Ο επερχόμενος Τραμπ απειλεί την κυβέρνηση

14:11 5/2/2024 - Πηγή: Antinews

Του Απόστολου Διαμαντή

Όπως δείχνουν τα πράγματα, ο Ντόναλντ Τραμπ θα είναι ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ από το φθινόπωρο του 2024. Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις προηγείται καθαρά του Μπάϊντεν κατά μέσο όρο 5%, ενώ η τάση είναι ανοδική για τον ίδιο και καθοδική για τον αντίπαλό του.

Το στοιχείο αυτό είναι πολύ σοβαρό, διότι εξαιτίας του εκλογικού συστήματος των

ΗΠΑ, για να κερδίσει δημοκρατικός υποψήφιος πρέπει να προηγείται άνω του 2%, διότι οι ρεπουμπλικάνοι έχουν σταθερό αριθμό εκλεκτόρων -όπως και οι δημοκρατικοί φυσικά- αλλά μικρότερο αριθμό ψήφων για ίδιους εκλέκτορες, εφόσον οι δικές τους πολιτείες έχουν μικρότερο πληθυσμό από εκείνες των δημοκρατικών και η αναλογία των εκλεκτόρων δεν είναι όμοια με την αναλογία των ψήφων.

Το φαινόμενο αυτό έχει τις ρίζες του στην ομοσπονδιακή μορφή του πολιτεύματος, όπου τα states είναι αυτόνομα, έχουν δικές τους διοικήσεις, στρατό, αστυνομία, δικαιοσύνη, οικονομική πολιτική κλπ. Η αυτονομία αυτή πρέπει να διαφυλάσσεται μέσω του εκλογικού συστήματος και αυτός είναι και ο λόγος που έχει σημασία μόνον το εκλογικό αποτέλεσμα σε κάθε πολιτεία. Οι δημοκρατικοί προσπαθούν να το αλλάξουν αυτό, αλλά δε γίνεται δεκτό, διότι είναι αντίθετο με τις αμερικανικές πολιτικές παραδόσεις και με τη φύση του κράτους των ΗΠΑ.

Το χειρότερο για τους δημοκρατικούς είναι ότι έχουν μπροστά τους τις δημοσκοπήσεις από τις Battleground States, τις κρίσιμες εκείνες πολιτείες που δεν έχουν σταθερή εκλογική συμπεριφορά και τα δικά τους αποτελέσματα δίνουν κάθε φορά τον νέο πρόεδρο. Οι πολιτείες αυτές είναι: Πενσυλβάνια, Τζώρτζια, Οχάϊο, Μίτσιγκαν, Μιζούρι, Ουισκόνσιν, Νεβάδα, Αριζόνα και Βόρεια Καρολίνα. Ο Τραμπ προηγείται σε 7 από τις 9, με πάνω από 5%, ενώ στις άλλες δύο, Πενσυλβάνια και Ουισκόνσιν, είναι ισόπαλος με τον Μπάϊντεν. Το προφανές συμπέρασμα είναι πως δεν υπάρχει τρόπος πλέον να χάσει τις εκλογές ο Τραμπ και πως βαδίζει προς την προεδρία σχεδόν χωρίς αντίπαλο.

Διότι απέναντί του έχει έναν πρόεδρο απαξιωμένο πολιτικά, με πολύ κακή υγεία και το κυριότερο, έναν πρόεδρο υπεύθυνο για τον πόλεμο στην Ουκρανία που οδήγησε στην έκρηξη ακρίβειας στις ΗΠΑ και έχει γονατίσει κυριολεκτικά τον αμερικανικό λαό. Μπορεί οι ΗΠΑ να τρέχουν μια άνοδο του ΑΕΠ 3,5%, αλλά αυτό καθόλου δε μεταφράζεται σε ψήφους, διότι οι κοινωνικές ανισότητες είναι τέτοιας εκτάσεως που μια αύξηση του ΑΕΠ δεν επηρεάζει τις εκλογικές συμπεριφορές.

Πολύ περισσότερο που η αύξηση αυτή συνοδεύεται από μεταφορά πόρων από τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα -αγρότες, υπάλληλοι, εργάτες, συνταξιούχοι, άνεργοι- στα ανώτερα, κυρίως πληθυσμούς που δρουν στον ευρύτερο χρηματοπιστωτικό χώρο και στις υπηρεσίες.

Ταυτόχρονα, η αμερικανική ύπαιθρος χάνει έδαφος σε όφελος των μεγάλων αστικών κέντρων, ερημώνει και από-βιομηχανοποιείται, πράγμα που στρέφει μαζικά τους πληθυσμούς προς τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος έχει απορρίψει συνολικά τη λογική της μεταβιομηχανικής εποχής, της εποχής των νέων τεχνολογιών, της πλήρους ελευθερίας του εμπορίου διεθνώς και της ελεύθερης διακίνησης προσώπων και εμπορευμάτων. Ο Τραμπ έχει στραφεί ολοκληρωτικά προς τη λογική του προστατευτισμού.

