Οι κρίσιμες εκλογές του 2017

20:45 28/12/2016 - Πηγή: Antinews

Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πήγαν στις κάλπες το τρέχον έτος. Τα αποτελέσματα συχνά επιφύλασσαν εκπλήξεις. Οι Βρετανοί αψήφησαν τις δημοσκοπήσεις και ψήφισαν να αποχωρήσουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι Κολομβιανοί απέρριψαν την ειρηνευτική συμφωνία της κυβέρνησής τους με τις FARC. Και στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Ντόναλντ Τραμπ νίκησε τη Χίλαρι Κλίντον. Θα μπορούσε το 2017 να παράγει παρόμοια αποτελέσματα; Ιδού δέκα εκλογές

που θα παρακολουθήσουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Εκλογές στην Ολλανδία, 15 Μαρτίου

Είναι ένα "Nexit" πιθανό; Ο αμφιλεγόμενος Ολλανδός πολιτικός Γκέερτ Βίλντερς έχει υποσχεθεί να αποσύρει την Ολλανδία από την ΕΕ αν το ακροδεξιό Κόμμα για την Ελευθερία (PVV) κερδίσει τις εκλογές του Μαρτίου. Ο Βίλντερς ακριβώς να πάρει την ευκαιρία να κάνει καλό στην υπόσχεσή του. Το PVV έχει σημειώσει άνοδο στις δημοσκοπήσεις πρόσφατα, και τώρα προηγείται από το κόμμα του νυν Πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε. Το PVV κερδίζει επειδή ο Βίλντερς χρησιμοποιεί επιδέξια την ρητορική μίσους, παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως υπερασπιστή της ελευθερίας του λόγου και θύμα της πολιτικής ορθότητας. Σε περίπτωση που το PVV διατηρήσει την ηγετική του θέση, άλλα ολλανδικά κόμματα πιθανότατα θα προσπαθήσουν να σχηματίσουν κυβέρνηση συνασπισμού αποκλείοντας τον Βίλντερς από την εξουσία. Αυτό θα μπορούσε να αφήσει την Ολλανδία με μία ασταθή και ακινητοποιημένη πολιτική ηγεσία, σε μια εποχή που η ΕΕ

Εκλογές στο Χονγκ Κονγκ, 26 Μαρτίου

Το Χονγκ Κονγκ και η Κίνα έχουν συνυπάρξει κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες σε σχετική αρμονία, στο πλαίσιο του "μία χώρα, δύο συστήματα". Αυτή η αρμονία φαίνεται να φθίνει. Το 2014, οι φοιτητές του Χονγκ Κονγκ ξεκίνησαν την "επανάσταση της ομπρέλας", όταν το Πεκίνο προσπάθησε να αλλάξει το εκλογικό σύστημα της πόλης για να της δώσει περισσότερο λόγο στο ποιος κυβερνά το Χονγκ Κονγκ. Η πόλη διοικείται από έναν κυβερνήτη ο οποίος έχει ευρείες εξουσίες. Μια εκλογική επιτροπή 1.200 ατόμων που διορίζονται από το Πεκίνο αποφασίζει ποιος θα πάρει τη θέση, και, όπως μπορείτε να μαντέψετε, την παίρνει ο υποψήφιος που προτιμά το Πεκίνο. Οι διαδηλωτές θέλουν οι ψηφοφόροι του Χονγκ Κονγκ να εκλέξουν απευθείας τον επικεφαλής.

