Ο εμβολιασμός του Σημίτη και το «εμβόλιο του σημιτισμού»

16:09 5/3/2021 - Πηγή: Antinews

«Ο Κώστας Σημίτης είναι ο καλύτερος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης!»

Άρα πάνω και από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή που αποκατέστησε την Δημοκρατία το 1974 και άσκησε την πρωθυπουργία μέχρι το 1980.

Αυτό αναφέρει σήμερα (05/03) στο κύριο άρθρο της η πλέον ταυτισμένη με τον σημερινό πρωθυπουργό εφημερίδα.

Προηγήθηκε χθες η φωτογράφηση του Κώστα Σημίτη στον «Ευαγγελισμό» από ημί-επίσημο κυβερνητικό ιστολόγιο.

Δήθεν τυχαία να περιμένει ο Κώστας Σημίτης

τον εμβολιασμό «ανώνυμος μεταξύ ανωνύμων σε αντίθεση με άλλους πολιτικούς που έσπευσαν (εμβολιαζόμενοι) να φωτογραφηθούν επιδεικτικά» (κατά το ημί-επίσημο κυβερνητικό ιστολόγιο).

Βέβαια (για τους γνωρίζοντες από φωτορεπορτάζ) δεν πρόκειται για καμία φωτογραφία … paparazzi, αλλά για στημένη φωτογράφηση.

Το ότι δεν έγινε «επιδεικτικά», αλλά «διακριτικά» μπορεί από πολιτική άποψη, να είναι και πιο κατακριτέο, αφού υποδηλώνει πολιτική υποκρισία.

Άσε που ο Κώστας Σημίτης δεν τα πήγαινε ποτέ καλά με τις φωτογραφήσεις.

Η συνέχεια είναι ακόμη πιο ενδιαφέρουσα.

Κατά το ημί-επίσημο κυβερνητικό ιστολόγιο ο Κώστας Σημίτης «δίδαξε ήθος», κατά την ταυτισμένη με τον σημερινό πρωθυπουργό εφημερίδα «δίδαξε αρχές» και κατά την εφημερίδα-ναυαρχίδα της κεντροδεξιάς (μπήκε και αυτή στον χορό) «έδωσε το παράδειγμα» (πρωτοσέλιδο «χτύπημα»).

Αλλά η επιτομή αυτής της πολιτικής έξαρσης του «σημιτισμού» είναι ο πρωτοσέλιδος τίτλος εφημερίδας η οποία ακόμη και όταν δεν έχει διασταυρωμένη πληροφόρηση γνωρίζει καλά να ερμηνεύει γεγονότα, να εξάγει πολιτικά συμπεράσματα και ενίοτε να επιβεβαιώνεται (αν όχι άμεσα, μεσοπρόθεσμα) από τα γεγονότα.

Ο τίτλος προαναγγέλλει την υπουργοποίηση της Άννας Διαμαντοπούλου και την προσχώρηση στελεχών από τον «εκσυγχρονιστικό χώρο» στην Νέα Δημοκρατία.

Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι ο (έτσι και αλλιώς 85χρονος πλέον) Κώστας Σημίτης, αλλά ο «σημιτισμός».

Σήμερα ο «σημιτισμός» παρουσιάζεται ως η ελίτ (οι «άριστοι») του πολιτικού «καθωσπρεπισμού» απέναντι στον «λαϊκισμό» όσων επιμένουν να έχουν αναφορά στην κοινωνία και ιδιαίτερα στα «λαϊκά στρώματα».

Ο «σημιτισμός» συνδιαλέγεται με δημοσιογράφους που διαμορφώνουν (και ενίοτε «χειραγωγούν») την κοινή γνώμη, αλλά ποτέ με την ίδια την «κοινή γνώμη».

Αλλά αυτή η «κοινή γνώμη» δεν φαίνεται, πλέον, να είναι τόσο «χειραγωγίσιμη» ούτε αποσβένει (deleting) ένα αρνητικό για την κυβέρνηση γεγονός (Μενδώνη-Λιγνάδης) όταν αυτό επικαλύπτεται από ένα επόμενο (Κουφοντίνας).

