Ο ραγιάς όταν ζορίζεται θέλει τον Ντεγκρές του!

13:04 19/3/2025 - Πηγή: Antinews

Του Αδέξιου Δεξιού

Αυταπόδεικτο είναι το ακόλουθο: Δεν μπορεί ο ραγιάς, αν δεν σκύβει κάθε τόσο και λιγάκι το κεφάλι σε όποιον και αν οι αέναοι και σκοτεινοί προστάτες τού φυτέψουν. Χιλιάδες χρόνια επαναλαμβάνεται η ίδια παρωδία. Από ποια ιστορικά συμβάντα να το πιάσουμε; Μιας και πλησιάζει η εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου ας ξεκινήσουμε από την πηγή του κακού. Όταν οι Τούρκοι έκαναν κουμάντο, με μπροστινούς τους Κοτζαμπάσηδες, τους Πρόκριτους, μερικούς Φαναριώτες, τους τότε Έλληνες εφοπλιστές

και λαθρέμπορους και τους πειρατές-πλιατσικολόγους της… αδούλωτης Μάνης.

Οι τελευταίοι ομολογουμένως ήταν μπλεγμένοι σε μια συμπλεγματική ερωτική και θυελλώδη σχέση με την Πύλη, ανάλογα βεβαίως τα κέφια και τις συγκυρίες. Πολλές φορές οι Μανιάτες έκαναν πλιάτσικο και στα τουρκικά πλοία, προξενώντας την οργή της Πύλης, ενώ κατά καιρούς και κατ’ εξαίρεση, συνεργάζονταν με τους εντεταλμένους του Σουλτάνου προφανώς για την κονόμα και την προάσπιση κοινών συμφερόντων, εφόσον αυτά προκύπταν από τις οικονομικοπολιτικές συγκυρίες.

Υπήρχαν χρονικές περίοδοι που οι κυρίαρχες-εγχώριες συμμορίες τα έβρισκαν μεταξύ τους, ενώ στο παιχνίδι της κυριαρχίας πάσας εμπορικής κίνησης στη θάλασσα αλλά και στην ξηρά εμπλέκονταν εξαρχής όλες οι μετέπειτα προστάτιδες δυνάμεις. Όταν χαλούσε για διαφόρους λόγους η μοιρασιά, οι ριγμένοι στρέφονταν ακόμη και κατά της Πύλης με εξεγέρσεις. Ομοίως έπραττε και ο Σουλτάνος όταν οι κατά περίσταση συνεργάτες του τον έριχναν. Τα αντίποινα ήταν ιδιαιτέρα σκληρά.

Η Ελληνική Επανάσταση, ενώ εκ των αυθεντικών ιδεολογικών ιδρυτών της με κύρια μυστική οργάνωση τη Φιλική Εταιρεία είχε πράγματι αγνές προθέσεις πατριωτικού χαρακτήρα, δεδομένου ότι αποσκοπούσε στην απελευθέρωση και την εθνική ανεξαρτησία, εν τούτοις κατέληξε μοχλός γεωπολιτικής πίεσης από τις τότε γνωστές οικογένειες, οι οποίες έτσι και αλλιώς επί τετρακόσια χρόνια βρισκόμενες κατά κανόνα σε αγαστή επαγγελματική συνεργασία τόσο με τους Τούρκους όσο και με τους δυτικούς, ζούσαν στον ελλαδικό χώρο ζωή χαρισάμενη.

Ο ούριος άνεμος που έσπρωχνε προς μια θετική κατεύθυνση την εθνική παλιγγενεσία, μέσω ενός ένοπλου αγώνα σε συνάρτηση με τον διπλωματικό πυρετό που είχε ανέβει σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο από τα συνταρακτικά γεγονότα ευτυχώς δεν ανακόπηκε από τη στρατιωτική επέμβαση του Ιμπραήμ, ο οποίος με οργανωμένο, πολυπληθή στρατό, άριστα εκπαιδευμένο, αποβιβάστηκε στις ακτές της Πελοποννήσου και προκαλούσε τον τρόμο στο πέρασμά του, καταστέλλοντας σταδιακά κάθε θύλακα εξέγερσης. Ωστόσο, η κατάληψη της Αδριανούπολης ήρθε ως θείο δώρο από τους Ρώσους, διότι ευτυχώς εξανάγκασαν τον Τουρκοαιγύπτιο στρατηλάτη να αφήσει μισοτελειωμένο το έργο της απόλυτης καταστολής της Ελληνικής Επανάστασης, αφού η Πύλη τον διέταξε να οδεύσει εκτάκτως προς την Κωνσταντινούπολη προκειμένου να συμβάλει τα μέγιστα ώστε να μην πέσει και η καρδιά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στα χέρια του ξανθού Γένους…

Τα υπόλοιπα είναι λίγο-πολύ γνωστά. Βαρύς ο φόρος του αίματος. Χιλιάδες Έλληνες σφαγιάστηκαν στα πεδία των μαχών, δεκάδες μέλη οργανώσεων που συνέδραμαν στην προετοιμασία και την εκκίνηση του αγώνα δολοφονήθηκαν.