Το θέμα έχει διχάσει πολιτικά το Χονγκ Κονγκ. Ο νυν επικεφαλής Λεούνγκ Τσουν Γινγκ ο οποίος έχει συμμαχήσει με το Πεκίνο από τότε που ανέλαβε τη θέση το 2012, μόλις ανακοίνωσε ότι δεν θα επιδιώξει την επανεκλογή. Το νέο φαβορί είναι η Ρεγκίνα Ιπ, πρώην υπουργός Ασφάλειας του Χονγκ Κονγκ και νυν ηγέτιδα του φιλο-κινεζικού Νέου Λαϊκού Κόμματος. Αυτή μπορεί να μην είναι όμως το πρόσωπο που θέλουν οι άνθρωποι στο Χονγκ Κονγκ, αν είχαν λόγο. Ο υπουργός Οικονομικών Τζον Τσανγκ, ο οποίος χαρακτήρισε τις διαμαρτυρίες μία δυνητικά "ισχυρή και εποικοδομητική δύναμη" προηγείται στην πιο πρόσφατη δημοσκόπηση με 28 τοις εκατό υποστήριξη. Η Ιπ, αντίθετα, ανήλθε σε 8 τοις εκατό. Αλλά το Πεκίνο θα μπορούσε να μπλοκάρει την υποψηφιότητα του Τσανγκ, επειδή φοβάται ότι όταν το κίνημα διαμαρτυρίας. Μόλις τον περασμένο μήνα, ο Κινέζος Πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ δήλωσε στον Λεούνγκ ότι "ανησυχεί" πολύ για το Χονγκ Κονγκ και προειδοποίησε ρητά για το ενδεχόμενο της ανεξαρτησίας του Χονγκ Κονγκ.

Προεδρικές Εκλογές της Γαλλίας -πρώτος γύρος στις 23 Απριλίου, δεύτερος γύρος στις 7 Μαΐου

Είναι η Γαλλία η επόμενη; Τρεις ημέρες αφού ο Ντόναλντ Τραμπ κέρδισε την προεδρία των ΗΠΑ σε μια αντι-ελιτίστικη, λαϊκιστική πλατφόρμα, η Μαρίν Λεπέν, ηγέτιδα του ακροδεξιού Εθνικιστικού Μετώπου της Γαλλίας, καυχήθηκε ότι θα είναι η επόμενη πρόεδρος της Γαλλίας. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι δεν είναι πιθανό. Ωστόσο, οι περισσότεροι γάλλοι πολιτικοί αναλυτές πιστεύουν ότι θα είναι μια από τους δύο υποψηφίους που θα φτάσουν στον δεύτερο γύρο των εκλογών. Αν όμως φτάσει τόσο μακριά, οτιδήποτε θα μπορούσε να συμβεί.

Η Λεπέν έχει βοηθηθεί από τους ενθουσιώδεις υποστηρικτές της και έχει διαιρέσει τους αντιπάλους της. Ο νυν πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ είδε το 4 τοις εκατό ποσοστό αποδοχής του και αποφάσισε να μην είναι ξανά υποψήφιος. Οι Γάλλοι σοσιαλιστές πρέπει τώρα να βρουν έναν υποψήφιο. Τα μέλη του κεντροδεξιού κόμματος Ρεπουμπλικάνοι επέλεξαν τον πρώην πρωθυπουργό Φρανσουά Φιγιόν ως υποψήφιό τους. Μια νίκη της Λεπέν θα ανατρέψει τη γαλλική πολιτική, ενεργοποιώντας τα ακροδεξιά κόμματα και αλλού στην Ευρώπη και αφήνοντας την Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ ως τη μόνη Ευρωπαία ηγέτιδα που υποστηρίζει σθεναρά την ανάγκη για μια ενοποιημένη ΕΕ.

Εκλογές για τον Γενικό Διευθυντή του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, το Μάιο

Δεν έχουν σημασία μόνο οι εθνικές εκλογές. Το ίδιο σημαντικές είναι και οι εκλογές σε διεθνείς οργανισμούς. Πάρτε την περίπτωση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, που θα πρέπει να επιλέξει νέο γενικό διευθυντή. Η απερχόμενη γενική διευθύντρια Μαργκαρετ Τσαν δέχθηκε έντονη κριτική για την ηγεσία της και την αργή και αναποτελεσματική απάντησή της στην κρίση του Έμπολα. Εξαιτίας των επικρίσεων, ο ΠΟΥ έχει αλλάξει τον τρόπο που επιλέγει τον επικεφαλής του.