O «χαμός» στους δρόμους παρά τα σωρευτικά lockdowns είναι ενδεικτικός μιας ιδιότυπης «λευκής ανυπακοής» της «κοινής γνώμης» που ασκεί έτσι το δικό της «δικαίωμα στην ανυπακοή» αντιδρώντας (ακόμα και υποσυνείδητα) σε Πάρνηθα-Ικαρία-Koλωνάκι.

Έτσι μια δεύτερη δόση «εμβολίου σημιτισμού» ενδέχεται να προκαλέσει ισχυρότερες παρενέργειες από την «ασθένεια του λαϊκισμού» που (κατά την θεωρία της «αριστείας») η σημερινή Νέα Δημοκρατία επιθυμεί να εξαλείψει οριστικά από την ελληνική κοινωνία (όπως, δηλαδή, mutatis mutandis, εξαλείφθηκαν η ελονοσία ή ο τύφος με τα ανάλογα εμβόλια).

Αλλά τα «μικρόβια» στην λαϊκή-πατριωτική-κοινωνική βάση της Νέας Δημοκρατίας αποδεικνύονται εδώ και κάποιες εβδομάδες ιδιαίτερα ανθεκτικά στο «εμβόλιο του σημιτισμού» και όσα λέγονται δεν αφήνουν πλέον στο απυρόβλητο τον πρωθυπουργό, όπως διαχρονικά συμβαίνει για τους εκάστοτε αρχηγούς της παράταξης στις νεοδημοκρατικές συζητήσεις.

(Οι έμπειροι κομματικοί-μη «αξιωματούχοι» σήμερα- βρίσκουν αναλογίες με την αρχή της «μουρμούρας» για τον Κώστα Καραμανλή στα τέλη του 2008 ύστερα από τέσσερα χρόνια πρωθυπουργίας)

Παράδειγμα η αντιπαράθεση των 150.000 καθηγητών μέσης εκπαίδευσης με την Υπουργό Παιδείας (και) για το θέμα των εκλογών των αντιπροσώπων τους στα Υπηρεσιακά Συμβούλια.

Η αδιαλλαξία δεν αποδίδεται κυρίως στην Υπουργό Παιδείας (για την οποία, αντιθέτως, ορισμένοι εκπρόσωποι του κλάδου αναφέρονται με θετικό τρόπο) αλλά στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας που μετά τον «λαϊκισμό» θέλει να εξαλείψει από την ελληνική κοινωνία και τον «συνδικαλισμό» του οποίου η ΟΛΜΕ αποτελεί την επιτομή.

Αν ο «σημιτισμός» συνυπάρξει αρμονικά με το γονιδίωμα της Νέας Δημοκρατίας μένει να αποδειχθεί.

Αλλά οι ζυμώσεις, οι συζητήσεις και η κινητικότητα στην λαϊκή-πατριωτική-κοινωνική βάση της Νέας Δημοκρατίας καταδεικνύουν το αντίθετο.

Γιατί για πρώτη φορά μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2019 η λαϊκή-πατριωτική-κοινωνική βάση της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι πλέον σιωπηλή.

Το γεγονός ότι οι ζυμώσεις-συζητήσεις-κινητικότητα δεν αναφέρονται στα media δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν.

Αντιθέτως ενισχύονται από την μηντιακή αφωνία.

Βεβαίως υπάρχει και η άλλη άποψη.

«Ο Σημίτης έκανε τα Ίμια και κυβέρνησε οκτώ χρόνια».

Μόνον που τότε το Μνημόνιο ήταν μπροστά μας και όχι πίσω μας. Για την ακρίβεια ούτε καν υποψιαζόμασταν την ύπαρξή του. Ενώ τώρα όχι απλώς την υποψιαζόμαστε, αλλά ανησυχούμε μη τυχόν είναι το Μνημόνιο που επικρέμαται στην άκρη του τούνελ, αντί για το φως.

Διαβάστε περισσότερα