Οι πόρνες μετά την πρώτη τους φορά

15:21 16/10/2011 - Πηγή: Antinews

Η υπογραφή του Μνημονίου προκάλεσε «μεγάλη ντροπή» στους υπουργούς της κυβέρνησης, οι οποίοι δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι το ΠΑΣΟΚ θα οδηγούσε τη χώρα στο ΔΝΤ, γράφει το «Βήμα της Κυριακής».

Στα δύο χρόνια που ακολούθησαν, οι υπουργοί σταδιακά «έχασαν κάθε ίχνος ντροπής», ο κ. Παπανδρέου έφθασε στα όρια παραίτησης και ο Ευάγγελος Βενιζέλος παγιδεύτηκε σε ένα θρίλερ χωρίς κάθαρση. «Ήμασταν σαν τις πόρνες μετά την πρώτη τους φορά» (!!!).

Έτσι χαρακτήρισε στέλεχος της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου στην ίδια εφημερίδα, την ψυχολογία των υπουργών του που πήραν μέρος στο υπουργικό συμβούλιο που επικύρωσε την ιστορική, καταστροφική και προδοτική υπαγωγή της χώρας στο μνημόνιο, στις 5 Μαίου του 2010.

Απο τότε και σύμφωνα με την λογική του μεγαλοστελέχους της κυβέρνησης, υπήρξαν άπειρες φορές. Το συνήθησαν λοιπόν.

Όταν άρχισαν να υπογράφουν ένα-ένα τα χαράτσια, όταν αργότερα υπέγραψαν μέσα στην κατακραυγή του κόσμου το μεσοπρόθεσμο, όταν αποφάσιζαν ίσως για «τελευταία» φορά το φόρο στα ακίνητα… Όμως η γλύκα του επαγγέλματος, κατά το κυβερνητικό στέλεχος, δεν φαίνεται να τελειώνει εδώ: υπέγραψαν και το πολυνομοσχέδιο που καταργεί τα πάντα… και εξαθλιώνει και τον τελευταίο εργαζόμενο. Στην λογική της εξαθλιωμένης συνείδησης των υπουργών του υπουργικού του Γ. Παπανδρέου!

Ήταν να μην αρχίσουν λοιπόν…

Ερώτημα : Έτσι ακριβώς η κάπως έτσι νιώθουν και τα εξαπτέρυγα; Ως πόρνες δηλαδή!!! (κυβερνητικό στέλεχος είπε…)

 

Συμπερασμα : Δεν φτάνει που μας έχουν εξαθλιώσει οικονομικά, κοινωνικά, ηθικά εχουν και απύθμενο θράσος !!!

 Χαρά Δραβά 

Το πιο τραγικό από όλα όμως είναι αυτό: Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο πρωθυπουργός γνώριζε την τραγική κατάσταση της χώρας. «Ο Γιώργος γνώριζε τα πάντα», ομολογεί κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος, συμπληρώνοντας: «Από τον Φεβρουάριο του 2009, οκτώ μήνες πριν από τις εκλογές, γνωρίζαμε ότι η Ελλάδα είναι τεχνικά πτωχευμένη. Η χρεοκοπία ήταν θέμα χρόνου»

Και πήγαν στις εκλογές, όλοι μαζί, λέγοντας ότι “λεφτά υπάρχουν“;

Τι άλλο να πούμε και να γράψουμε εμείς Θεέ μου;