονομεύσει τις σχέσεις του με το Ποίμνιο και την αποτελεσματικότητά του στη διαφύλαξη εθνικών επιδιώξεων και διακυβευμάτων της Ορθοδοξίας. Η συμμετοχή του στην εκδήλωση, για το λεγόμενο ‘σπίτι της Τουρκίας’ στη Νέα Υόρκη, ήταν λανθασμένη. Ευθύς εξ αρχής ήταν πρόδηλο ότι αφορούσε μια προπαγανδιστική ενέργεια των Τούρκων. Η συμμετοχή εξάλλου του Τατάρ, το επιβεβαιώνει, όπως και τη συντονισμένη προσπάθεια της Τουρκίας να δημιουργήσει παραπειστικά δεδομένα, αλλά και νέα τετελεσμένα. Επιπρόσθετα εξωράιζε το Τουρκικό προφίλ κανονικότητας, τη στιγμή που πόρρω αυτό απέχει από τον σεβασμό των δικαιωμάτων των μειονοτήτων και των θρησκευτικών ελευθεριών. Πρώτο θύμα το ίδιο το Οικουμενικό Πατριαρχείο και η Σχολή της Χάλκης, που οι Τούρκοι εξακολουθούν αυθαίρετα να κρατούν κλειστή. Είναι αν μη τι άλλο αντιφατικό να νομιμοποιούνται οι παραβατικές πρακτικές από τα ίδια τα θύματά τους.

Κανείς δεν αμφισβητεί την ανάγκη προάσπισης της οικουμενικότητας του Πατριαρχείου. Που δεν μπορεί να αποτελεί διμερές ζήτημα. Κανείς όμως επίσης δεν μπορεί να παραγνωρίσει, πως είναι βασική προτεραιότητα να μην αποξενωθεί το Πατριαρχείο από το ποίμνιό του. Η συμμετοχή σε Τουρκικά πανηγύρια δε συμβάλει στην κατεύθυνση αυτή. Πολύ περισσότερο μάλιστα που δεν πρέπει να οδηγηθούμε στο άλλο άκρο. Να θεωρήσουμε δηλαδή το Πατριαρχείο και τον Πατριάρχη θεσμό της Τουρκίας. Θα ήταν κολοσσιαίο λάθος, που θα έριχνε νερό στο μύλο των επιδιώξεων του Ρωσικού Πατριαρχείου. Και θα παρουσιάζει τη διεκδίκηση των πρωτείων στην Ορθοδοξία, ως ζήτημα αντιπαράθεσης μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας! Δε χρειάζεται ιδιαίτερη φαντασία για να αντιληφθεί κανείς τις αντιδράσεις και τις επιλογές των Ορθοδόξων σε μια τέτοια εξέλιξη. Η προπαγάνδα εξάλλου του Ρωσικού Πατριαρχείου έχει ενταθεί επ’ αφορμή και της αναγνώρισης του αυτοκεφάλου της Ουκρανικής εκκλησίας, ιδιαίτερα το τελευταίο χρονικό διάστημα. Μόλις τον Ιούνιο αμφισβήτησε την αρμοδιότητα του Οικουμενικού Πατριάρχη να συνεχίσει τον διάλογο με το Βατικανό, στην κατεύθυνση της ένωσης των Εκκλησιών. Σε μια τέτοια σύνθετη αμφισβήτηση δεν έχουμε το περιθώριο να διευκολύνουμε την υπονόμευση του Οικουμενικού Πατριάρχη. Ο Ελπιδοφόρος έχει την ποιότητα και τα προσόντα να συνδράμει καίρια την επιδίωξη των στόχων της Οικουμενικής Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού. Η συνέχεια δεν μπορεί παρά να είναι γεμάτη από ελπίδα.

Διαβάστε περισσότερα