Οι αγγελιοφόροι δεν αρκούν

13:47 23/1/2025 - Πηγή: Antinews

Tου Μανώλη Κοττάκη 

Ο Νικήτας Κακλαμάνης εξελέγη χθες πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων με μία εκπληκτική πλειοψηφία για τα δεδομένα της πολιτικής συγκυρίας. Ήταν η αυτονόητη επιλογή για το αξίωμα από το 2019, αλλά ο πρωθυπουργός είχε τότε άλλες προτεραιότητες. Η πολιτική του δικαίωση έχει σημασία, καθώς δεν υπήρξε προϊόν άκριτης νομιμοφροσύνης προς την ηγεσία του κόμματος.

Αντιθέτως, όλα αυτά τα χρόνια τίμησε την εντολή που του έδωσαν οι ψηφοφόροι του στη δύσκολη εκλογική περιφέρεια της Α΄ Αθηνών

και μετά το δυσμενές αποτέλεσμα των ευρωεκλογών δεν δίστασε να μιλήσει με σκληρά λόγια για τις αιτίες του. Και δεν δίστασε να ηγηθεί ομάδας βουλευτών που κατέθεταν ερωτήσεις σε υπουργούς για προβλήματα που προκαλούν τη δυσφορία των πολιτών, όπως τα «κόκκινα» δάνεια.

Κατά τούτο η ανάρρησή του στο αξίωμα είναι η επιβράβευση του συνεπούς κοινοβουλευτισμού και μας θυμίζει κάτι από την παλιά Νέα Δημοκρατία της αξιοπρέπειας. Το παράδειγμά του μας δείχνει ότι μπορεί να φτάσεις στην κορυφή και από τον δύσκολο δρόμο, χωρίς να γίνεσαι δούλος των πορφυρογέννητων (υιός ναυτικού από την Άνδρο είναι ο Νικήτας) και χωρίς να εκχωρείς την ανεξαρτησία σου.

Το ίδιο, κάτι από την παλιά Ν.Δ., μας θυμίζει και η ανάρρηση του Κωνσταντίνου Τασούλα στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, ασχέτως αν οι πρώτες δημοσκοπήσεις αυτή τη στιγμή δεν είναι ενθαρρυντικές και φιλικές για τον εν πολλοίς άγνωστο στο ευρύ κοινό νέο αρχηγό του κράτους. Κι εκείνος με τις δημόσιες παρεμβάσεις του θα θυμίσει κάτι από το μέτρο και το ήθος της συντηρητικής παράταξης.

Ο Τασούλας μαζί με το Δένδια, τον Ζαγορίτη, τον Βλάχο και βεβαίως τον Κώστα Καραμανλή ήταν από τα πρώτα ηγετικά στελέχη, όχι το κορυφαίο, της ΔΑΠ Νομικής Αθηνών κατά τη Μεταπολίτευση. Εμφανιζόταν στο αμφιθέατρο έχοντας ανά χείρας την «Εστία» και μία φορά τον έσωσε από τον ανηλεή ξυλοδαρμό αριστερών Ρηγάδων συντρόφων της φοιτήτριας Σακελλαροπούλου που ενοχλήθηκαν στη θέα της εφημερίδας μας ο… Νίκος Δένδιας!

Ωστόσο, αυτές οι δύο επιλογές που ικανοποίησαν σε πρώτο βαθμό την εκλογική βάση της Νέας Δημοκρατίας και αύξησαν επ’ ολίγον τη συσπείρωσή της θα αποδειχθούν ατελέσφορες αν δεν συνοδευτούν και από αλλαγές σε πολιτικές. Και η παρατήρηση αυτή αφορά τον ανασχηματισμό, όποτε κι αν γίνει αυτός.

