Ο Ξηρός και το νέο “εθνο-πατριωτικό” σκηνικό της 17Ν

16:41 20/1/2014 - Πηγή: Antinews

Τη στιγμή που παραμένει αναπάντητο το ερώτημα εάν ο Χριστόδουλος Ξηρός απέδρασε ή τον άφησαν να αποδράσει, ο ίδιος εμφανίζεται με κείμενό του, αλλά και βίντεο που αναρτήθηκε σήμερα στο Ιντυμίντια, να διακηρύσσει “νέο αντάρτικο”, ενισχύοντας και εξυπηρετώντας έτσι τα σενάρια που “διαρρέει” συστηματικά η Κατεχάκη περί “νέας 17Ν”. Ο Ξηρός, ο οποίος υπογράφει το κείμενό του ως “ελεύθερο μέλος της 17Ν, φωτογραφίζεται με φόντο τις φωτογραφίες του Καραϊσκάκη και του Κολοκοτρώνη, εκτός βεβαίως των συνηθισμένων -για την “παλιά 17Ν”- αφισών των Βελουχιώτη και Τσε.

Ο μεγάλος στην ηλικία για “αντάρτικο” και επιχειρησιακή δράση (56 ετών), έχει διανθίσει το κείμενό του με διάφορα ηρωϊκά από Τζαβέλα προς τον Αλή Πασά και με Καραϊσκάκη, καθώς και με Προμηθέα Δεσμώτη, δίνοντας έτσι μια “πατριωτική” και “αρχαιοελληνική” χροιά στα γραφόμενά του. Το πιο σημαντικό ωστόσο, είναι ότι θέλει να δείχνει αποφασισμένος ότι δεν πρόκειται να τον αφήσουν να τον πιάσουν ζωντανό, αναπαράγοντας κατ’ αυτό τον τρόπο μια εικόνα αλα Πρέκα (είχε πυροβοληθεί παλαιότερα από αστυνομικούς σε συμπλοκή στην Καλογρέζα, όταν είχε βγεί στο μπαλκόνι κρατώντας ένα πιστόλι). “Πήρα για άλλη μια φορά την απόφαση -γράφει ο Ξηρός- να βροντήξω ξανά το αντάρτικο τουφέκι ενάντια σε αυτούς που μας κλέψαν την ζωή και πούλησαν τα όνειρά μας για να βγάλουν κέρδος. Δεν θέλουμε τα ευεργετήματά σας, κρατείστε τα να φιλοδωρείτε κανέναν ρουφιάνο σας. Θέλουμε δικαιώματα και θα τα κατακτήσουμε με τ’ όπλο στο χέρι. Δε ζητάμε χάρη από κανέναν και ειδικά από σας τους προσκυνημένους. Και καλά θα κάνετε αν ξανασυναντηθούμε που δεν το εύχομαι (ούτε σεις να το εύχεστε) να με σκοτώσετε γιατί αν με πιάσετε αιχμάλωτο πάλι θα ξαναφύγω για να σας πολεμήσω μέχρις εσχάτων”.

Ο ίδιος επιτίθεται επίσης με δριμύτητα κατά των ΜΜΕ, και μεταξύ άλλων γράφει απευθυνόμενος σε αυτά: “Και σας προειδοποιώ: Μην τολμήσετε να κανιβαλλίσετε τους συγγενείς μου και τα αγαπημένα μου πρόσωπα, μη φαντασθείτε ότι θα επαναλάβετε τα όργια του 2002, όταν μας είχατε όλους αιχμαλώτους. Τώρα θα λάβετε την απάντηση που σας αξίζει! Για την ώρα τους αφιερώνω έναν στίχο απ’ το τραγούδι του Β. Παπακωνσταντίνου “Καραϊσκάκης”.“Όταν γυρίσω θα σας γαμήσω”.

Και για τα κίνητρά του σχετικά με την απόδρασή του, αναφέρει: “Θα μπορούσα να επαναπαυτώ στις δάφνες της προηγούμενης δράσης μου και να επαναλαμβάνω την καραμέλα της εποχής “κάποιος πρέπει επιτέλους να κάνει κάτι”. Δεν το έπραξα. Η επιλογή μου να παραβιάσω την άδεια καταστρέφει πρώτα-πρώτα την δική μου “πορεία”. Όμως τι προοπτικές μπορεί να έχει κανείς όταν βλέπει την κοινωνία να καταρρέει, τη χώρα να καταστρέφεται και τον λαό να οδηγείται στον εξανδραποδισμό; Μέχρι πότε θα βλέπουμε εν έτει 2014 ανθρώπους να πεθαίνουν απ’ τα μαγκάλια και να μένουμε απαθείς; Εγώ πάντως όχι!”

Ακολουθεί ολόκληρη η επιστολή:

Πρέκας 1/10/1987

Επειδή οι γνωστοί κροκόδειλοι των ΜΜΕ θ’ αρχίσουν τις κλάψες για τα απολεσθέντα δικαιώματα, και θα ζητάνε όπως πάντα αίμα στην αρένα, έχω να πω τα εξής: Καταρχάς, η δημοκρατία σας έχει αποθάνει προ πολλού και το εξάμβλωμα που έχει απομείνει είναι τόσο εξόφθαλμα φασιστικό που εξέχουν γύρω του οι αγκύλες της σβάστικας.