Στο παρελθόν, το εκτελεστικό συμβούλιο του ΠΟΥ είχε έναν υποψήφιο. Αλλά αυτή τη φορά, υπάρχει πραγματικός ανταγωνισμός. Έξι χώρες έχουν υποβάλει υποψήφιους. Ο Τέντρος Αντχανόμ Τσεμπρεγιέσους, πρώην υπουργός Υγείας και Εξωτερικών της Αιθιοπίας, έχει προσελκύσει τη μεγαλύτερη προσοχή λόγω της υποστήριξής του μεταξύ των αφρικανικών μελών. Ο βασικός του αντίπαλος είναι ο πρώην Γάλλος υπουργός υγείας Φιλίπ Ντουστ-Μπλαζί, ο οποίος υποστηρίζει προτάσεις όπως η καθολική υγειονομική περίθαλψη και οι χαμηλότερες τιμές φαρμάκων. Κάθε ένα από τα 190 και πλέον μέλη του ΠΟΥ έχει δικαίωμα μίας ψήφου, ανεξάρτητα από το μέγεθος ή την οικονομική συνεισφορά στον οργανισμό. Όπως και με τις εκλογές στις περισσότερες διεθνείς οργανώσεις, η περιφερειακή αλληλεγγύη και τα πολιτικά παζαρέματα θα παίξουν μεγάλο ρόλο στην τελική ψηφοφορία.

Προεδρικές Εκλογές του Ιράν, 19 Μαΐου

Μπορεί ο Χασάν Ρουχανί να σοκάρει τον κόσμο για δεύτερη φορά; Αρχικά εξέπληξε τον κόσμο στο 2013, κερδίζοντας συντριπτικά την ιρανική προεδρία, νικώντας πολλούς σκληροπυρηνικούς υποψήφιους. Όντας επικριτικός με τον προκάτοχό του, Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, υποσχέθηκε να βελτιώσει τους δεσμούς με τη Δύση, να αναζωογονήσει την οικονομία και να εφαρμόσει μια χάρτα δικαιωμάτων των πολιτών. Σύντομα έμαθε ότι η κυβέρνηση είναι πιο σκληρή από την προεκλογική εκστρατεία. Διαπραγματεύτηκε μια πυρηνική συμφωνία με τη Δύση, ελευθερώνοντας το Ιράν από πολλές από τις κυρώσεις που αντιμετωπίζει. Αλλά με τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ, η επιτυχία μοιάζει τώρα αβέβαιη. Την ίδια στιγμή, η ιρανική οικονομία συνεχίζει να έχει προβλήματα, η χαλάρωση των κυρώσεων δεν έχει ακόμη παράγει απτά αποτελέσματα και ο χάρτης των πολιτικών δικαιωμάτων έχει λάβει ανάμικτες κριτικές. Ευτυχώς για τον Ρουχανί, η σκληροπυρηνική φατρία του Ιράν δεν έχει ακόμη συγχωνευθεί γύρω από μια δημοφιλή εναλλακτική λύση. Ο Αχμαντινετζάντ άφησε να εννοηθεί ότι θα είναι πάλι υποψήφιος για την προεδρία, αλλά ο Ανώτατος Ηγέτης Αγιατολάχ Χαμενεΐ τον απέκλεισε σιωπηρά. Έτσι, προς το παρόν, ο Ρουχανί αναμένεται να κερδίσει μια δεύτερη θητεία.

