Ο Ολάντ πήρε τ’ όπλο του

11:46 21/1/2013 - Πηγή: Antinews

Από τότε που ο γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ εξελέγη τον περασμένο Μάιο, τα πράγματα δεν του έχουν πάει καλά. Υποσχέθηκε να δώσει ώθηση στην ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας, αλλά η οικονομία έχει σταματήσει, εργοστάσια κλείνουν και η ανεργία είναι πάνω από 10%. Το πρόγραμμά του να επιβάλει έναν 75% συντελεστή φόρου εισοδήματος στους εκατομμυριούχους κρίθηκε αντισυνταγματικό από το ανώτατο δικαστήριο. Περίπου ένα εκατομμύριο διαδηλωτές αμφισβήτησαν τα σχέδιά του να νομιμοποιήσει

τους γάμους και τις υιοθεσίες για τους γκέι.. Καθώς η αξιοπιστία του βυθίζεται, το ίδιο συμβαίνει και τη δημοτικότητά του που βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα. Ωστόσο, την περασμένη εβδομάδα, ο Ολάντ έκανε ακόμα και τους επικριτές του να σιωπήσουν, αποκαλύπτοντας ένα απρόσμενο σερί θράσους.

Πρώτα ήρθε η απόφαση της 11ης Ιανουαρίου, όταν διέταξε τις γαλλικές αεροπορικές επιδρομές ενάντια στους ισλαμιστές στο βόρειο Μάλι. Χωρίς προειδοποίηση, ο Ολάντ έστειλε γαλλικά μαχητικά αεροσκάφη, με βάση στη Γαλλία και κοντά στο Τσαντ, καθώς και επιθετικά ελικόπτερα, για να επιτεθεί στους αντάρτες που προχώρησαν προς το Μπαμάκο, την πρωτεύουσα. Μετά από μέρες αεροπορικών επιδρομών, κατά τις οποίες ένας γάλλος πιλότος ελικοπτέρου σκοτώθηκε, ο Jean-Yves Le Drian, ο Γάλλος υπουργός Άμυνας δήλωσε ότι οι ισλαμικές ομάδες που συνδέονται με την Αλ Κάιντα είχαν εν μέρει οπισθοχωρήσει. Μέχρι τα μέσα της εβδομάδας, ο Ολάντ ανακοίνωσε ότι αυξάνει σε 2.500 τον αριθμό των γάλλων στρατιωτών στο Μάλι, στο πλαίσιο την «Επιχείρησης Serval».

Οι Γάλλοι εδώ και καιρό ανησυχούν ότι το Σαχέλ γίνεται Αφγανιστάν -ένα γόνιμο έδαφος για τους τρομοκράτες, που έγινε ακόμα πιο θανατηφόρο από τα σύγχρονα όπλα που κατασχέθηκαν στη Λιβύη μετά τον πόλεμο. Η Γαλλία συνέταξε οδηγία στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ που να εξουσιοδοτεί μια περιφερειακή δύναμη της Αφρικής να ξανακερδίζει μια περιοχή που κρατείται από αντάρτες, η οποία εγκρίθηκε ομόφωνα τον περασμένο Οκτώβριο. Υπάρχουν οκτώ γάλλοι όμηροι στην περιοχή, και οι ομάδες στο βόρειο τμήμα του Μάλι έχουν κατονομάσει τη Γαλλία ως στόχο για τους τρομοκράτες. Στις 16 Ιανουαρίου, τουλάχιστον ένας ακόμη Γάλλος φάνηκε να είναι ανάμεσα στους δεκάδες ομήρους στην Αλγερία.

Ωστόσο, ο Ολάντ κατέστησε επίσης σαφές ότι η Γαλλία δεν θα παίξει το παλιό ρόλο της ως περιφερειακός χωροφύλακας, εισβάλοντας για να στηρίξει τους ηγέτες της Αφρικής. Υποσχέθηκε υλικοτεχνική υποστήριξη στο Μάλι, αλλά όχι στρατιωτικές δυνάμεις. Η επιχείρηση αυτής της εβδομάδας, που αποφασίστηκε από τον επείγοντα φόβο ότι το Μπαμάκο μπορεί να πέσει στους τζιχαντιστές, τον έκανε να αλλάξει εντελώς γνώμη, δοκιμάζοντας για πρώτη φορά το θάρρος του ως πολεμικός ηγέτης σε μια ριψοκίνδυνη επιχείρηση.

Προς το παρόν, απολαμβάνει τόσο τη διεθνή όσο και την διακομματική υποστήριξη στο εσωτερικό. Το 63% των ερωτηθέντων είπε σε δημοσκόπηση ότι εγκρίνει την επιχείρηση. Αυτό δίνει εξουσίες σε έναν πολιτικό που δεν διαθέτει εμπειρία στην εξωτερική πολιτική και έχει τη φήμη ότι υπεκφεύγει. Ωστόσο, είναι τολμηρό ακριβώς επειδή είναι επικίνδυνο.

