Οι «κολλητοί» της εξουσίας

Υπάρχει στην Ελλάδα ένα είδος ανθρώπων που ίσως δεν τους συναντάμε αλλού. Είναι μια μετάλλαξη των ανθρώπων που οφείλουν να υπηρετούν τους μεγάλους ηγέτες και γενικότερα τα σημαίνοντα πρόσωπα.

Αυτό το μεταλλαγμένο είδος στελεχών της κρατικής, κι όχι μόνο μηχανής λέγεται «Οι αντ’ αυτού».

Είναι οι «κολλητοί» του εκάστοτε πρωθυπουργού, προέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ακόμη και υπουργών ή δημάρχων. Εκεί φτάσαμε. Να έχουν και οι δήμαρχοι «αντ’ αυτών».

Είναι επίσης διάφοροι μυστικοσύμβουλοι, ενώ

άλλοι είναι τα παιδιά για όλες τις δουλειές (καθαρές και βρόμικες).

Υπάρχουν ακόμη και οι φανεροί σύμβουλοι, τα γραφεία τύπου, οι διευθυντές γραφείων και γενικώς οι πιο… θεσμικοί που βρίσκονται κοντά στα γραφεία των 10-20 κορυφαίων πολιτικών στελεχών.

Ποια είναι η επίσημη δουλειά όλων των παραπάνω; Βασικά είναι να μην… κουράζεται ο επικεφαλής με «ποταπά» θέματα, να αναλαμβάνουν αυτοί να φέρουν εις πέρας ζητήματα που δεν υπάρχει λόγος να φτάσουν στα… ιδιαίτερα γραφεία.

Επίσης, δουλειά τους είναι να απαντούν «αντ’ αυτού», πολλές φορές και χωρίς να τον ρωτάνε, ειδικά αν τους έχει τυφλή εμπιστοσύνη ο πρωθυπουργός, ο πρόεδρος, ο υπουργός κ.λπ.

Ακόμη, συμβουλεύουν τον ηγέτη που πρέπει να πάει και που όχι. Διότι… όποιος νύχτα περπατεί μπορεί να πέσει σε καμιά μεγάλη… λούμπα. Τέλος, δουλειά τους είναι να δέχονται και να φιλτράρουν ρουσφέτια, κολακείες, αιτήματα, περίεργες υποθέσεις κ.λπ.

Για όλα τα παραπάνω πληρώνονται και κρίνονται εκ του αποτελέσματος.

Όμως, στον μεταλλαγμένο κόσμο των Ελλήνων «αντ’ αυτού» κάνουν κι άλλες δουλειές, που πολλές φορές ο επικεφαλής, ο ηγέτης, δεν γνωρίζει.

Για παράδειγμα έχουν φτάσει στο σημείο να μοιράζουν κρατικό χρήμα, διαφημίσεις και μυστικά κονδύλια κατά το δοκούν. Κι όποιος μοιράζει χρήμα, ξέρουμε καλά ότι στην ουσία κυβερνά.

Κάνουν παιχνίδια με τους δικούς τους όρους, με τους δικούς τους ανθρώπους και με σκοτεινές πολλές φορές διαδρομές και στο τέλος μπορεί και να εκθέτουν τον επικεφαλής. Αλλά στο τέλος που ξυρίζουν το γαμπρό, μαθαίνει ο γαμπρός για το ξύρισμα. Και τότε είναι πολύ αργά…

Το μεταλλαγμένο είδος, επίσης, παίρνει και ύφος. Σνομπάρει εκείνους που έγλειφε, υποτιμά τη δύναμή τους γιατί θεωρεί ότι θα είναι για πάντα με την εξουσία στο χέρι. Η αλαζονεία, άλλωστε, είναι ο χειρότερος εχθρός των… μεταλλαγμένων. Όταν, όμως, χάνουν την εξουσία από τα χέρια τους, τότε ξαναθυμούνται τους φίλους. Αλλά είναι αργά. Διότι έχουν κάνει μόνον εχθρούς. Και πιο σκληροί εχθροί είναι οι ευεργετηθέντες. Όσοι ευνοήθηκαν στον χρόνο που οι «αντ’ αυτού» είχαν την εξουσία, στη συνέχεια πέφτουν πάνω να τους φάνε.

Καλό θα είναι, στις δύσκολες μέρες που ζούμε, να προσέχει αυτό το μεταλλαγμένο είδος, όπου κι αν βρίσκεται. Διότι το χειρότερο όλων είναι να μη γνωρίζεις ότι έρχεται το πλήρωμα του χρόνου για όλους. Η άγνοια σκοτώνει κύριοι. Κι όπως έλεγε ο Ανδρέας Βουτσινάς: «Οι καρέκλες δημιουργούν αιμορροϊδες στο μυαλό».

Keywords
Τυχαία Θέματα