Βουλευτικές Εκλογές της Ρουάντα, Αύγουστος

Πρέπει οι πρόεδροι να έχουν όρια, ακόμη και αν δεν είναι νομικά υποχρεωμένοι να το πράξουν; Ο Τζορτζ Ουάσινγκτον το πίστευε. Όχι όμως και ο Πολ Καγκάμε. Το 1994, ο Πολ Καζαμε ήταν επικεφαλής του Πατριωτικού Μετώπου, το οποίο ανέτρεψε την κυβέρνηση που ξεκίνησε τη γενοκτονία στη Ρουάντα. Στη συνέχεια άλλαξε τη στρατιωτική στολή του με ένα κοστούμι και άρχισε να κυβερνά τη χώρα. Στην αρχή το έκανε από τις θέσεις του ως αντιπρόεδρος, υπουργός άμυνας, και διοικητής του στρατού. Το 2000, έγινε πρόεδρος, όταν ο τότε πρόεδρος παραιτήθηκε επειδή είχε πολύ λίγη εξουσία. Στη συνέχεια ήταν υποψήφιος για το αξίωμα για πρώτη φορά το 2003. Προφανώς του αρέσει η δουλειά. Πρόσφατα δήλωσε ότι θα θέσει υποψηφιότητα για τρίτη θητεία πέντε ετών. Σίγουρα έχει τη δυνατότητα να το πράξει. Πέρυσι, η Ρουάντα ψήφισε με συντριπτική πλειοψηφία να εγκρίνει ένα συνταγματικό δημοψήφισμα που του επιτρέπει να παραμείνει στην εξουσία μέχρι το 2034. Ως σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Καγκάμε έχει επικριθεί για μια σειρά από παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Κανένα άλλο πολιτικό κόμμα δεν έχει ορίσει έναν υποψήφιο και ο Καγκάμε αναμένεται να κερδίσει τις εκλογές. Η Σαμάνθα Πάουερ, πρέσβης των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, δήλωσε ότι ο Καγκάμε πρέπει να παραιτηθεί όταν η θητεία του λήξει το 2017 για να αποτελέσει παράδειγμα για άλλους αφρικανούς ηγεμόνες. Ο ίδιος δεν φαίνεται να ακούει.

Επιλογή του πολιτμπιρό στην Κίνα κατά το 19ο Εθνικό Συνέδριο, τον Οκτώβριο ή τον Νοέμβριο του 2017

Μερικές κρίσιμες εκλογές δεν έχουν μυστικές ψηφοφορίες, έχουν πολύ λίγους ψηφοφόρους και οι αποφάσεις τους περιβάλλονται από μυστικότητα. Τέτοια περίπτωση είναι και οι αποφάσεις το επόμενο φθινόπωρο για το ποιος θα αναλάβει το κινεζικό Πολιτικό Γραφείο και την ακόμα πιο σημαντική Μόνιμη Επιτροπή του Πολιτικού Γραφείου. Ο Πρόεδρος της Κίνας Σι Τζινπίνγκ βγήκε από τη φετινή Ολομέλεια του Κομμουνιστικού Κόμματος με ενισχυμένη την εξουσία του. Οι συνάδελφοί του τον ονόμασαν "ηγέτη-πυρήνα", κάτι που αρνήθηκαν για τον προκάτοχό του, Χου Ζιντάο, αλλά έδωσαν στον Μάο Τσε Τουνγκ, Ντενγκ Ξιαοπίνγκ και Τζιάνγκ Ζεμίν. Αυτό είναι καλή είδηση για τον Σι εν όψει της συνάντησης του Εθνικού Κογκρέσου το επόμενο φθινόπωρο. Θα καθορίσει τα 24 μέλη του Πολιτικού Γραφείου και τα εννέα μέλη της μόνιμης επιτροπής. Και οι δύο φορείς θα πρέπει να υποβληθούν σε σημαντικές αλλαγές, επειδή πολλά από τα μέλη τους φτάνουν στην υποχρεωτική ηλικία συνταξιοδότησης. Ο Σι είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα είναι υποψήφιος για μια δεύτερη θητεία. Το μεγάλο ερώτημα είναι αν το Εθνικό Κογκρέσο θα ακολουθήσει την παράδοση και θα ορίσει το πρόσωπο που θα τον διαδεχθεί. Οι εικασίες λένε ότι ο 63χρονος Σι θα προσπαθήσει να το σταματήσει, προκειμένου να έχει περισσότερο χρόνο για να τοποθετήσει τους συμμάχους του σε θέσεις εξουσίας και ως εκ τούτου να ορίσει έναν διάδοχο που του αρέσει, ή έτσι μπορεί να οργανώσει την προετοιμασία μιας τρίτης θητείας. Σε περίπτωση που η κατάσταση στο Εθνικό Κογκρέσο εξελιχθεί ομαλά, κανείς εκτός Κίνας δεν θα το παρατηρήσει. Εάν αποκαλύψει βαθιές διαιρέσεις στην κορυφή της κινεζικής κυβέρνησης, θα μπορούσε να προκαλέσει αναταράξεις στην παγκόσμια οικονομία.