Ο Λοράν Φαμπιούς, υπουργός Εξωτερικών, δήλωσε ότι η παρέμβαση είναι θέμα «εβδομάδων». Αλλά οι φιλοδοξίες του Ολάντ περιλαμβάνουν «την αποκατάσταση της εδαφικής ακεραιότητας του Μάλι» και τον τερματισμό των «τρομοκρατικών επιθέσεων». Στη θεωρία, η δουλειά θα πρέπει να περάσει γρήγορα στις αφρικανικές δυνάμεις. Στην πράξη, είναι πιθανό να γίνει μια παρατεταμένη διαδικασία για τη Γαλλία.
Και σα να μην έφτανε μια τολμηρή αφρικανική στρατιωτική επιχείρηση, στις 11 Ιανουαρίου ο Ολάντ διέταξε την επιδρομή κομάντο για να διασώσουν έναν Γάλλο των μυστικών υπηρεσιών που κρατούνταν όμηρος στη Σομαλία από το 2009. Μια νυχτερινή επιχείρηση, με τη συμμετοχή πέντε ελικοπτέρων και 50 κομάντος με βάση πολεμικό πλοίο ανοικτά των ακτών, κατέληξε σε καταστροφή. Δύο γάλλοι κομάντος έχασαν τη ζωή τους και οι απαγωγείς λένε ότι έχουν σκοτώσει τον όμηρο. Οι δύο παρεμβάσεις έχουν ελάχιστα κοινά, εκτός από μια πολιτική προθυμία να αναλάβουν κινδύνους. Και, όπως δείχνει η κρίση της Αλγερίας, οι κίνδυνοι υπάρχουν. Η Γαλλία έχει αυξήσει το επίπεδο του τρομοκρατικού συναγερμού.

Ακόμη και αν η επιχείρηση στο Μάλι έχει αποτέλεσμα, δεν μπορεί να ανεβάσει τα ποσοστά του Ολάντ στις δημοσκοπήσεις. Η εξωτερική πολιτική σπάνια ενισχύει την εγχώρια κατάσταση, όπως συνέβη και με τον προκάτοχό του, Νικολά Σαρκοζί, και τον πόλεμο στη Λιβύη. Το πιο σημαντικό είναι το τι συμβαίνει στην απασχόληση και την οικονομία. Ωστόσο, σε αυτό το μέτωπο ο Ολάντ επίσης μόλις σημείωσε μια επιτυχία, αν και μέτρια.

Στις 11 Ιανουαρίου, μετά από τρεις μήνες συνομιλιών κατόπιν αιτήματος της κυβέρνησης, τα συνδικάτα και οι εργοδότες κατέληξαν σε συμφωνία έκπληξη που θα ελαφρύνει λίγο τη δυσκαμψία στην αγορά εργασίας της χώρας. Η συμφωνία απέχει πολύ από τον «ιστορικό συμβιβασμό» που ο Ολάντ είχε υποσχεθεί. Πολλά προβλήματα, όπως οι κανονισμοί που διέπουν την υποχρεωτική διαβούλευση των σωματείων στο χώρο εργασίας, ή το 35ωρο εργασίας την εβδομάδα, δεν ήταν καν προς διαπραγμάτευση. Και μερικά μέρη της συμφωνίας, όπως είναι η απαίτηση για τις επιχειρήσεις να παρέχουν πλήρη κάλυψη υγείας για τους εργαζόμενους, ή οι υψηλότεροι φόροι για τις πολύ βραχυπρόθεσμες συμβάσεις εργασίας, θα προσθέσουν νέα κόστη στους εργοδότες.
Παρ ‘όλα αυτά, η συμφωνία ήταν «καλύτερη από την αναμενόμενη» λέει ο Pierre Cahuc, οικονομολόγος της αγοράς εργασίας, ο οποίος ήταν επιφυλακτικός σχετικά με τις προοπτικές της. Για πρώτη φορά, οι εργοδότες θα είναι σε θέση να μειώσουν ώρες και μισθούς μέχρι και δύο χρόνια κατά την περίοδο ύφεσης, σε αντάλλαγμα για την εξασφάλιση των θέσεων εργασίας. Και οι συμφωνίες αυτές, οι οποίες θα απαιτούν την πλειοψηφία της υποστήριξης από τα σωματεία, θα υπερισχύουν κάθε επιμέρους νομοθεσίας. Η συμφωνία μειώνει επίσης 5-2 χρόνια την προθεσμία για έναν υπάλληλο να αμφισβητήσει μια απόλυση σε ένα εργατικό δικαστήριο, αν και η ίδια η διαδικασία παραμένει στην κρίση τους δικαστηρίου.

Εξίσου σημαντική είναι η απόδειξη ότι πιθανόν η Γαλλία να καταλήξει σε συμφωνία για τις μεταρρυθμίσεις μέσω διαπραγματεύσεων, χωρίς να γίνονται μαζικές διαμαρτυρίες. Η συμφωνία δεν υπεγράφη από δύο συνδικαλιστικές οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένης και της μεγαλύτερης (που υποστηρίζεται από το κομμουνιστικό κόμμα) Confédération Générale du Travail, η οποία την θεωρεί πολύ φιλική προς τον εργοδότη. Αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει προβλήματα όταν γίνει νόμος. Αλλά τέτοιες εχθρικές φωνές ακόμη δεν έχουν προκαλέσει διαμαρτυρίες στους δρόμους.

Το αν η νέα συμφωνία θα έχει πολύ άμεσα αποτελέσματα, όμως, είναι ένα άλλο θέμα. Ο Laurence Boone, επικεφαλής οικονομολόγος της Bank of America Merrill Lynch, χαρακτηρίζει τη συμφωνία ένα «βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση» και λέει ότι είναι απίθανο να συμβάλει στη δημιουργία θέσεων εργασίας βραχυχρόνια. Επιπλέον, η ευελιξία του χρόνου εργασίας και της αμοιβής μπορεί να βοηθήσει στο μέλλον στη συγκράτηση των απολύσεων. Αλλά «δεν παρέχει ένα κίνητρο για νέες προσλήψεις», υποστηρίζει. Εν ολίγοις, ο Ολάντ μπορεί για πρώτη φορά να μοιάζει με έναν αποφασιστικό ηγέτη που έχει αρχίσει να κάνει δύσκολες επιλογές. Αλλά εξακολουθεί να υπόσχεται ότι θα είναι μια δύσκολη χρονιά στο εσωτερικό -και τώρα και στο εξωτερικό.

economist