Θρυλείται νέα δεξιά στροφή, συνοδευόμενη από κεντρώα αντίβαρα. Δεξιά στροφή με την αξιοποίηση βουλευτών που διατυπώνουν ισχυρές συντηρητικές θέσεις ταυτισμένες με το DNA της παράταξης, ταυτισμένες με τη γενικότερη ιδεολογική ατμόσφαιρα που έρχεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η ευχή μας είναι «μακάρι».

Αλλά τα πρόσωπα είναι βέβαιον ότι δεν αρκούν αν, όταν μπουν στο «ιερό», κληθούν να εφαρμόσουν πολιτικές εντελώς αντίθετες από αυτές που πρέσβευαν σε ολόκληρη τη ζωή τους.

Μια σειρά θεμάτων της κυβερνητικής πολιτικής, όπως τα ασφάλιστρα ζωής και υγείας, οι προμήθειες των τραπεζών, οι τιμές στα σούπερ μάρκετ, η συνταγογράφηση των φαρμάκων, η φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών, ο αποκλεισμός των μεσαίων επιχειρηματιών από την έγκριση χρηματοδότησης επενδύσεων και την πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό, το χτύπημα στη ζωική παραγωγή της αγροτικής κτηνοτροφίας της Βορείου Ελλάδος δείχνουν ότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αντιμετωπίζει μία προφανή δυσκολία κάθε φορά που πρέπει να λύσει μία διένεξη στη μία όχθη της οποίας βρίσκονται οι ολίγοι υποστηρικτές και, ενδεχομένως, χρηματοδότες της και στην άλλη οι πολλοί, οι εντολείς της. Η τεράστια λαϊκή βάση της.

Η Κεντροδεξιά προφανώς είναι μια λαϊκή παράταξη ιστορικά και ο όρος «λαϊκή Δεξιά» θα μπορούσε να αποτελεί και πλεονασμό. Ωστόσο οι συναξαριστές της εσωκομματικής ιστορίας της Νέας Δημοκρατίας γνωρίζουν άριστα ότι ο όρος «λαϊκή Δεξιά» επινοήθηκε το 1993 ως αντιδιαστολή προς την… αντιλαϊκή νεοφιλελεύθερη Δεξιά.

Αυτήν που εκπροσωπεί πάντα τους ολίγους που κρατούν τα ηνία του συστήματος και όχι τους πολλούς που υφίστανται στις πολιτικές του συστήματος. Τη δήθεν Δεξιά που καταργεί τον ελεύθερο ανταγωνισμό για να ευνοήσει τον κρατικοδίαιτο πρωταθλητισμό των εκλεκτών της από την Ελλάδα από το εξωτερικό. Τέτοια φαινόμενα δυστυχώς συναντώνται και σήμερα. Βοά η αγορά κατά της ευνοιοκρατίας. Έχουμε ανθολόγιο καταγγελιών.

Ο Νικήτας Κακλαμάνης, έπειτα από ευδόκιμη θητεία 35 ετών στο εθνικό Κοινοβούλιο, στο Ευρωκοινοβούλιο και στον Δήμο Αθηναίων, εκπροσωπεί κατεξοχήν αυτήν την κοινωνική λαϊκή Δεξιά των πολλών κατ’ αντιδιαστολή με την αντιλαϊκή Δεξιά των ολίγων.

Η ανάκτηση των απωλειών της Νέας Δημοκρατίας ή η καθήλωσή της στα ποσοστά των ευρωεκλογών και η τυχόν περαιτέρω μείωσή τους θα κριθεί λοιπόν στις πολιτικές, όχι μόνο στα πρόσωπα.

Οι αγγελιοφόροι δεν αρκούν αν δεν κομίζουν αγγελίες. Αυτό ας το έχουν υπόψη τους οι ένοικοι του Μεγάρου Μαξίμου που συμπεριφέρονταν μέχρι πρότινος ως οι νέοι ιδιοκτήτες της παράταξης που δεν δίνουν λογαριασμό. Πλέον δίνουν.

The post Οι αγγελιοφόροι δεν αρκούν appeared first on antinews.gr.