Και εδώ ακριβώς συναντάμε και τη δική μας περίπτωση, την περίπτωση της ΕΕ και της κυβέρνησής μας, που ακολουθεί πειθήνια τις πολιτικές της ελίτ των Βρυξελλών, χτυπάει τον αγροτικό κόσμο, υιοθετεί πολιτικές ενέργειας που δε συμφέρουν την Ελλάδα καθώς στρέφονται εναντίον τομέων που η χώρα μας έχει συγκριτικό πλεονέκτημα. Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει μεταβληθεί σε απλό ενεργούμενο της κυβέρνησης Μπάϊντεν.

Η έλευση όμως του Τραμπ στον Λευκό Οίκο θα προκαλέσει σεισμό στην Ευρώπη, μετά από τον σεισμό που θα έχουν ήδη προκαλέσει οι Ευρωεκλογές του Ιουνίου. Οι πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης, χωρίς αυτόνομη στρατηγική, απλοί ιμάντες μεταβίβασης των εντολών των ΗΠΑ, ακολούθησαν στην καθοριστική υπόθεση της Ουκρανίας μια φιλοπόλεμη πολιτική που οδήγησε σε τρομακτική αύξηση των τιμών και εν τέλει σε πτώση της ζήτησης και σε ύφεση.

Οι πολιτικές επιπτώσεις αυτών των επιλογών ήταν συντριπτικές, διότι οδήγησαν σε συνολική απαξίωση των κυβερνητικών κομμάτων σε όλη την Ευρώπη. Ήδη στην Ιταλία είχαμε πολιτική αλλαγή με τη Μελόνι και ακολουθεί η Γαλλία με τη Μαρίν Λεπέν, η οποία είναι ήδη πρώτο κόμμα και πιθανότατα η νέα πρόεδρος. Το πιο σοβαρό όμως για την ΕΕ είναι η πολιτική ήττα που υπέστη από τον Πούτιν, ο οποίος κυριολεκτικά γελοιοποίησε το πολιτικό προσωπικό της ΕΕ με την αναπόφευκτη υπεροχή του στο πεδίο της μάχης. Οι δυτικοί δεν απέφυγαν την ήττα, εξαιτίας του γεγονότος ότι επένδυσαν στην πτώση του Πούτιν, αγνοώντας τις εσωτερικές πολιτικές συνθήκες στη Ρωσία και αγνοώντας επίσης την ιστορία.

Ήταν φανερό, πως εφόσον οι δυτικοί δεν ήταν σε θέση να χρησιμοποιήσουν πυρηνικά όπλα, εφόσον δεν είχαμε ανατροπή καθεστώτος στη Ρωσία και εφόσον οι δυνάμεις της Ουκρανίας δεν είναι σε θέση να κερδίσουν συμβατικό πόλεμο με τους Ρώσους, τότε οι εκτιμήσεις για γρήγορη στρατιωτική ήττα της Ρωσίας ήταν λανθασμένες και επ’ αυτού του σημείου οι αναλύσεις τόσο του Χένρι Κίσσινγκερ όσο και στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων στις ΗΠΑ ήταν σωστές: η Δύση υπέστη σοβαρή ήττα με απρόβλεπτες ακόμα συνέπειες στη διεθνή ισορροπία δυνάμεων.

Και η Ελλάδα; Ήταν «στη σωστή πλευρά της ιστορίας», με τους χαμένους. Και τώρα θα συμβεί το εξής: τον Νοέμβριο θα εκλεγεί ο Τραμπ, θα τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία και εκ των πραγμάτων η Νέα Δημοκρατία και η κυβέρνησή της θα κληθεί να εξηγήσει τον λόγο για τον οποίο μπλέχτηκε στην ιστορία ως προτεκτοράτο και όχι ως ανεξάρτητη και κυρίαρχη χώρα – όπως η Τουρκία για παράδειγμα.

Μετά ταύτα, το μέλλον του Κυριάκου Μητσοτάκη δε διαγράφεται ρόδινο. Εάν δεν πάει σε ευρωπαϊκό αξίωμα και παραμείνει -πράγμα μάλλον απίθανο, διότι πολύ δύσκολα η ΝΔ θα καταφέρει και στις επόμενες εκλογές ποσοστό αυτοδυναμίας άνω του 37%- θα υποχρεωθεί σε κάποιου είδους συγκυβέρνηση.

Φυσικά με άλλον πρωθυπουργό. Και αυτό δεν είναι καθόλου πιθανόν να συμβεί. Πολύ προ των επομένων εκλογών, ίσως μετά και το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών, μάλλον τα πράγματα στη ΝΔ θα έχουν αλλάξει και πιθανότατα θα έχουμε νέο πρόεδρο του κόμματος και πρόωρες εκλογές.

The post Ο επερχόμενος Τραμπ απειλεί την κυβέρνηση appeared first on antinews.gr.