Ο Μπερνάρ-Ανρί Λεβί υπερασπίζεται τον Στρος Καν

07:31 28/2/2013 - Πηγή: Antinews

Ο Μπερνάρ-Ανρί Λεβί γράφει γιατί ένα λάγνο νέο βιβλίο της πρώην ερωμένης του Ντομινίκ Στρος-Καν, Μαρσέλα Ιακούμπ, είναι πάρα πολύ σκληρό για τον έκπτωτο επικεφαλής του ΔΝΤ.

Δεν μου αρέσει όταν συγκρίνουν ένα άτομο με ένα γουρούνι. Μπορείτε να λέτε ό,τι θέλετε, να ισχυρίζεστε ότι δεν είναι μια προσβολή αλλά ένα αφιέρωμα, διατηρώντας την αίσθηση, όπως και η συγγραφέας αυτού του βιβλίου, ότι το καλύτερο κομμάτι ενός ανθρώπου είναι ο αδάμαστος χοίρος που κοιμάται μέσα του, αλλά τα λόγια είναι λόγια, είναι

ζωντανά, έχουν μια ιστορία και η συγκεκριμένη λέξη έχει κακοποιηθεί πολύ συχνά από πάρα πολλά καθάρματα (όπως ο τίτλος New York Post, «The Pig», την οποία έχει δει όλος ο κόσμος), ώστε να μπορέσει να επαναχρησιμοποιηθεί τόσο επιπόλαια.

Δεν μου αρέσει να βλέπω να χτυπούν έναν άνθρωπο όταν έχει πέσει κάτω. Δεν μου αρέσει όταν παίρνουν στα χέρια τους κάποιον που έχει ήδη καταστραφεί, γελοιοποιηθεί και περιφρονηθεί από έναν μεγάλο αριθμό συγχρόνων του σε όλο τον κόσμο, κάποιον που είναι αδύναμος, ανυπεράσπιστος, και στη συνέχεια να τον αποτελειώνουν.

Ανυπεράσπιστος. Αυτή είναι μια σημαντική λέξη. Όλοι ήξεραν (ιδίως οι υπεύθυνοι για αυτή τη μηχανορραφία) ότι ένας άνθρωπος αντιμετωπίζεται έτσι, κάποιος που έχει βυθιστεί όσο πιο χαμηλά γίνεται, ένας άνθρωπος που ωθείται σε ένα λούκι που, στην προκειμένη περίπτωση, δεν είναι καν δικό του, δεν θα έχει τρόπος για να αντεπιτεθεί και θα πρέπει να φαίνεται όχι μόνο σα γουρούνι, αλλά σαν ποντίκι, κάτι το οποίο η συγγραφέας ισχυρίζεται επίσης ότι είναι. Αν παραμένει σιωπηλός μπροστά στη λεκτική επίθεση, αυτή η σιωπή θα εκληφθεί ως συναίνεση, αποδεικνύοντας έτσι το τερατούργημά του. Αν διαμαρτυρηθεί, αν αγωνισθεί, ποια θα είναι η αντίδραση; Αν φωνάξει ή έστω μουρμουρίσει, παρά την «έλλειψη κουλτούρας» που η συγγραφέας του καταλογίζει, καθώς δεν προχωράς στη ζωή όπως σε ένα μπαρ, αν ο ίδιος δεν δείξει ότι ούτε στον χειρότερο εγκληματία δεν αξίζει να φέρονται έτσι, τότε τι; Χα! Η πανοπλία του τέρατος ραγίζει. Έτσι, ίσως να ήταν λίγο ανθρώπινος τελικά. Και το βιβλίο θα πουλήσει ακόμα περισσότερο! Ενώ η θηλιά σφίγγει λίγο περισσότερο γύρω από το λαιμό του χοίρου. Εν τω μεταξύ, ο όχλος είναι ευτυχής, διότι δεν έχει τίποτα να χάσει. Κερδίζει ό,τι κι αν συμβεί. Ούτε αυτό μου αρέσει.

Δεν μου αρέσει το δεδικασμένο που ορίστηκε, όταν από έναν άνδρα, όσο δημόσιο πρόσωπο και είναι, έχει αφαιρεθεί το τελευταίο ίχνος της ιδιωτικής ζωής του, του έχουν κλέψει ό,τι λίγο του έχει απομείνει από την ιδιωτική του ζωή και στη συνέχεια τον πέταξαν στα σκυλιά προς το συμφέρον της εμπορικής επιτυχίας -και ότι ο καθένας το θεωρεί αυτό φυσιολογικό. Περιμέναμε να ανακοινωθεί το βιβλίο του Dodo la Saumure, ιδιοκτήτη μπορδέλων, που έγινε γνωστός από την υπόθεση Carlton, αλλά η Μαρσέλα Ιακούμπ τον πρόλαβε στα ράφια. Κρίμα.

Δεν μου αρέσει να βλέπω έναν άνθρωπο να τον χτυπούν όταν έχει πέσει κάτω. Δεν μου αρέσει αυτή η ηδονοβλεψία στην οποία καλούμαστε να συμμετέχουμε, αυτό το συλλογικό λιντσάρισμα, αυτός ο «πειραματικός» βιασμός στον οποίο είναι συνένοχοι μεγάλες εφημερίδες και περιοδικά και κατά πάσα πιθανότητα θα συνεχίσουν. Δεν μου αρέσει ότι αισθάνθηκα υποχρεωμένος να γράψω αυτό το άρθρο. Δεν μου αρέσει να ακούω προσεκτικά και κυνικά εντελώς ανειλικρινής παρατηρήσεις του είδους: «Ποιος λέει ότι το γουρούνι στο βιβλίο είναι πραγματικά ο DSK. Είδατε κανένα όνομα; Δεν φροντίσαμε να το διαγράψουμε; Δεν είμαστε έξυπνοι;»

Με άλλα λόγια, δεν μου αρέσει ο μικροαστικός υπολογισμός που έχει προστεθεί στη μεγάλη φαυλότητα, ή ότι, ακόμη και αν ο χοίρος της Ιακούμπ περιγράφεται ξεκάθαρα ως μια πολιτική προσωπικότητα του οποίου η διαδρομή προς τη γαλλική προεδρία εμποδίστηκε μόνο από ένα περιστατικό στο Sofitel και την επακόλουθη σύλληψη στο αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης, όλοι-συμπεριλαμβανομένων των δικαστών που θα εκδικάσουν την υπόθεση του χοίρου- περνιούνται για ηλίθιοι που θα καταπιούν την αποποίηση ευθυνών για οποιαδήποτε ομοιότητα με οποιοδήποτε πραγματικό πρόσωπο που ζει ή δε ζει και ούτω καθεξής. Σίγουρα.

Δεν μου αρέσει η κλοτσιά που δίνουν στην «πάρα πολύ πλούσια» και «φιλόδοξη» γυναίκα, που, εξαιτίας του γεγονότος ότι σχεδίαζε να γίνει η σύζυγος του προέδρου, υποτίθεται ότι είναι η πραγματικά ένοχη, η υπεύθυνη για τα πάντα -μια ηλίθια εικόνα και, για όποιον γνωρίζει ή έχει παρατηρήσει την εν λόγω γυναίκα, μια άσεμνη κατηγορία.

thedailybeast