Ο συνετός λόγος, η βερμπαλιστική εξαλλοσύνη και τα παραμύθια

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μίλησε στο Βελλίδειο συνεδριακό κέντρο της Θεσσαλονίκης και εξήγγειλε τους βασικούς τομείς, που θα εστιάσει το κυβερνητικό έργο, για να επιτύχει κάτω από δύσκολες συνθήκες την ανάκαμψη της οικονομίας και την τόνωση της αγοράς, που ασφυκτιεί σε ένα ατέλειωτο φορομπηχτικό τέλμα.

Με λόγια μετρημένα, καλά και εύστοχα διατυπωμένα και λόγο εύληπτο, κατανοητό και συγκεκριμένο. Με τον ίδιο

τρόπο απάντησε και στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων, θέλοντας να οικοδομήσει μια σχέση εμπιστοσύνης της κοινωνίας με το κράτος και την κυβέρνηση.

Από την άλλη πλευρά ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να μην αντιλαμβάνεται ότι βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Ο λόγος του είναι ακόμη ρηχός, κατάλληλα επιτηδευμένος, πολεμικός, διασπαστικός, διχαστικός και ιδεοληπτικός. Δεν αναφέρεται στην πραγματικότητα, αλλά στους αόρατους εχθρούς της παρασιτικής αστικής τάξης, που αφαιμάσσουν τον λαό και τις κατακτήσεις του. Χωρίς να κατονομάζει τους αυτουργούς της οικονομικής καταστροφής της χώρας. Δημιουργώντας ψεύτικες εντυπώσεις και λέγοντας μισές αλήθειες που είναι ολόκληρα ψέματα και σαν να μη κυβέρνησε αυτός την προηγούμενη τετραετία.

Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του ο πρώην πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, δήλωσε αντισυστημικός και ότι πηγή όλων των κακών είναι ο άκριτος λαϊκισμός των πολιτικών, που επενδύουν στο διχασμό και στη διαίρεση της κοινωνίας.

Σαν να μιλούσε σε θεωρητικό επίπεδο και για μια ξένη χώρα. Διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα, που ο ίδιος επέβαλλε όσο κυβερνούσε, με διαχωριστικές γραμμές και διχαστικά διλήμματα που όμοια δεν γνώρισε η μεταπολίτευση. Ανασύροντας από τα ντουλάπια της ιστορίας τους σκελετούς του εμφυλίου και επενδύοντας στο πολιτικό μίσος, τον φανατισμό, την μισαλλοδοξία και των πολιτικό διαχωρισμό των Ελλήνων σε «Γερμανοτσολιάδες» και φασίστες και άμεμπτους αριστερούς.

Συνεπώς ο Αλέξης Τσίπρας είναι μονίμως αμετανόητος. Στη συνέντευξή του είτε φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται ότι έβαλε διαχωριστικές γραμμές και επένδυσε στο διχασμό της κοινωνίας με τα συνθήματά του «ή εμείς και τους τελειώνουμε ή αυτοί» οπότε υπάρχει πρόβλημα για τον ίδιο στην κατανόηση της συμπεριφοράς του ή σκόπιμα ψεύδεται, γιατί ο λόγος του και πάλι είναι ασαφής και κατευθυνόμενος και εσκεμμένα εμπεριέχει νέα εξαπάτηση.

Όταν ρωτήθηκε ότι πώς μπορεί να δηλώνει και να είναι αντισυστημικός, αφού ως αρχηγός κόμματος είναι πόλος εξουσίας και ασκεί στα πλαίσια του πολιτεύματος υπεύθυνη αντιπολιτευτική λειτουργία, απάντησε ότι θα τον ενδιέφερε ο ακτιβισμός σαν μορφή κοινωνικής δράσης για την προστασία του περιβάλλοντος. Άλλα αντ’ άλλων.

Η επιχειρηματολογία του μείζονος κόμματος της αντιπολίτευσης μετά την παταγώδη αποτυχία του ως κυβέρνησης, σταδιακά γίνεται μη πιστευτή, γιατί δεν αγγίζει τα καθημερινά προβλήματα της κοινωνίας με όρους πραγματικής ζωής.

Έγινε λόγος ξερός, μονότονος, μονολιθικός, βαρετός, ιδεοληπτικός και αλαζονικός.

Η επιδερμική θεώρηση της πραγματικότητας δεν πείθει και δεν συνεγείρει. Ο λαός θέλει λόγια μετρημένα και έργα υποδομών.

Ο Μιθριδατισμός της κοινωνίας από την αριστερή κυρίαρχη ιδεολογία καθημερινά βρίσκεται σε αποδρομή, αφού ο λόγος της απηχεί κενός και ματαιόδοξος.

Οι λεκτικοί ακροβατισμοί και οι βερμπαλιστικές εξαλλοσύνες δεν πείθουν πλέον ούτε και τους πιο αδαείς. Η εποχή των ευκολόπιστων ακροατών της αριστερής παραφροσύνης πέρασε ανεπιστρεπτί. Και μαζί με αυτήν τελείωσε και το αφήγημα της πρώτης φορά αριστεράς, που δεν θα βρίσκεται διαρκώς στο απυρόβλητο, αλλά πρέπει κάποτε να συνετισθεί από την ίδια την αμείλικτη πραγματικότητα, που διαρκώς της κρούει τον κώδωνα ότι η εξαπάτηση, που μας καταδυνάστευσε χρόνια, έλαβε τέλος.

Γιατί ακόμη και τα πιο όμορφα παραμύθια, που στο τέλος δεν έχουν ούτε νεράιδες ούτε δράκους, κάποτε τελειώνουν.

Διαβάστε περισσότερα

Keywords
Τυχαία Θέματα