Ομοσπονδιακές εκλογές στη Γερμανία, 22 Οκτωβρίου

Στην Άνγκελα Μέρκελ προφανώς αρέσει η θέση της Γερμανίδας καγκελαρίου. Μόλις ανακοίνωσε ότι θα θέσει υποψηφιότητα για μια τέταρτη θητεία. Κατέχει τη θέση από το 2005. Στα 11 χρόνια της θητείας της έχει βάλει την προσωπική σφραγίδα της στην ευρωπαϊκή πολιτική και την οικονομία. Προώθησε μέτρα λιτότητας για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους της ευρωζώνης, καλωσόρισε περισσότερους από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες στη Γερμανία και οδήγησε την προσπάθεια της Ευρώπης να παρουσιάσει ένα ενιαίο μέτωπο ενάντια σε μια επιθετική Ρωσία. Τα στοιχήματα λένε ότι το κεντροδεξιό Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα της Μέρκελ θα κερδίσει, αν και θα χάσει πιθανότατα έδρες στην Μπούντεσταγκ. Ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ του κεντροαριστερού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος απέτυχε να κερδίσει υποστήριξη από τους Γερμανούς ψηφοφόρους και η Μέρκελ προηγείται κατά δέκα ποσοστιαίες μονάδες σε πρόσφατες δημοσκοπήσεις (34 τοις εκατό με 24 τοις εκατό).

Ο μπαλαντέρ στις εκλογές είναι το δεξιό αντιμεταναστευτικό, αντιευρωπαϊκό και αντι-ισλαμικό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία. Τα πήγε εκπληκτικά καλά στις κρατικές και τοπικές εκλογές της Γερμανίας, κάτι που αναστάτωσε τους Χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ το Σεπτέμβριο -και έχει έως και 13 τοις εκατό υποστήριξη. Θα μπορούσε να κερδίσει μεγαλύτερη υποστήριξη εάν την αντίθεσή στην μεταναστευτική πολιτική της Μέρκελ μεγαλώσει. Εάν συμβεί το αδιανόητο και η Μέρκελ χάσει, η ΕΕ θα μπορούσε να έχει σοβαρό πρόβλημα.

Προεδρικές Εκλογές της Νότιας Κορέας, 20 Δεκεμβρίου

Για πολλούς Νοτιοκορεάτες, οι νέες προεδρικές εκλογές δεν μπορεί να γίνουν αρκετά σύντομα. Η Εθνοσυνέλευση της Νοτίου Κορέας μόλις ψήφισε με συντριπτική πλειοψηφία την παραπομπή σε δίκη της νυν Προέδρου Παρκ Γκέουν-χε, έπειτα από ένα σκάνδαλο δωροδοκίας στο οποίο εμπλέκεται η φίλη της εδώ και τέσσερις δεκαετίες Τσόι Σουν-σιλ, τον οποίο αποκαλούν κορεάτη Ρασπούτιν. Η Σουν-σιλ είναι η κόρη του ηγέτη μιας θρησκευτικής οργάνωσης που είχε σχέσεις με τον πατέρα της Παρκ, τον Πρόεδρο Παρκ Τσανκ-χε, και η οποία έγινε φίλη με την Παρκ όταν η μητέρα της δολοφονήθηκε το 1974. Η Παρκ κατηγορείται ότι επέτρεψε στην Σουν-σιλ να ενεργήσει ως ένα είδος σκιώδη προέδρου, λαμβάνοντας αποφάσεις σχετικά με δημόσιες υποθέσεις και εκβιάζοντας εισφορές σε δύο ιδρύματα που ελέγχει. Η Παρκ έχει πλέον αποπεμφθεί από τη θέση της προέδρου, ενώ το Συνταγματικό Δικαστήριο της Νότιας Κορέας εξετάζει την ψηφοφορία της Εθνοσυνέλευσης.