Η έλευση του Καποδίστρια, σηματοδοτούσε κάτι που μέχρι χθες για εκείνη την εποχή δεν μπορούσε να συνθέσει ούτε το πιο απατηλό όνειρο: Να δημιουργηθεί ένα κράτος το οποίο θα λειτουργούσε στα υψηλά Ελβετικά πρότυπα! Ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν ένα πραγματικό λαχείο καθώς ο ίδιος είχε στήσει χρησιμοποιώντας τις αναρίθμητες πολιτικές του αρετές προγενέστερα το Ελβετικό κράτος, με απόλυτη επιτυχία.

Το άδοξο, βίαιο και άδικο τέλος του σε ένα σοκάκι του Ναυπλίου θα αποκάλυπτε στη συνέχεια τα κρυφά και δόλια σχέδια των Κοτζαμπάσηδων και των Προκρίτων υποκινούμενοι αμφότεροι από τους ξένους εντολείς τους. Η υποδοχή του 17χρονου νεαρού βασιλιά Όθωνα στο Ναύπλιο στις 6 Φεβρουαρίου 1833 είναι θριαμβευτική: οι τοπικοί άρχοντες διατάζουν να φωταγωγηθεί η πόλη καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας, η μουσική να συντροφεύσει τους εορτασμούς, τα φρούρια να κανονιοβολήσουν τρεις φορές, οι αντιπρέσβεις και οι ναύαρχοι να προσκληθούν για να υποβάλουν τα σέβη τους στον ξενόφερτο Βασιλέα! Ασφαλώς λόγω του νεαρού της ηλικίας του κουμάντο θα έκαναν τρεις Αντιβασιλείς: Ο Κόμης Λουδοβίκος Ιωσήφ Άρμανσπεργκ ως πρόεδρος. Ο Γεώργιος Λουδοβίκος Φον Μάουερ ανέλαβε τη δημόσια εκπαίδευση, τα εκκλησιαστικά ζητήματα, καθώς και τον τομέα της Δικαιοσύνης. Ο υποστράτηγος Κάρολος Γουλιέλμος Φον Χάιντεκ την ηγεσία του Στρατού και του Ναυτικού, κάτι σαν τον σημερινό υπουργό Εθνικής Άμυνας.

Αφού οι Έλληνες Φιλικοί και οι Οπλαρχηγοί με τους γενναίους άνδρες τους έβγαλαν το φίδι από την τρύπα, με βαρύ φόρο αίματος, ομολογουμένως υποστηριζόμενοι σε αρκετές περιπτώσεις από τις ξένες δυνάμεις, ήρθαν οι Γερμανοί για πρώτη φορά. Επέστρεψαν το 1940 και ενδεχομένως να… ξανάρχονται στις μέρες μας.

Ίσως τα παραπάνω αν και παρατέθηκαν συμπυκνωμένα αλλά ιστορικά αποδεδειγμένα να εξηγούν εν μέρει και την πρόσφατη στάση του… κατά τα άλλα δημοκρατικά εκλεγμένου δημάρχου Ανατολικής Μάνης Ανδρεάκου, ο οποίος προσφώνησε (κατά παράβαση του Συντάγματος) ως πρίγκηπα και υψηλότατο τον προσκεκλημένο του επιχειρηματία και εκπρόσωπο του Δανογερμανικού Οίκου των Γλύξμπουργκ, Παύλο Ντεγκρές, κατά τη διάρκεια συμβολικών εκδηλώσεων στην Αρεόπολη, σχετικά με την εκκίνηση της Ελληνικής Επανάστασης…

ΥΓ. Υπόψιν ότι οι Γλύξμπουργκ διαδέχτηκαν στον ελληνικό θρόνο τους Βίττελσμπαχ, τον οίκο από τον οποίο προερχόταν ο Όθωνας, κατά το έτος 1863 με απόφαση της Βουλής των… Ελλήνων. Τα ηνία της πολύπαθης χώρας μας ανέλαβε ακόμη ένας… 17χρονος ο Γεώργιος Α’ ως πρόγονος του σημερινού Παύλου Ντεγκρές και ο νοών νοείτω… Ας ευχηθούμε ότι η μεθοδευμένη απαξίωση και η καθολική ισοπέδωση που υφίσταται σήμερα το υπάρχον πολιτικό σύστημα, οι κοινωνικές ανισότητες που διευρύνονται επικινδύνως, η ανασφάλεια των μαζών, να μην προλειαίνουν το έδαφος για τη θριαμβευτική υποδοχή σηματοδοτώντας και διαμορφώνοντας εν τέλει τη λαϊκή αποδοχή  ενός ακόμη ψεύτικου και ξενοκίνητου σωτήρα. Η Ελλάδα για να αναγεννηθεί χρειάζεται έναν νέο Καποδίστρια που θα τα σαρώσει όλα. Δήθεν δεξιές-πατριωτικές συστημικές λύσεις (για την αριστερά δεν το συζητάμε. Πλην του ΚΚΕ που είναι όμως στην… κοσμάρα του, οι λοιποί ούτε για διαχειριστές πολυκατοικίας δεν κάνουν) απλώς θα επιτείνουν το εθνικό τέλμα μέχρις εσχάτων.

The post Ο ραγιάς όταν ζορίζεται θέλει τον Ντεγκρές του! appeared first on antinews.gr.