Ο Β. Μαρκεζίνης και ο απόηχος μιας “αστικής τάξης” που δεν υπήρξε

10:26 28/9/2011 - Πηγή: Antinews

O ακαδημαϊκός Βασίλης Μαρκεζίνης ασφαλώς δεν χρήζει συστάσεων γιά τους αναγνώστες του Αntinews.Τα δύο πιό πρόσφατα βιβλία του (“Γιά μιά νέα Εξωτερική πολιτική” ,”Η Ελλάδα των κρίσεων”) καί η μαχητική του αρθρογραφία τα τελευταία 3-4 χρόνια τον έχουν κάνει ευρύτατα γνωστό στο Ελληνικό κοινό,μ‘ αποτέλεσμα στις  διαλέξεις

του σ‘ Αθήνα, Θεσσαλονίκη καί επαρχία να δημιουργείται το αδιαχώρητο…Πολλοί κάνουν ποικίλες υποθέσεις για τις προθέσεις των ιδεολογικών καί πολιτικών παρεμβάσεων του ΒΜ,γιατί μιλάει “τώρα”, “πού ήταν” μέχρι πρόσφατα, καί ,ιδίως “που το πάει”.Ο ίδιος έχει δώσει καί δίνει απαντήσεις τόσο στα καλοπροαίρετα ερωτήματα όσο καί στις δίκες προθέσεων.Καί με το τελευταίο κυρίως βιβλίο του καί στά άρθρα του. Απαντά μ‘ ένα σπάνιο γιά την Ελληνική πραγματικότητα ήθος καί με  αφοπλιστική ειλικρίνεια.Αλλά καί με διαύγεια σκέψης χαρακτηριστική της διεθνούς της εμβέλειας καί  αποδοχής.Ο ΒΜ εκπληρώνει σήμερα,κατά την ταπεινή μου άποψη,τον ρόλο του οργανικού διανοόύμενου της αστικής τάξης στην οποία αναμφισβήτητα ανήκει.Αλλά μιάς αστικής τάξης με  στέρεες εθνικές καταβολές,όχι αεριτζήδικης ,κομπιναδόρικης ,μεταπρατικής.Δεν τα πάει καλά ο ΒΜ μ‘ αυτούς που μιά ζωή έβγαζαν τα λεφτά στην Ελβετία.Ούτε μ‘ αυτούς που άρχισαν να βγάζουν λεφτά μετά το ‘81 καί να τα βγάζουν επίσης στην Ελβετία καί αλλαχού. (Αμείλικτη η  σύγκρουσή του με τους εθελόδουλους εκσυγχρονιστές—μερικοί των οποίων υπήρξαν καί περιστασιακοί μαθητές του).Ίσως ,θα πουν κάποιοι,τέτοια αστική τάξη δεν υπάρχει,δεν υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα. Ίσως, μα ο οργανικός της διανοούμενος είναι εδώ καί την απαιτεί…Η μεγάλη αρετή της σκέψης του ΒΜ είναι,πιστεύω, η πολυσυλλεκτική καί αφομοιωτική της ικανότητα. Αντλεί από κάθε πηγή, δίχως ιδεολογική προκατάληψη, με κριτήριο πως ό,τι είναι αληθινό είναι χρήσιμο για την διάγνωση καί αντιμετώπιση του προβλήματος.Σ‘ αυτό ,νομίζω, οφείλεται καί η απήχηση της σκέψης του από το δεξιό μέχρι το αριστερό άκρο του πολιτικού καί ιδεολογικού φάσματος.Καθώς επίσης στην έμπρακτη παραδοχή της αρχής πως όποιος δεν διακινδυνεύσει να εκτεθεί στο λάθος δεν έχει τίποτα ενδιαφέρον να πεί ούτε αποτελεσματικό να προτείνει…Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στις 25/9 στο ιστολόγιο “Αντίβαρο”.Θεωρώ ότι (παρά την έκτασή του) ενδιαφέρει το κοινό που ενημερώνεται για τις πολιτικές εξελίξεις από το Antinews.Πρωτίστως γιατί περιέχει μερικές συνταρακτικές ειδήσεις.Αλλά καί διότι,ως κατάθεση ψυχής καί κραυγή αγωνίας, ανταποκρίνεται καίρια στους προβληματισμούς των αναγνωστών,σχολιαστών καί αρθρογράφων του Antinews.Aποτελεί ,πιστεύω, έναυσμα γόνιμου προβληματισμού καί διαλόγου.Οταν γύρω μας καταρρέει το σύμπαν , περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε καθαρή την σκέψη μας….Τέλος, για μένα—που 18χρονος διαδηλωτής έβγαζα το λαιμό μου φωνάζοντας συνθήματα κατά του Σπύρου Μαρκεζίνη—η σύμπτωση θέσεων καί απόψεων με την σκέψη του γιού του Βασίλη 38 χρόνια μετά ,ιδίως στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής που είναι καί το επαγγελματικό μου αντικείμενο,ασκεί μιά περίεργη γοητεία.Ποιός πιστεύει οτι Ιστορία δε