Οι «σκληροί» της ροκ λιγόστεψαν

09:33 29/10/2013 - Πηγή: Antinews

Μπορεί ποτέ να μην άγγιξε την εμπορικότητα του Μπομπ Ντίλαν ή των Beatles –σίγουρα όμως κανείς δεν έφτασε τον ροκ στίχο τόσο μακριά. Τον τίτλο του ποιητή της ροκ, αναμφισβήτητα ο Λου Ριντ τον αξίζει όσο ελάχιστοι. Δεν ήταν όμως μόνο ένας σπουδαίος μουσικός, αλλά και ένας μεγάλος καλλιτέχνης με όλη τη σημασία της λέξης. Οι περισσότεροι τον έμαθαν μέσα από την αβάν γκάρντ των Velvet

Underground, αλλά αυτό δεν ήταν τίποτα άλλο από έναν πρώιμο πειραματισμό που έμελλε να συνεχισθεί καθόλη την πορεία του, με τη μουσική όσο και με το θέατρο, τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο, τα «παιχνίδια» του με τον (μέντορά του) Άντι Γουόρχολ και τον Κουρτ Βάιλ, τον Γουίλιαμ Μπάροουζ και τον Τζον Κέιτζ. Έχοντας τα τελευταία χρόνια σε αυτό το καλλιτεχνικό ταξίδι πάντα δίπλα του την σύντροφό του –μια άλλη αβάν γκαρντ προσωπικότητα- τη Λόρι Άντερσον.

Πριν από λίγο καιρό έκανε μεταμόσχευση ήπατος –το τίμημα της δόξας μιας εποχής όπου το πολιτικά ορθό ήταν απλά άκαιρο. Και φυσικά πολύ πριν τραγουδήσει στο Λευκό Οίκο, κερδίσει Γκράμι και δει τα γραπτά του τυπωμένα στο New Yorker. Ο πρώτος δίσκος των Velvet Underground πούλησε 30.000 αντίτυπα. «Νομίζω ότι όποιος αγόρασε ένας από αυτούς τους 30.000 δίσκους, αργότερα έφτιαξε μια μπάντα» είπε ο Μπράιαν Ίνο. Είχε μόνο μια επιτυχία στο top 20 (το «Walk On the Wild Side» φυσικά), αλλά τα τραγούδια του ήταν ύμνοι για τους θαυμαστές του: «Heroin», «Sweet Jane», «Pale Blue Eyes», «All Tomorrow’s Parties», «Murder Mystery», «Sister Ray»… Στη δική του ροκ όλα είχαν θέση, από το ρατσισμό και το AIDS ως την προσωπική απώλεια και την ψυχική ταραχή (ενός εφήβου που οι γονείς του τον στέλνουν για ηλεκτροσόκ ως θεραπεία επειδή είναι μπαϊσέξουαλ). Εξάλλου όλη του η ζωή, όπως αρμόζει σε έναν καλλιτέχνη του είδους του, ήταν μια συνεχής έκθεση. Το σόου τελείωσε στα 71 του. Οι «σκληροί» της ροκ λιγόστεψαν.

Πυθία