Ακόμα και αν το δικαστήριο ανατρέψει τη μομφή, το σύνταγμα της Νότιας Κορέας της απαγορεύει να ξαναείναι υποψήφια. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το σκάνδαλο έχει προκαλέσει αναταραχή στις προεδρικές εκλογές της Νότιας Κορέας. Ο απερχόμενος Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι-Μουν έχει θεωρηθεί υποψήφιος για την προεδρία με το κόμμα της Παρκ Σαενούρι, αλλά η δημοτικότητά του έχει πέσει κατακόρυφα μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου. Ο χαρισματικός ηγέτης του κύριου κόμματος της αντιπολίτευσης, Μουν Τζάε-ιν, προηγείται στις δημοσκοπήσεις. Ωστόσο, η υποστήριξη στον Λι Τζέι Μαϊγιούνγκ, που έχει το παρατσούκλι "κορεάτης Τραμπ", έχει αρχίσει να αυξάνεται. Έχοντας απομείνει 12 μήνες μέχρι την ημέρα των εκλογών, θα μπορούσαν να υπάρχουν ακόμα πολλά σκαμπανεβάσματα στην προεδρική εκστρατεία της Νότιας Κορέας. Εν τω μεταξύ, η απειλή που τίθεται από μια πυρηνική Βόρεια Κορέα συνεχίζει να αυξάνεται.

Βουλευτικές Εκλογές της Ταϊλάνδης, τέλη 2017

Εάν δεν τα καταφέρεις με την πρώτη, ξαναπροσπάθησε. Αυτό θα μπορούσε να είναι το σύνθημα για τη δημοκρατία της Ταϊλάνδης. Ο ταϊλανδέζικος στρατός έχει ανατρέψει την κυβέρνηση της χώρας 12 φορές από το 1932. Η τελευταία φορά ήταν τον Μάιο του 2014, όταν ο στρατός έδιωξε την πρωθυπουργό Γίνγκλακ Σιναουάτρα. Η χούντα ισχυρίστηκε ότι ενεργούσε για να προστατεύσει τη χώρα και την αποκατάσταση της τάξης, μετά την απόφαση της Σιναουάτρα τον Δεκέμβριο του 2013 να διαλύσει την κάτω βουλή που προκάλεσε μήνες πολιτικής διαμάχης και βίας. Η χούντα, με επικεφαλής τον στρατηγό Πραγιούθ Τσαν-ότσα, δήλωσε ότι θα αποκαταστήσει τη δημοκρατία μόνο αφού θεσπιστούν οι πολυπόθητες πολιτικές μεταρρυθμίσεις.

Τον Αύγουστο του 2016 οι Ταϊλανδοί ψήφισαν με ένα ποσοστό 61% υπέρ και 39% κατά, να εγκριθεί το Σύνταγμα που συνέταξε ο στρατός. Η νίκη ήταν σε μεγάλο βαθμό εγγυημένη. Ο στρατός απαγόρευσε σε οποιονδήποτε να δράσει ενάντια στο έργο του. Το νέο σύνταγμα είναι το εικοστό της Ταϊλάνδης από το 1930. Θεμελιώνει τον προνομιακό ρόλο του στρατού της Ταϊλάνδης στην πολιτική. Ο θάνατος του αγαπημένου βασιλιά της Ταϊλάνδης Πουμιπόν Αντουνιαντέτ τον Οκτώβριο του 2016, ο οποίος ευλόγησε το πραξικόπημα, έκανε ακόμα πιο περίπλοκη την πολιτική κατάσταση της Ταϊλάνδης. Ενώ οι νέες εκλογές της Ταϊλάνδης μπορεί να παράγουν μια φαινομενικά πολιτική κυβέρνηση, κατά πάσα πιθανότητα δεν θα λύσουν το θεμελιώδες πρόβλημα της χώρας: μια βαθιά διάσπαση ανάμεσα στην αστική μεσαία τάξη και στην πολύ πιο πολυάριθμη φτωχή αγροτική τάξη.

theatlantic.com

Διαβάστε περισσότερα