Μην παριστάνετε λοιπόν τους τιμητές και τους προστάτες τη στιγμή που δολοφονείτε τους νέους για 1.40€ και δεν σας καίγεται και καρφί. Όχι σε εμάς, απατεώνες των ΜΜΕ, φερέφωνα των δανειστών, δωσίλογοι του Δ’ Ράιχ. Είναι φυσικό η έξοδός μου να προκαλεί πανικό και τρόμο σε σας και σ’ αυτούς που υπηρετείτε!

Αλλά όχι στην κοινωνία και στον λαό. Είστε απέναντί μας, είστε τσανάκια αυτών που μας καταστρέψανε και αυτό είναι πλέον συνείδηση όλων. Δε μας ξεγελάτε πια. Δε σας σώζει τίποτα, ούτε τα Νταχάου που σχεδιάζετε, ούτε οι στρατιές των μισθοφόρων. Ότι και να κάνετε πολύ σύντομα το ποτάμι της οργής θα φουντώσει και θα σας πνίξει! Και σας προειδοποιώ: Μην τολμήσετε να κανιβαλλίσετε τους συγγενείς μου και τα αγαπημένα μου πρόσωπα, μη φαντασθείτε ότι θα επαναλάβετε τα όργια του 2002, όταν μας είχατε όλους αιχμαλώτους. Τώρα θα λάβετε την απάντηση που σας αξίζει! Για την ώρα τους αφιερώνω έναν στίχο απ’ το τραγούδι του Β. Παπακωνσταντίνου “Καραϊσκάκης”. “Όταν γυρίσω θα σας γαμήσω”

Το αν κατάφερα να πείσω τους δεσμώτες να μου χορηγήσουν άδεια, το θεωρώ προσωπική επιτυχία και θα τους απαντήσω με την φράση που είπε ο Τζαβέλας όταν έπεισε τον Αλή Πασά να τον αφήσει ελεύθερο: “Χαίρομαι που εγέλασα έναν δόλιο”. Πράξη βέβαια που πλήρωσε με την ζωή του παιδιού του, που ήταν όμηρος του Αλή Πασά. Αν ήσασταν έξυπνοι θα μας είχατε δώσει όχι απλά άδειες αλλά και ελευθερία, όμως φυσικά δεν είστε. Τώρα την ύστατη ώρα αντί να φωνασκείτε υστερικά, να ετοιμάζετε πιο σκληρούς νόμους και πιο σκληρή καταστολή – που δείχνει και το μέτρο της δημοκρατίας σας – καλύτερα να ετοιμάζετε την ντροπιαστική φυγή σας. Γιατί η βασιλεία σας τελείωσε και δεν το έχετε πάρει χαμπάρι!

Θα μπορούσα να επαναπαυτώ στις δάφνες της προηγούμενης δράσης μου και να επαναλαμβάνω την καραμέλα της εποχής “κάποιος πρέπει επιτέλους να κάνει κάτι”. Δεν το έπραξα. Η επιλογή μου να παραβιάσω την άδεια καταστρέφει πρώτα-πρώτα την δική μου “πορεία”. Όμως τι προοπτικές μπορεί να έχει κανείς όταν βλέπει την κοινωνία να καταρρέει, τη χώρα να καταστρέφεται και τον λαό να οδηγείται στον εξανδραποδισμό; Μέχρι πότε θα βλέπουμε εν έτει 2014 ανθρώπους να πεθαίνουν απ’ τα μαγκάλια και να μένουμε απαθείς; Εγώ πάντως όχι!

Πήρα για άλλη μια φορά την απόφαση, να βροντήξω ξανά το αντάρτικο τουφέκι ενάντια σε αυτούς που μας κλέψαν την ζωή και πούλησαν τα όνειρά μας για να βγάλουν κέρδος. Δεν θέλουμε τα ευεργετήματά σας, κρατείστε τα να φιλοδωρείτε κανέναν ρουφιάνο σας. Θέλουμε δικαιώματα και θα τα κατακτήσουμε με τ’ όπλο στο χέρι. Δε ζητάμε χάρη από κανέναν και ειδικά από σας τους προσκυνημένους. Και καλά θα κάνετε αν ξανασυναντηθούμε που δεν το εύχομαι (ούτε σεις να το εύχεστε) να με σκοτώσετε γιατί αν με πιάσετε αιχμάλωτο πάλι θα ξαναφύγω για να σας πολεμήσω μέχρις εσχάτων.

Θα κλείσω με ένα κομμάτι από την πολιτική μου δήλωση αντί απολογίας στο εφετείο, τον Νοέμβρη του 2006: “Δεν είμαι σε καμιά περίπτωση αυτό που περιγράφετε, σίγουρα όμως είμαι αυτό που φοβάστε.

Και θα ξαναπώ τον ίδιο στίχο από τον Προμηθέα Δεσμώτη. ’Χτυπάτε, αλυσοδένετε το σώμα σκλάβοι του Δία ο νους – η ψυχή παραμένει λεύτερη”.

14-1-14

Χριστόδουλος Ξηρός, Ελεύθερο μέλος της 17Ν