Οι διαφωνίες για την επίλυση της κρίσης

07:06 21/10/2011 - Πηγή: Antinews

Η Moody’s υποβάθμισε την Ισπανία, και έτσι τώρα, μαζί με την Ιταλία οι δυο χώρες αντιμετωπίζουν επιβράδυνση της ανάπτυξης τους, ή ακόμη και φρενάρισμά της.

Το μόνο πράγμα που τις κρατάει ζωντανές, και δεν ακολουθούν το παράδειγμα της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας, είναι η ΕΚΤ που συνεχώς αγοράζει χρέος, έτσι ώστε να τονωθεί η ζήτηση. Η ΕΚΤ

χρησιμοποιεί μια στρατηγική παρόμοια με εκείνη που είδαμε στις ΗΠΑ και στο Η.Β, οι κεντρικές τράπεζες των οποίων αγόραζαν κρατικά ομόλογα εν μέσω της κρίσης.

Η διαφορά όμως μεταξύ της στρατηγικής της ΕΚΤ και αυτών της Federal Reserve και  Bank of England, είναι κρίσιμης σημασίας. Οι δυο τελευταίες δημιούργησαν νέο χρήμα το οποίο χρησιμοποίησαν για να αγοράσουν το χρέος. Από τη πλευρά της, η ΕΚΤ αντιστάθμισε την αγορά ιταλικού και ισπανικού χρέους, απορροφώντας χρήματα από το τραπεζικό σύστημα, μια διαδικασία γνωστή ως «αποστείρωση», που είναι σχεδιασμένη να αντιστρέψει την αύξηση της προσφοράς χρήματος.

Με βάση τα πρότυπα της γερμανικής Bundesbank, η κίνηση της ΕΚΤ απηχεί τις προτεραιότητες του Βερολίνου, που πιστεύει στην δημοσιονομική λιτότητα και στα μεγάλα κέρδη για τις επενδύσεις. Αυτό ίσως να οφείλεται στα σημάδια που άφησαν στην γερμανική εθνική ψυχή, οι συνέπειες του υπερπληθωρισμού στη διάρκεια της δημοκρατίας της Βαϊμάρης, και που οδηγούν έκτοτε την νομισματική πολιτική της χώρας.

Χωρίς μια αναπτυξιακή νομισματική πολιτική, η ΕΕ έφτιαξε με κόπο έναν μηχανισμό διάσωσης γνωστό ως EFSF, ο οποίος θεωρητικά θα μπορούσε να διοχετεύσει αρκετά χρήματα στις χρεοκοπημένες χώρες, και τράπεζες, έτσι ώστε να επιλυθεί η κρίση και να αποφευχθεί η διάλυση της ευρωζώνης. Το που θα βρεθούν αυτά τα χρήματα παραμένει ερωτηματικό. Υπάρχουν πάντως πολλές προτάσεις, εν όψει της Συνόδου Κορυφής της 23ης Οκτωβρίου.

Σε κανέναν δεν συμφέρει μια κατάρρευση της ΕΕ. Για να έχουμε ένα σημείο αναφοράς του μεγέθους της κρίσης που την πλήττει, θα χρειάζονταν  το 20% των παγκοσμίων συναλλαγματικών αποθεματικών, για να βρεθούν τα περίπου €2 τρισεκατομμύρια που απαιτούνται για να περιοριστεί η κρίση για 3 μόνο χρόνια.

Το πόσο δύσκολο είναι να βρεθούν αυτά τα χρήματα, επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι τα περισσότερα συναλλαγματικά αποθεματικά είναι στα χέρια χωρών χαμηλού εισοδήματος, χωρίς τη πολιτική ισχύ που θα μπορούσε να σώσει μια από τις πλουσιότερες περιοχές του κόσμου. Μέχρι σήμερα, οι Ρώσοι, και οι Κινέζοι μάλλον εκμεταλλεύονται την κατάσταση παρά προσπαθούν να την διορθώσουν, χρησιμοποιώντας τα αποθεματικά τους για να αγοράσουν ιδιωτικά περιουσιακά στοιχεία σε μισή τιμή, παρά να ενισχύσουν τις αγορές.

Μια άλλη πρόταση, από πλευράς του γερμανικού γίγαντα Allianz, αφορά την χρήση εγγυήσεων του EFSF ώστε να επιστρέψουν οι ιδιώτες επενδυτές στην αγορά κρατικών ομολόγων. Αυτή η πρόταση, που είναι πιο πειστική από τις άλλες που βασίζονται σε κεφάλαια από κράτη εκτός της ευρωζώνης, έχει τα δικά της κενά.

Η επιτυχία αυτού του σχεδίου βασίζεται σε υπολογισμούς πο